ALONE |JİKOOK|

4.

Ben cevap dahi veremeden içeri giren çocuklarla oturuşumu düzelttim ve hepsinin üzerinde gözlerimi dolaştırmaya başladım.
Bir değişiklik vardı sanki?

Jin' deki değişiklik özellikle dikkatimi çekmişti.

Hepsinin yüz ifadesinin farklılığı vardı birde.

Neler oluyor diye soramadım bile.

Hepsi birden üzerime gelmeye başlayınca Yoongi' nin sırıtışında takıldı bakışlarım.

Bir süre sonra geri geri gitsem bile görüş açımdan çıkan kardeşim ile iyice korktum ve daha pek uzaklaşamadan yaklaştığım koltukta buldum kendimi.

Yine sordum.

Neden kimse bir açıklama yapmıyor?

Hoseok' un iki bileğimi tutuşunu ve beni koltuğa uzandırıp üzerimde Jimin' e yer bırakışını, Jimin' in bana kırmızı bir sıvı içirişini...

Hepsini hayal meyal hatırlıyordum.

Ama unutmadığım tek şey; Yoongi' nin sırıtışının bir süre sonra yerini endişeye bırakmasıydı.

Sırıttım delirmiş gibi. Bulunduğum odamın yatağında, aklıma gelen şeyle sırıttım delirmiş gibi.

Sanki çok umurlarındaymışım gibi bana öyle bakması sinirlerimi bozmuştu.

Aldırış etmeden yataktan kalktım. Daha doğrusu kalkmaya çalıştım.

Sırtıma ve boynumun sağ tarafına giren bıçak etkisiyle yatağa geri yığıldım.

Acı çığlığım eşliğinde...

Dolan gözlerimle dışarı baktığımda sabah olduğunu gördüm.

Ne yani? Tamı tamına bir gün boyunca uyumuş muydum, yoksa yaklaşık 10 dakikalık baygınlık mı geçirmiştim?

Uyuşan vücuduma bakarsak sanki 1 ay uyumuşum hissi vardı.

Birde içeri giren Yoongi ve Jimin' e olan sinir hissi..

Jimin' in sırıtan gözleri, boynuma odaklandığında kısa süreliğine boynumu inceleyişi ve tekrardan sırıtışını aklıma kazıdım.

Belli ki boynumda ciddi bir şey vardı.

Ama rahat hareket edemediğim için aynaya gidemiyordum.

Sessizliği bozan şey hıçkırığım olmuştu. Yoongi yanıma koştu ve eğilerek bana sarıldı.

"Üzgünüm ama yapılan şeyden önceden haberim olmamıştı. Özür dilerim kardeşim."

Kuruyan boğazıma inat sesimi düzelttim ve;

"Bana ne yaptı onlar?" Dedim Jimin' e bakarken.

Nefret edeceğim yere bana yaklaştığını hissettiğim kardeşlik duygusunun sahibine yavaşça geri dolamaya çalıştım kollarımı.

Gevşekçe doladığım kollarımı çözdü ve benden uzaklaştı.

Hafif kızarmış gözlerine bakarak iç çektim yavaşça.

"Sen kendini yorma sakın. Bunlarıda atlattığın da anlatacağım sana her şeyi."

Kafamı salladım usulca.

Sonra odada ki diğer kişinin sesi duyuldu;

"Sen sadece yataktan kalkabilmene odaklan. Zaten kalkınca her şey düzene girecek."

Hafif sinirlendiğimi hissettiğimde bakışlarımı ondan ayırdım ve yanıma oturmuş olan hyung' uma gülümsedim.

Şaşırmış ifadesine bakarsak onu kabulleneceğimi pek düşünmemişti sanırım.