CEHENNEMDE OTUZ YIL

(8)

(3 yıl önce)

‘’ ne yani gerçekten bana bir hataymışım gibi mi davranacaksınız? O adam cinayet işliyordu ve siz bunu biliyordunuz! Hayır!! Siz ona yardım ediyordunuz. Aptal ben nasıl olurda sizin gibi para ve gösteriş düşkünü gereksizlerin bu işin içinde olduğunu anlayamadım. ‘’

Anneme ve babama içimden geldiği gibi bağırırken evin ortasında şaşkınlıkla beni dinliyorlardı.

‘’ Kaç kişinin canını yaktığınızı o dosyalarda ilk gördüğümde kendimi kaybettim. Siz buna eşlik ettiğiniz halde içiniz nasıl acımaz anlamıyorum!!! ‘’

Durup derin bir nefes alıp verdim.

‘’ biliyor musunuz? Sizden nefret ediyorum. Hayır! Sizden iğreniyorum. Biriniz para için kendini, ailesini feda edebilecek kadar aşağılık. Diğeriniz gördüğü her şeye hatta tacizlere bile sesini çıkarmayacak kadar ruh hastası. Siz benim ailem değilsiniz. ‘’

Arkamı dönüp kapıya doğru yürürken aniden durdum. Söyleyeceklerimi henüz bitirmemiştim. Madem burada bugün son buluyordu bu insanlara olan bağlılığım her şeyi söylemeliydim.

‘’ Amca dediğim o şerefsiz herif senin hesabından kendi hesabına yüklü miktarda paralar geçirdi. Şirketinin alamadığı ihalelerin hepsinde onun parmağı var. Ayrıca annemle yatıyor. Senin geç geldiğin her gün senin yatağında annemi inletiyor.’’

Ağzı sinirle açıldığında daha da sinirlendim.

‘’ sakın! Sakın bana bir şey söylemeye kalkma. Bence bunu hak ettin. Ömrünün sonuna kadar senin o sekreterinden kopup ona gelmeni bekleyemezdi değil mi? Bunların hepsini hak ettin.’’

Babamın uğradığı şokun keyfini çıkarmaya fırsat bulamadan anneme dönüp devam ettim.

‘’ sırf cinsel arzularını bastırmak için o adamın bana yaptıklarına ses çıkarmadın. Seninle yatarken kulağına benim adımı fısıldadığını duydum. Sana benzemekten senin kızın olmaktan iğreniyorum. Bayan her şeyi bilen diktasından kurtulup ses çıkarabiliyor olsaydın şu an senin zarar görmüyor olman için uğraşıyor olurdum. Emin ol sende bütün bunları hak ediyorsun. ‘’ 

Neden içim soğumak bilmiyordu ki . Korkulu gözlerle bana bakan üç kişi vardı ve ikisini gururla geride bırakmıştım. Sona kalan o şerefsize ne dersem diyeyim bir faydası olmayacaktı. Hiç olmamıştı.

‘’ Seni babam yerine koydum. Küçüklüğüm boyunca senin anlattığın masalları dinledim. Gözümdeki yaşı silen bile sendin. Ben sana güvendim. Yapma diye yalvardığım her anın ve her söylediğinin kayıtları bugün o dosyalarla birlikte emniyette. Umarım çürürsün.’’

Elimdeki telefonda Görkem’den gelen arama açık durumdaydı ve bütün bunları emniyetin merdivenlerinde elindeki dosyalarla birlikte dinliyordu. Eğer o dosyaları teslim etmiş olsaydım karşılarına geçip bunları söyleme fırsatım olmayacaktı. Muhtemelen çoktan o şehri terk etmiş olmam gerekirdi. Ama bütün bunları söylemesem yaptıklarımın bir anlamı olmazdı.  

Arkamı dönüp kapıya doğru ağır adımlarla ilerlerken son kez alaycı bir şekilde bağırdım.

‘’ Hadi beni durdurmaya çalışında dosyalarınız anında polise ulaşsın. Buradan çıkmama izin verdiğinizde kendi özgürlüklerinizden vazgeçmiş olacaksınız sizi manyaklar ordusu. Hepiniz için en kötüsünü diliyorum. ‘’

Kapıdan çıkıp arabama bindiğimde çalıştırıp gaza bastım. Hala telefonda olan görkemi hatırladığımda telefonu kulağıma yaklaştırdım.

‘’Görkem?’’

Telefonun diğer ucundan kocaman bir kahkaha duyuldu.

‘’ Meltem sen delinin tekisin. Ben sana uyduğum için daha deliyim. Buraya gel beni daha fazla endişelendirme.’’

‘’ Geliyorum merak etme’’

Telefonu kapatıp biraz önce olanları düşünmemek için kendimi zorlamak yerine her şeyin beynime dolmasına izin verdim.  Yıllarca beklediğim buydu. Sonunda onlara içimden geçenleri söylemiştim ve rahat hissetmiyordum. Sözlerimin onlara etki etmeyeceğini yirmi iki yıllık eziyet tecrübeme dayanarak söylüyordum. Eğer etseydi yapmayın dediğim an hayatımdan çekip giderlerdi.

 Emniyetin önüne geldiğimde Görkem’i orada görmek beni hafifletmişti. Tüm bunları yalnız başıma yapsam zorlanırdım. Kaldıramayacağım kadar ağır şeylerdi. Bir başkası olsa defalarca bunun karşılığını alırdı. Ama Görkem ne kadar duygusuz olursa olsun, asla bunu ilerde bana hatırlatmazdı.

‘’ Dosyaları teslim ettim ve ifademi verdim. Konuştuğumuz gibi. Şimdi sıra sende ifadeni verdikten sonra her şey bitmiş olacak. Rahatla tamam mı? Hiç uğruna ölen onca insanı aklından çıkaramadığını biliyorum. Sen masumsun Meltem. Bütün bunlara katlandın. Bu günden sonra hep daha iyisini yaşayacaksın söz veriyorum.’’

Görkem elleriyle yanaklarımı kavrayıp tüm bunları söylerken aklımdan geçen tamda buydu. Bugünden sonra neler olacak?

Görkem’den (şu an)

Daha önce birçok şey atlatmıştı. Defalarca kendini tehlikeye atmıştı ve hepsinin üstesinden de başarıyla gelmişti. İnatçıydı, masumdu, istekliydi. Çoğu kişi onu işe yaramaz herkesin altında olmaktan mutlu sürtüklerden biriyle karıştırabilirdi. Bana göre ise bir melek kadar temiz ve saf. 

Ona karşı söz hakkımın sınırları olduğunu biliyordum. Bildiğim bir şey daha vardı ki hayatında güvendiği tek insan olduğum. Kafasındaki binlerce kopuk anıya rağmen peşime takılıp benimle buraya gelmişti. O gün o kafeye gitmeden önce ne yaşadığını hatırlamadığına bile emindim.

Ondan korkmuyordum. Korktuğum şey ona bir şey olma ihtimaliydi. Sınırlarına saygı duymak bir yana onu incitecek tek bir şey yapmamıştım bu güne kadar. Onu sevdiğimi, onun dışında kimseyle aynı şeyleri hissedemediğimi bilmeden, ben ona söyleyemeden çok fazla vakit geçirmiştik. Meltem için farklı bir konumum vardı. Bu konumdan memnun olduğumu söyleyemem ama rahatsızda değildim.

Yanımda kollarımda bu kadar güzel uyuyorken nasıl olurda onu yalnız bırakabilirdim ki? Denemelerim görüldüğü gibi en fazla altı ay sürüyordu. Ona geçmişini hatırlatıp kafasını karıştırmamak için en fazla altı ay uzaktan izleyebiliyordum.

Yatakta kıpırdanıp derin bir nefes aldığında aralanan dudaklarına baktım. Titreyen kirpiklerini, sakince inip kalkan göğsünü izledim. Gözlerini aralayıp ona baktığımı gördüğünde usulca ağzından dökülen kelimeleri dinledim.

‘’ Yanımdasın. Benimle kal Görkem. Anlamıyorum ve korkuyorum.’’

Korktuğunu dolan gözlerinden anlayabiliyordum.

Eğilip gözlerine dudaklarımı değdirdim.

‘’ Korkma ben yanındayım. Sadece uyu. Gözyaşı yok. ‘’

Sesim oldukça güvenilir tonda çıkmıştı. Oysaki artık fazlasıyla gözyaşı olacağından emindim..