Rozdział 14.2

9 1 0
                                    

                                                                                                                                                                                             Słyszę płynącą łódź, ale przecież woda już wyschła.

tą wiązką zapałek w ręku, bo muszę m u s z ę polować na zatopionych.     

raz głębiej  (dwadzieścia osiem)          

znów na dno  (dwadzieścia dziewięć)       

                                     aż pójdą na dno (trzydzieści jeden)     

                                                                                                                                                            łodzią w s z y s c y 

    Nie mam czym o[d]dychać i nie mam czym im zagrozić, b[o] nic nie trzeba już mówić. wszystko zostało [p]owiedziane. Więc zapomin[am] o morzu [i] zapomi[n]am o wszystkim co zrobiłem                       utonęło                                                                                                                                                                                       Zrozumiałem czego wszysc[y] tak bardzo się bali i przed czym ostrzegali, bo teraz mnie wzywa. Czołgaj się do morza i oddychaj jak łucznik. 

    Jeśli zwolnię, zwolni.                                                                                                                                                              Jeśli biegnę, biegnie, a ja się odwracam                                                                                                                             I to jest za blisko, więc sam sobie poradzę. (s t o s z e s n a ś c i e)

Dwa. Liczę na mądrzejszych ode mnie, żeby pomogli mi przetłumaczyć, ale czy o to chodziło? 

Oni. Przeceniane słowa połykają pojęcia i                                                     

Pełnią emocje zaczynają nabrzmiewać zewsząd.       

Ale śmierć przychodzi na piechotę i płacze.

Mają oczy, duże, złote oczy, więc się gapią. Będziesz przerażony, ale to jest po prostu to, czym jesteś. podziwiam widoki i mierzę dźwięki

I przepraszamy sie dla spokoju ( sto dziewięćdziesiąt dwa )                                                                              Nie ma odpoczynku dla bezbożn[ych]                                                                                                                         Ych. więc krzyczę i kopię do snu                   

                                                                                                                            Męczymy się słońcem. Znikając w długich nocach.                                                                                 to jedna z najstarszych marek wyrobów tytoniowych na świecie. 

s t r z a ł                                                                                                                                                                                       pokazowe dni na wystawach witrynowych i witrynach wystawowych pokazane                                     patrząc jak śpisz zapominam. 

d o p a m i n y.

D

   O

       P

          A

             M

                 I

                   N

                      Y                                                                                                                                        

  dwa (2) strzały i komplementarne cztery (4) dopaminy                                                                                               naj­pros­tsze słowa niosą naj­większy sens

 (dwieście osiemdziesiąt dwa) 

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Apr 19, 2019 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

kwiaty zamkowe.Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz