Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

28.bölüm

Göz pınarlarını zorlayan yaşlara , dişlerini sıkarsak engel oldu . Aslında arkasında bıraktığı çocuk ona bu kadar acı vermemeliydi . Nede olsa aynı kişi tarafından ilk terkediliş , ilk arkasında bırakılış değildi . Bağışıklık kazanmalıydı kalbi ve aklı aynı muameleye . Çünkü her gidiş , aynı cümlelerle sonlanıyordu , yalnızca mekan farklıydı onun dışında ki herşey aynıydı . Yine aynısını yapmıştı ağzına bir parmak bal çalmış ardından acımasızca gerçekleri yüzüne vurmuştu hayat . Yıllardır hayran kaldığı Istanbul bu kez canını yakmıştı . Bu kez onunla geçirdiği tek bir güne şükretmeyecekti çünkü ne yaşadıysa karşılığını acı çekerek ödemişti . Görkemden ilk kez seni seviyorum cümlesini duymuş , ilk kez bu kadar açık bir dille dinlemişti duygularını Merve . Ama sonra 'biz olamayız' demişti tamda herşeyin düzeldiğini düşündüğü anda . Yüzünde ki gülücük solarken genç kız gülümsemeye çalışmıştı . Muhtemelen bir kulak yanılmasından öte değildi bu kelimeler . Taki gözleri çocuğun yüzünü bulana dek sürmüştü bu kendini kandırma . Tüm yaşanılanları silmesini isteyerek bırakmıştı elinde ki eli Görkem . Daha iyi bir veda olduğunu umarak alnına bir öpücük bırakarak uzaklaşmıştı kızdan . Oysa vedanın iyisi kötüsü olmazdı ki . Vedalar hep acı barındırırdı içinde gizlicene.

Şimdi baktığında ardında bıraktığı günlere , yaşaması gerektiğini düşündüğü kaderden öte değildi . Ufak acılı bir gülümseme eşliğinde hatırlıyordu ela gözlü kaderim dediği çocuğu . Eskisi kadar canı yanmıyordu artık . Galiba herkesin dediği zaman acıya alıştırır cümlesi doğruydu . Geçmememişti evet ama daha az etkisi vardı artık küçük kalbinde . En azından eskisi gibi gülümsemeyi unutmuş değildi . Ama yinede tamda kendi sesini dinlediği anda gelmiyor değildi aklına. . Ne adı vardı aklında nede onunla yaşadığı onca anı . Gittikçe silikleşiyordu aklında yüzü . Yıllar alıp götürüyordu onu yavaş yavaş . Buda unutmaya dairdi galiba.

'Çok mu çalışıyormuş benim sevgilim.'

Elinde ki kalemi test kitabının arasına bırakıp yüzünde ki gülümsemeyle döndü sağına . Dudaklarını bükerken küçük bir çocuktan farksızdı.

'Çok.'

Karşısında ki çocuğun elinde gördüğü çikolataya yılların hasretini çektiği şeymiş gibi bakıvermiş ardından hemen elinden kapmıştı . Efe gülümseyip kendisini yanına atarken Merve çoktan çikolata paketini açmıştı.

'Senin hocalarınla bir konuşmak gerekiyor gibi duruyor.'

'Sen attın tabi üniversite stresini dalganı geçersin.'

'Hiç dalga geçer miyim seninle?'

Yüzünde ki munzur sırıtmayı gizleme gereği duymadan kızı kollarının arasına aldı .

'Hiç geçer misin?'

Merve minnetle baktı kolları bedeninde ki adama. O olmasaydı kendi enkazından hiçbir zaman çıkamazdı belki . Şimdi huzur vardı yalnızca içinde bu kolların içinde . Eskisi gibi ne zorunluluk nede tahammülsüzlüktü ona karşı hissettiği . Sevgi vardı içinde . Belki aşk yoktu ama seviyordu Efeyi . Zaten hayat aşkı bir kez önümüze sürerdi ve Merve o aşkı kaybetmişti dört yıl önce .

'Biraz daha dayan son sınavlar sonra sende benim gibi senden sonrakilerde dalga geçebilirsin.'

Yavaşça yumruğunu , Efe nin karnına geçirdi.

'Kendi ağzınla itiraf ettin bak dalga geçtiğini . '

Efe saçlarını karıştırırken yüzünü eğdi.

'Öyle oldu galiba.'

Merve bu görüntüye bir kahkaha attı ve Efe'nin yanağına küçük bir öpücük kondurdu.

'Ne kadar tatlısın sen öyle.'

'Hey biz geldik çifte kumrular.'

Merve yanında ki bağrışla yerinden sıçradı .

'Keşke daha sessiz gelseydiniz.'

Diye mırıldanırken saçlarında dolaşan ele vurdu.

'Yapma be'

'Bağırma be!'

Mert ve Efe , Ezgi ve Merve ikilisini kahkahalarda izliyordu . Sonunda kavgaları gitmişken Ezgi kendisini banka attı .

'Ah ne kadar çalışkan bir arkadaşım var.'

'Keşke sen de biraz bana çekseydin.'

'Ya ben çalışsamda sınavdan çakıcam çalışmasamda bu yüzden çalışmamayı tercih ediyorum.'

'Şapşal.'

Merve gülerek baktı arkadaşına .

'Eee okul bitiyor nişan ne zaman?'

Merve , Efe ' ye baktı ondan bir cevap beklercesine.

'Mezuniyetten iki hafta sonra.'