Sıradan geçen hayatım, bir gün yanlış bir numaradan gelen bir mesaj ile değişecekti. Bir mesaj, iki sevgili, bilinmeyen numara ve ben, belki de oldukça basit bir denklemdeydik.
Ancak hiç bir şey umduğum veya düşündüğüm gibi olmadı. Yaşadığım her şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tutkulu bir aşkın sergilendiği filmlerde utanıp da bakamayarak gözünü başka yöne çeviren ben, onları hipnotize olmuş izliyordum. O kadar yakınlardı ki kızı seçmekte zorlanıyordum. Daha fazla bakmadan geri geri gittim ve lavaboya yöneldim.
Onun Arthur olduğuna emindim, ancak burada ne işi olduğunu çözememiştim. Evde yalnızca sınıftan insanlar olmalıydı. Daha fazla düşünmemeye çalışarak yüzümü yıkadım ve saç kurutma makinesi ile saçlarımın uçlarını kuruttum. Yüzümde belli belirsiz göz kalemi vardı, o da zaten yağmurun etkisi ile akmıştı. Onu da silince rahatlamış olarak lavabodan çıktım. Çıktığımda yan odaya gözümü çevirdim. Kapının kapandığını ve ışığın kesildiğini gördüm. İçeride neler olabileceğini düşünmek bile istemiyordum. Zaten umurumda da değildi, sanırım.
Aşağı indiğimde ses kesilmişti. Salonun ışıkları yoktu. Nerede olduklarını düşünürken kapıyı açmak üzere elimle yokladığımda biri tarafından kolumdan geri çekildim. Karşı odaya getirilmiştim. Kapıyı ayağıyla itti ve beni odaya soktu.
"Hey! Neler oluyor?" diye konuştuğumda biri ağzımı kapattı. O sırada kapının altından ayak sesleri duymuştum. Ancak güçlü bir el beni sıkıca tuttuğundan hareket edemiyordum. Salonun hemen yanındaki kiler tarzı bir odada olduğumuzu anlamıştım. Ancak burada neden saklanıyorduk, emin değildim. Dışarıdan gelen sesler beni yanıtlamıştı.
"Tüm plan bozuldu. Nerede bu kız? Alt tarafı lavaboya gidecekti. Carol yerdeki suları temizle, kapının etrafı tamamen renkli su ile kaplandı."
Sanırım anlamıştım. Beni çağırmasının nedeni bir tür oyunlarına alet olmamdı ve eğlenmelerini sağlamamdı. Peki, beni kim neden kurtarmıştı?
Sınıftaki kimse Veronica ile karşı cephede olacak kadar akılsız değildi. Buna cesaret edecek ve benim tarafımda bulunabilecek biri olabileceğini düşünemiyordum. O an aklıma tek bir kişi geldi.
Bilinmeyen Numara! diye ağzımın içinden konuştum. Arkamı kollayacağını söyleyecekti. Sanırım bu oydu. Bedeni bedenime yapışık, karanlık bir odada eli ağzımda bekleyen kişi gizemli yabancıydı.
Ve bu bizim ilk tanışma anımızdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
