CEHENNEMDE OTUZ YIL

(11)

Meltem’den ( şu an)

Sabah gözlerimi araladığım an aynadaki kendime bıraktığım notu karşımda bulmuştum. Beynimi zorlamadığımı söyleyemem. Zor olsa da atlattığım onca boş saat sonra şu an hastane koridorunda oturuyordum. Ajandalarımda kayıtlı telefon numaraları, adresler ve isimler olduğu için şanslıydım.  Kendimle savaşlar verdiğim, her şeyden vazgeçiş olarak gördüğüm bu yere gelmek en doğrusu olmalıydı.

‘’ Meltem Hanım, buyurun doktor bey sizi bekliyor. ‘’

Yerimden usulca kalkıp doktorun yanına ulaştım. Telefonla konuşan doktoru gördüğümde ilerleyip masanın önündeki kırmızı koltuğa oturdum. Aklımdan odanın neden kırmızı ağırlıklı olduğu geçerken kendimce gülümsedim. Aklımı yitiriyordum, yinede bir odanın kırmızılığı beni düşündürebiliyordu.

Doktor telefonda onaylayıcı birkaç cümle söyleyip kapattığında, önündeki dosyalara dönüp kafasını kaldırmadan bana açıklama yapmaya başladı.

‘’ Meltem Hanım, durumunuz hep benim kontrolüm altında olduğu için hastalığınızın ilerleme halinden haberim var. ‘’

Yanlış doktor seçimi. İyi doktorlar hastalarına hoş geldin derler!

‘’ Doktor Bey, adınızı tam hatırlayamadığım için öncelikle özür diliyorum. Ayrıca sizi şaşırtır mı bilemem ama durumum ciddi olduğunun farkında olduğum için cesaretimi toplamış karşınızda oturuyorum. Eğer o bilginin ağır geldiği kafanızı taşıyabilip suratıma bakarsanız sizinle daha rahat iletişim kurabilirim. ‘’

Durumumun farkında olmam değil, bu sözlerimdi onu şaşırtan. Saçma bir ifadeyle kafasını kaldırdığında gülümsedim.

‘’  Kusura bakmayın lütfen. Sadece dosyaya bir göz gezdirmek istemiştim. ‘’ 

Bu daha iyiydi.

‘’ Bir şey içer misiniz? ‘’

Bu hayatın üstüne bir bardak soğuk su lütfen.

‘’ Hayır teşekkürler almayayım. Durumum ağırlaştı. Gerçekleri ayırt edememeye başladım. Bu beni daha da çıldırtıyor.’’

Belkide bir psikoloğa görünmek çok daha faydalı olabilirdi.

‘’ Biliyorum. Bunun zor bir durum olduğunu da biliyorum. İlaçlarınızı almayı unuttuğunuz için ilerleyen durumunuzu engelleyemediğimizi hatırlatmak istiyorum. Sizinle notlar konusunda anlaşmıştık. ‘’

Aklını kaybeden o olmalıydı.

‘’ Bilmiyorum farkında mısınız ama hafızamla ilgili sorunlar olduğu için karşınızda oturuyorum. İlaçlarımı ya da notları unutmam gayet normal. Şu anda hayatıyla ilgili çok belirgin şeyler dışında aklı gidip gelen bir bayanla konuşuyorsunuz. ‘’

‘’ Haklısınız Meltem Hanım. ‘’

Sessizliğe bürünürken düşündüğünü anladığım için ona fırsat verdim.

‘’ Hastaneye yatmak istiyorum. Tedavi süreci boyunca gözlem altında olmak benim için en iyisi. ‘’

Tekrar aynı anlamsız surat ifadesi.

‘’ Üzgünüm ama bunun sizin hastalığınız için iyi bir yöntem olduğunu düşünmüyorum. Dışarıda yaşama ayak uydurmanız hatırlama süreçleriniz için çok daha uygun.  ‘’

Bu sefer düşünme sırası bendeydi. Belkide haklıydı. Sonuçta burada her sabah uyandığımda nerede nasıl bir yaşamım olduğunu unutabilirdim. Belkide sadece dört duvar arasında ve doktorlarla olan süreçler beni yorardı.

‘’ Doktorunuz olarak size şunu öneriyorum. Evinizi, düzeninizi, etrafınızdaki insanları değiştirmeden bu ilaç ve hatırlatma konularını çözelim. Yanınıza güvenirliğinden emin olduğum bir hemşireyi gönderebilirim. Size yardımcı olacağından şüpheniz olmasın.’’

Düşünmeme bile gerek yoktu. Madem kendi başıma yapamıyordum, birinin benim aklım olmasına ihtiyacım vardı.

‘’ Tamam. Deneyeceğim. Ama eğer faydası olmazsa Görkem’le yaptığınız ve anlamadığımı sandığınız o telefon görüşmeleri umurumda olmaz. Siz beni buraya yatırmak zorunda kalırsınız. Görkem’in tehditlerine kulak asmayın ayrıca. O bir karıncaya bile zarar veremez. ‘’

Doktor ufak bir kahkaha attığında şaşırma sırası bendeydi.

‘’ Yanılıyorsunuz. Konu siz olunca patlamaya hazır bir bomba gibi dolanıyor. ‘’

Dudaklarım istemsizce kıvrıldığında doktor da tebessüm ederek bana katıldı.

‘’ Yeni dekorasyonumuzu beğendiniz mi. Görkem Bey odamı dağıttıktan sonra yeni bir dizayn yapmak için bahanemiz oldu. ‘’

Gülümsemem büyürken doktorun rahatlatıcı konuşmasını duydum.

‘’ Sizi önemsiyor. Lütfen yakınlarınızda olmasına izin verin. Size iyi geliyor. ‘’

Dün onu o kadar kırmıştım ki. Geceden aklımda kalanlardan büyük çoğunluğu onu kovduğum ve merdivenlerde oturma anıydı.

Ayaklandığımda, doktorda ayağa kalktı ve yanıma geldi. Kapıya kadar bana eşlik etti.

‘’ Bu akşam hemşirenizi ev adresinize yönlendiririm. Bunu not alın lütfen.  İlaçlarınızı yenilerim ve onunla gönderirim. İyi günler. ‘’

‘’ Teşekkür ederim Taylan Bey. ‘’

Koridorda ilerlerken arkamdan doktorun mırıldanmasını duyuyordum.

‘’ Adımı hatırladınız Meltem Hanım. Asıl ben teşekkür ederim. ‘’

Arkamı dönüp ona el salladım ve hastaneden çıkmak için adımladım.