Trapped (A Ricci Rivero Fan fiction)

Simula: Kabanata 1

It's been while since nung umalis ako ng pilipinas at lumipad patungong America upang mag-aral. My life sa america wasn't easy at first. It is so hard to adjust especially to their environment and weather. Alam nyo naman sa pilipinas ang init init samantalang sa amerika jusko paminsan ka lang ata makaramdam ng init na katulad sa ating bansa ngunit naka-adjust naman ako agad.

Ang rami kong iniwan para lang to live and fulfill my american dream. Isa sa mga iniwan ko ang minamahal ko maliban sa pamilya ko. I left him. Pero iniwan ko siya na alam niya, hindi katulad sa iba na iniiwanan nila ang isang taong napakaimportante sa buhay nila na walang alam. And i hate that.

Now, I am here in the Philippines para makabawi sa mga mahal ko sa buhay nung mga araw na wala ako sa tabi nila. And i think, now is the perfect time to make bawi sa kanila.

Now, I'm here at Smart Araneta Coliseum. To watch their final game for this uaap season. Naalala ko pa dati before i left he said.

Ricci: when you came back I'm sure magiging proud ka sa akin.

Ako: talaga lang ah *sabay tawa*

Ricci: talagang talaga.

Naging totoo nga yung sinabi nya sa akin years ago. Ngunit di pa nga ako nakakauwi I'm so proud on what he achieves right now.

Now, I'm with my mom and dad and we are currently finding our seats kasi kakarating lang namin dito sa arena.

Ako: mom, ano po bang ticket ang binili nyo for us?

Mom: it's patron, sweetie.

Hanap parin kami ng hanap. And then suddenly napansin namin na may kumakaway sa amin na babae. Is that tita abi?! Kaagad naman kaming naglakad papunta sa kinauupuan nina tita abi

Tita abi: mare! Buti naman at nakahabol kayo *sabay beso kay mommy at dad*.

Mommy: buti nga eh! Thank you nga pala for free tickets ah!

So my mom told me that she was the one who bought our tickets! Oh mom. You're good in lying *rolls my eyes*

Tita abi: nako, ano ba nothing to say thank you. Maliit na bagay lang yan.

Napatingin naman si tita abi sa likod kung saan ako nakatayo and i was shock na biglang lumaki ang mata ni tita nang makita nya ako.

Tita abi: Athena? Ikaw na ba iyan?! You've grown into a lovely woman!

I walk towards her and bigla nya akong niyakap at hinaplos ang aking buhok. Still, tita abi is my second mom talaga.

Ako: hahaha thank you po tita.

Rasheed: parang kelan lang athena uhugin ka pa.

Ako: di ka parin nagbabago kuya ah, binubully mo parin ako

Rasheed: hahaha to naman namiss ko lang kasing tuksuin ka! That's why. Halika nga dito! Miss na miss na talaga kita!

Ako: ang clingy mo di ako sanay hahaha

I hug him tight. Damn i miss this family so much! Isa isa ko silang niyakap at nakipagbeso sa mga younger riveros. And i also hug tito paolo

Tito paolo: athena, does ricci knows na nakauwi ka na?

Ako: di pa po eh. Gusto ko po sana siyang i-surprise. *smiles*

Tito Paolo: I'm sure he missed you so bad! Lalo na si prince laging nagtatanong kung kelan ka uuwi.

Ako: hahahaha

Tabi-tabi kaming nakaupo on my left side si Rasheed while sa right ko naman is si angelo or gelo for short. Nakikipagkulitan ngayon sa akin si gelo. I think he was just 6 years old nung umalis ako.