WattpadRomanceTR'nin "Genç Kurgu" okuma listesinde 🍁
İlk yayınlanma tarihi Mayıs, 2014
Düzenlenme tarihi Ağustos, 2018
Seçil Aktaş, yaşadığı travma sonucu hayallerini öldürmek zorunda kalmıştı on dört yaşındayken. Kurduğu her hayal, vücudundaki bir...
Merhaba, çok beklettiğim için özür dilerim ancak en sevdiğim karakterlerimden biri olan Renas Delfin geldiği için bu bölümü içime sinerek yazmak ve uzun tutmak istedim. 6400 kelime civarı bir şey oldu. İyi okumalar dilerim ❣️
~
"Kartlar masaya tek tek dağıtıldı, Sinek Valesi'nin blöfünü gördü Kupa Kızı, kendisini dahil ederek biraz daha arttırdı. Oyun yeniden başladığında, ikisi arasında ortam daha da kızıştı. Ya biri kazanacaktı, ya da bir yıkım yaşanacaktı."
•
SESİNE AŞIK OLDUM | 13. BÖLÜM "Kupa Kızı'nın Doğuşu"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Seçil&Doruk) ~
Yapılan tercihler de, en az vazgeçişler kadar zordur aslında. Kimi, hangi yolu seçeceğine karar vermek, sonradan verdiğin karar yüzünden pişman olmamak büyük bir lütuftur. Pişmanlığı yaşayanlar da, hayalkırıklığını sonuna kadar hissedenlerdir. Kalpleri kırılmıştır bunların, üzülmüşlerdir. Telafi edilemeyecek kadar üzmüşlerdir bu kişileri.
Vazgeçmek de işte bu yüzden zordur. Bir karar verip, diğer seçenekten vazgeçersin. Ya da verdiğin karardan pişman olup, tamamen vazgeçersin en basitinden. Ya da bir kişiden vazgeçersin istemeye istemeye. Zararlıdır senin için, iyi gelmiyordur sana. Seviyorsun belki de evet ama, sevgi yeterli mi ki yapılan her şeyi unutmaya? Bazen vazgeçmek en doğru karardır, yepyeni bir başlangıç yapmak adına.
Verilen kararlar, yapılan tercihler, senin güçsüzlüğünü, en güvenli yolu, sana en zarar vermeyecekleri gösterir.
Vazgeçişler ise, pişmanlıklarını, her zaman aklının bir köşesinde kalacakları, kalbine kazınanları ve asıl istediğin şeyin bu olduğunu ama korktuğunu gösterir. En zoru da, bu kararlardan vazgeçebilmektir.
Ben, verdiğim kararların arkasında duramıyordum hiçbir zaman. En çok uzak durmam gereken kişiye daha çok yaklaşıyordum. İşin kötü kısmı ise, bunu yaparken zerre pişmanlık duymuyordum.
Doruk, benim verdiğim yanlış tercihlerdi ama aynı zamanda en doğrusuydu da. Bazen kendime yabancılaştırıyordu beni, bazen yolumdan saptırıyordu. Bazen de, iyi geliyordu bana. Kırılan parçalarımı teker teker onarmaya çalışıyordu.
Kendi kendime, yatağıma uzanmış tavanı izlerken düşündüklerim bunlardan ibaretti. Önce, Doruk'un psikologla görüşüp, durumumdan bahsettiğini psikoloğun geçmişimle ilgili sorular sormasından, benimle terapi yapmaya çalışmasından anlamıştım. Anlık bir sinirle koşarak hastaneden çıkmıştım ve kendimi yola atmıştım. Daha sonrası ise çok ani gelişmişti. Peşime bir adam takılmıştı ve ben de kaçmaya başlamıştım. Kapüşonlu bu kişi beni tam sıkıştırdığında ise Doruk'un gelmesi ile adamdan kurtulmuştum. Yağmur bütün vücudumu ıslatıp, tir tir titretirken Doruk'un kollarında deva bulmuştum. Tedavi olmayı kabul ettiğimi söyleyince hastaneye geri dönerek, birlikte psikolog için gün almıştık. En son da Beste'nin diyet listesini alarak gitmiştik.
