Trapped (A Ricci Rivero Fan fiction)

Kabanata 17

Ricci Rivero's Point Of View

Ilang araw, ilang linggo, ilang buwan at dalawang taon na ang lumipas simula nung umalis siya na Hindi ako na aalala. Masakit man isipin pero dapat ko itong tanggapin.

Kaya siguro ako ay sawing sawi sa pag-ibig dahil may isang tao akong nasasaktan na hindi ko naman namamalayan.

Yung taong nandiyan palagi everytime i need someone's help. Yung taong papasiyahin ka kahit labag ito sa kanilang kalooban. Yung taong kayang isakripisyo ang kanyang kasiyahan para sa iyo.

Totoo nga, totoo nga ang sinabi ng iba o ng lahat na nasa huli talaga ang pag-sisisi.

Ilang buwan ko nang sinisisi ang aking sarili kung bakit na-aksidente si athena. Kung bakit niya ako nakalimutan.

Kahit humingi ako ng tawad sa kanya ng ilang beses Hindi parin maiibsan ang sakit na nadarama dahil sa kanyang pagmamahal sa isang manhid at gagong katulad ko.

Ni isang salita tungkol kung ano na ang estado ng buhay ni athena ngayon wala na akong nasasagap.

Napatigil naman ako sa pagmumuni-muni nang biglang mag-ring ang aking telepono na nag-huhudyat na may tumatawag

It's brent

Di na ako nag-dalawang isip na sagutin kaagad ang tawag. It might be an important call too.

" paps, where are you right now? " salubong na wika sa akin ni brent

" condo, why? " maikling sagot ko sa kanyang katanungan

" i just got home from palawan, let's hangout later? " aba kelangan mo kaming ililibre, paraiso.

" sure. Text me the details "

" okay paps. in fairness, namiss kita " natataeang tugon nito.

" di kita namiss " kaagad ko namang binaba ang tawag.

I decided to take a shower first because its been a month na hindi ko na nabibisita sina mom. By the way I forgot to tell you guys, this year will be my last and final year to play for la salle. Nakakalungkot man pero kelangan tanggapin

Pagkatapos kong makaligo ay kaagad naman akong bumaba but first, i checked first my room kung lahat ba ng naka plug na appliances ay nai-unplug ko na.

Habang I'm on my way home medyo na stuck ako sa traffic. So. I decided to check my social media accounts.

While scrolling my news feed on twitter. May isang tweeted article that catches my attention

"A Filipina Fashion Designer is starting to make her own spotlight in the fashion industry."

Nang mai-scroll ko ang feed ko to find out kung sino ang fashion designer ang tinukoy ng nasabing article. I'm shocked when i found out na si athena yung fashion designer ang tinutukoy

I'm so fucking proud of her. I'm so proud on what she achieves right now. I'm so happy for her. I'm so happy for my best friend

Unting unti niya nang na-aabot ang kanyang mga pangarap. At sino naman ang hindi magiging proud sa kanya? Gago nalang sino ang hindi magiging proud sa nakamit ni athena ngayon.

Mahigit isang oras at kalahating minuto rin ang nagdaan bago ako makarating sa aming bahay.

" sahia! " tumalon talon pa si riley nang sinalubong ako.

I hugged him at hinalikan ko naman ang noo nito. I also do the same kina ashton at allen.

" boys, where's mom and dad? " tanong ko sa mga kapatid ko na ngayo'y abala na sa paglalaro sa kanilang tablets.

" nandito ako sa kitchen, sweetie! " sigaw ni mom mula sa kusina.

Naglakad naman ako papuntang kusina at kaagad ko namang sinalubong ng mahigpit na yakap si mom at binigay sa kanya ang bouquet of sunflowers na i bought a while ago.

" Oh sweetie, nag-abala ka pa. Thank you much babe. " malambing na tugon ni mom sa akin.

" oh nothing to worry mom. kahit mamahalin pa yung bibilhin ko walang problema basta para sayo " naka-ngiting tugon ko

niyakap naman ako bigla ni mom. It feels so good na yakap yakap ka ng babaeng napaka-espesyal sa aking buhay.

" God knows how much i missed you my son "

" sorry talaga mom, I'm just freaking busy these past few weeks. "

" i understand naman anak. "

Mom told me to stay with my younger brothers first as she prepare the dinning table for our lunch.

Everything is okay now. Specially me and rasheed. Last month lang nga kami nag-bati. Pero di naman maiiwasan na may mga panahon at oras na awkward kami sa isa't isa

Habang kumakain ay nagkukwentuhan naman kami. Thank God that we are finally complete.

" Mom ang sarap talaga ng luto mo " ngumunguyang tugon ni prince.

" kaya nga lumaki ka lalo dahil sa luto ni mom, ahia " birong wika ko sa aking nakakatandang kapatid.

" at least pogi "

" saan banda? "

Napuno ng tawanan at asaran ang buong hapag kainan. There's no other place like home talaga.

" by the way francine told me that athena totally recovered from the accident that happened two years ago " naka-ngiting tugon ni mom

Does it mean na-aalala niya na ako? Does it mean na bumalik na ang kanyang mga alala na nakalimutan niya?

" Oh Thank God " sambit ni kuya na ngayon ay ngumunguya.

Thank God that she's okay na. Thank you God dahil narinig mo ang matagal ko nang pinagdarasal.

Hindi ko naman mapigilan na hindi mapangiti dahil sa magandang ibinalita ni mom

After ng bonding ko with my family, Brent texted me kung saan kami mag-kikita. So, i decided na magpa-alam na kay mom and dad atsaka sa mga kapatid ko na aalis na ako.

Nang makarating ako sa sinabing meeting place ni brent. Nadatnan ko ang ilan sa aming mga ka-teammates na nag-iinuman na.

" o nandito na pala si manhid " brent teases me

They're calling me "manhid" kasi nalaman nila nila on what athena has been done jist for my happiness.

Lagi nilang sinasabi sa akin at pinapa-mukha sa akin that i chose to pick a stone than picking a precious gem.

Umupo naman ako sa tabi ni aljun na ngayon ay nilalagok ang isang basong rum.

" o kamusta bro, nakapag-move on ka na ba? " natatawang wika ni aljun habang tinatapik tapik ang aking balikat.

" baliw " iyan na lamang ang aking nasambit kinuha ko kaagad ang martini na nasa harap ko at nilagok ko ito ng dire-deretso.

Wala namang dahilan para mag move on ako, am i right?

Why do i need to move on if there are many ways for me to fight my feelings for her?

Yes, i admit it. Inaamin ko na i love her. I love athena. I'm falling for my bestfriend.

I'm always praying to God na sana Hindi pa huli ang lahat. Na sana pwede pa. Na sana may pag-asa pa.

If i could turn back the time, i will not waste the opportunity to correct all of my mistakes