CEHENNEMDE OTUZ YIL

(14)

Meltem’den (şu an)

Bunu sürekli yaşayamazdım. Bu çok yorucuydu. O kafeyi hatırlıyor olmama rağmen nasıl olurda içerideki insanları hatırlamazdım. Hem ne yaşadığımı bile tam anlamıyla sindiremiyordum. Her zaman kayıp birer kısım olurdu. Şimdi… Şimdi ise ayırt edemiyorum. Hatırlanacak daha çok şeye ihtiyacım olduğu inkar edilemezdi. Bende bu hatıralara yer var mıydı? İşte bunu bilmiyordum.

Evin anahtarlarını çantamda bulduğumda açmak için yeltenmeme fırsat vermeyen telefonumu elime aldım. Doktor.

‘’ Dinliyorum doktor bey’’

Adını hatırlamak için uğraşmayacağım. Ayrıca onu ismiyle kaydetmem gerekli. Bunu aklımın bir kenarına yazmalıyım. Ne! Aklım mı? Bunu kendime yapmamalıydım. Bir yerlere not almalıydım. Bu daha iyiydi.

‘’ Meltem Hanım, bugün size bir yardımcı göndereceğimi söylemiştim hatırlıyor musunuz? ‘’

Komik soru.

‘’ Şimdi hatırladım. Evet söylemiştiniz.’’

Doğru bu akşam gelmesini bekliyor olacaktım belki de gelip bulamayınca dönmüştü.

‘’ Kendisi yolda. Birazdan evinizde olur. Haber vermek için aramıştım. Bir sorun olursa numaram kayıtlı. İyi akşamlar.’’

İçeri girip duş almak için vaktim yok muydu yani? Ahh…

‘’ iyi akşamlar doktor bey. Teşekkür ederim. ‘’

İçeri girip kapıyı kapadım. Evim gayet topluydu. Mutfağa doğru ilerleyip su ısıtmak için düğmeye bastım. Kapının çalmasıyla olduğum yerde irkilsem de hatırlatmanın üstünden çok geçmemişti. Misafirimin geleceğini biliyordum.

Karşımda duran güler yüzlü bu bayan en fazla benim yaşlarımdaydı. Belki de daha genç. Hep daha yaşlısını beklediğimi düşünerek güldüm.

‘’ hoş geldin. Özür dilerim. Yanlış anlama, tahmin ettiğimden biraz daha genç görünüyorsun.’’

Yüzündeki şaşkınlığın yerini rahatlama alırken gülümsedi.

‘’ Seni sevdim. ‘’

İkimizde bir ufak kahkaha atarken kapıyı aralayıp içeri girmesine izin vermiştim.

Koltuklardan birini elimle işaret ettim. İşaret ettiğim koltuğa oturduğunda derin bir nefes alırken konuşmaya başladı.

‘’ İsmim Arya. Yirmi dört yaşındayım. Taylan Bey sana eşlik etmem için beni görevlendirdiğinde endişelendiğimi söylemeliyim. Kapıyı açtığın an tüm endişemi kovalamış oldun. ‘’

En azından açık sözlüydü. ‘ben hemşirenim ne dersem o’’ triplerine girmiyordu.

‘’Bende Meltem. Gerçekten rahatlamana sevindim. Benimle ne yapacağını bilmeyen biriyle yaşamak en son isteyeceğim şey. Uyarmalıyım benimle yapacak bir şeyler bulmak oldukça zordur. ‘’

Çantasını kurcalarken yüzüme sanki sitemliymiş gibi baktı.

‘’Hiç sanmıyorum. Asıl ben seni uyarmalıyım. Benimleyken kendine vakit ayırman oldukça zordur. ‘’

Odaklanmak isteyeceğim en son şey kesinlikle bendim. Samimi bir gülümsemesi vardı. Belki de doktor benim için doğru bir tercihte bulunmuştu.

‘’ Tamam, tanışmak için çok vaktimiz olacak. Defalarca tanışacağımızı düşünürsek bunu keyifli hale getirmemiz gerekir. İlaçları düzgün almak benim için çok önemli. Hayatımdaki birçok yeniliğin hatırlatılması da öyle. Senin işin biraz zor. Tek istediğim benden çekinmemen. Eğer benim gibi bir gel git akıllıyla muhatap olmak seni yoracaksa doktoru şimdi aramalısın.’’