Suskun Kalpler

3. Gün: "Kırılmış Ruhlar Koleksiyonu"

İyi Okumalar..

"İki beden arasında yaşanırmış aşk, tek ruh ile bağlanırmış. Acıyı bir kişi değil, ikisi de yaşarmış. Üzüntü de, sevinç de, kalpte yer alırmış. Sevmeyi bırakırsa aniden kalplerden biri, diğerinin kalbiyle birlikte ruhu da kırılırmış. Peki ya kırılırsa bir ruh ne yaparmış? Kırılan ruh tekrar iyileşmezmiş. Parçalarıyla birlikte kırılmış ruhlar koleksiyonuna atılırmış."

•

SESİNE AŞIK OLDUM

3. Bölüm: KIRILMIŞ RUHLAR KOLEKSİYONU

〰️

"Ceren evden kaçmış."

Zamanın her şeye ilaç olduğu söylenir ya hani, bütün acıların zamanla geçeceği güçlü olmamız gerektiği öğütlenir.

Aslında acı hiçbir zaman geçmez. Kimi ufak bir bakışla tadar acıyı, kimi bir kelimeyle, kimi aşık olup alır acının zehirli iğnesini. Bazı kızlar ise babalarının en ufak bir hareketiyle paramparça olur. Ben o bazı kızlar arasına giriyordum işte. Acının en koyu halini tatmıştım ve tatmaya devam ediyordum. Bütün vücudumu zehirliyordum.

Berk'in yazdığı mesajla endişe kat sayım artarken hemen numarasını tuşladım. Berk ilk çalışta açmıştı ve korku dolu bir sesle konuşmaya başlamıştı. "Ceren'i telefondan aramıştım ama telefonu ilk çalışta kimse açmadı. İkinci defa aradığımda annesi olduğunu söyleyen bir kadın açtı. Ceren telefonunu yatağında bırakmış ve ailesi evde olmadığını telefon çalınca fark etmiş. Yani kaçmış olması yüksek ihtimal. Nereye gider ki Seçil? Gidecek neresi var?"

Bunu bilmeyi ben de çok isterdim ama şu an Ceren'in nereye gitmiş olabileceğini kestiremiyordum. Onun da çok fazla arkadaşı yoktu bu yüzden birinin evine gidemezdi. Biz de çok samimi değildik ama Temmuz'dan sonra en çok anlaştığım kişi Ceren'di. Ailesi ile arasının iyi olmadığını biliyordum. Evden kaçmış olması bu yüzden miydi? Başka bir sebebi olmalıydı, Ceren bu yüzden evden kaçmazdı.

Berk, ben tepki vermeyince nefesini dışarı üfledi. "Seçil, gidebileceği bir yer biliyorsan bir kere öksür." dediğinde aklıma telefonda konuştuğum inatçı çocuk gelse de, kendimi toparladım. Onunla arada sırada okul çıkışlarında gittiğimiz bir park vardı. Sahile çok yakındı. Kafasını dinlemek için oraya gitmiş olabilirdi. Ben bir kere öksürünce Berk devam etti. "Bir arkadaşının evine mi gitti?" Ağzımdan bir cık sesi çıkardım. "Size özel bir yer mi vardı?" Ben öksürünce Berk hemen "Bana yeri mesaj at." diyip telefonu kapattı. Ona gittiğimiz parkın adresini yazarken ellerim titriyordu. Ceren, zor günlerden geçerken benim yanımda olmuştu ama ben onunla ilgilenememiştim. Pişmanlık duygum, korkuma daha ağır basıyordu. Berk onu sapasağlam bulursa içten bir şekilde özür dileyecektim.