Sorarım sana;
Gözlerin bakabildi mi benden başkasına aşkala?
Hangi el ısıtabildi ellerini?
Hangi kalp sevdi seni benim gibi?
Oysa ben usul usul sevmiştim seni,
Varlığını yokluğunu bilmeden,
Sessiz sedasız...
Seni düşündüğüm her saniye yaşamayı unuttum.
Kaybolan umutlar, imkansız hayaller yerine sen vardın,
Yalnızca sen.
Sonra gözlerin vardı; hani beni büyüleyen.
Ha bide şiirler vardı;
Yokluğunda boynuna sarıldığım,
İçlerine gözyaşlarımı sakladığım şiirler.
Zaten sadece onlar sevdi beni,
Hatta sadece onlar değer verdi.
Gözlerinin yerini almasalarda bi o kadar güzel baktılar bana.
Tanyerinin rüzgarları vardı yüreğimde;
Her estiğinde kokunu taşıyanın
Kimi zaman fırtınalara dönüşen,
Bana yalnızlığı taşıyan acımasız rüzgarlar.
Şimdilerde hiçbiriyle karşılaşma oldum.
Zira vakit geceye geç kalıp tanyerine yetişmişken,
Onlarda yalnız bıraktı beni
Senin O Nisan gecesi gittiğin gibi..
26.04.2016
00:27
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ankanın Küllerinden
PuisiKırılmış, yarım kalmış bir kalbin hikayesi bu. Unutulmuş bir kalp. Bir yanı hep eksik. Gözleri, elleri hep yalnız. Sahip olduğu tek şey AŞK..
