Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

1.Bölüm

Kalbim sıkışıyordu. Canım yanıyordu.Bacaklarım beni ancak eve kadar taşıyabilmişti. Ve sonra son kalan gücümde Görkem gibi beni bırakmıştı. Kapının önüne yığıldım. Boş gözlerle duvara bakıyordum. Ellerimdeki kırmızılık artmıştı. Fark etmeden hala tırnaklarımı bastırıyordum.Elimi yavaşça açtım ve yaraların daha fazla açılmasını engelledim. Nefes almam her hıçkırıkta biraz daha zorlaşıyordu. Ve gidişi aklıma geldikçe canım daha fazla yanıyordu. Gitmişti. Fikrimi sormamış bizim hakkımızda bir karar vermişti ve uygulamıştı. Sevseydi gitmezdi değil mi? Hiç mi sevmemişti beni? Yüz üstü bırakacak kadar , uçuruma itecek kadar mı azdı sevgisi?Belki de başkasına gitmişti. Yaptığımız doğru degildi ama Görkem in gitmesi kadar da yanlış değildi. Görkem bana söz vermişti. Gitmem demişti. Peki ya şimdi şimdi neredeydi? Yavaş yavaş Hislerimi kaybetmeye başlamıştım. Sanki ruhum da onunla birlikte gitmişti. Ama ruhum olmasaydı bu kadar acı çekebilir miydim? Onca yaşadığımız anıları tek bir kararla silip atmıştı. Sanki benimle oynamıştı ve şimdi başka oyuncağa gidiyordu. Kollarımı cimcirdim rüyada uyanmak ister gibi . Ama gözlerimi her açışımda hala aynı yerde otururken buluyordum kendimi. Ölmek istiyordum. Ben güçlü bir insan değildim ki . Ben büründüğüm hiç bir karakter değildim ki.Ben buydum işte ağlayan ve zavallı bir kız.

'Merve!"

Belki de bu yüzüncü kez ismimi söylemeleriydi ve ben yine ses çıkarmadım. Ama onlar üstelemeye devam ediyordu.

'Gidin! '

Diye bağırdım en sonunda daha ne üsteliyorlardı ki? Kimseyle konuşmak istemiyordum. Konuşacak gücümde yoktu zaten. Birden tüm ev sessizlesti. Adım seslerini dahi duymuyordum.Iste vazgeçmişlerdi. Yavaşça saatlerdir oturduğu yerden kalktım ve yatağa yattım. Gözlerim boş boş tavana bakıyordu. 'Gidiyorum' Dedi bir ses. ' Üniversiteyi başka bir şehirde kazandım' kuruyan kanlarla kaplı elimi kulaklariıma götürdüm ve sesleri duymamaya çalıştım. 'Daha fazla devam edemeyiz Merve' Duran göz yaşlarım tekrar başlamıştı. Bu ses dıştan gelmiyordu ki kapatınca geçsin bu ses âdeta beynimin içindeydi. Ve sesler birden kesildi yavaşça ellerimi kulaklarımdan çektim. Güçsüz kollarım yatağa düştü.Sanki felç inmişti ve ben hi bir duyumu kontrol edemiyordum.'Söz veriyorum seni bırakmayacağım.Hem istesem de bırakamam ki sen içime işledin. '

'Ama bıraktın '

Diye bağırdım . Yalan söylemişti. Peki ya beni sevdiği? Oda mi yalandı? Allahım yalvarırım her sey rüya olsun.Yalvarırım.Kapım tıklatıldı.Kalın kafaları anlamıyordu ki.Ses vermedim. Belki yine vazgecerlerdi.

'Merve benim. '

Dedi cılız bir ses. Yerimden kalktım ve kilidi yavaşça açtım.

'Asya?'

Hemen boynuma atlamıştı.Bende hemen Kollarımı beline doladım. Birden tüm odayı hıçkırıklarımız doldurmuştu. Sanki birbirimize ihtiyacimiz varmış gibi sarıldık sıkı sıkı. .