Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

20.Bölüm

Kendisini okuduğu kitaba vermeye çalışıyordu çalışmasına da bir türlü başarılı olamıyordu . Zaten onun o yoğun kokusu burnuna dolarken nasıl odaklanabilirdi ki ? Onu görmek bile istemezken bir haftası onunla geçecekti . Koca yerde karşılaşmalarını engelleyebilirdi Ezgi ama önlerinde ki üç buçuk saatlik yolculuktan bir kaçısı yoktu . Tabi tek bir şey dışında . Mert'i acil çıkış kapısından atabilirdi . Kafasını sağa sola salladı . Ne zaman bu kadar sadist olmuştu ? Ah bu çocuk her zaman onu sadist ve deli  yapıyordu zaten . Bir yıldır ya Mert için yada onun yanında ki kızlar için işkence düşünür olmuştu . Aklına gelen işkencelerle birlikte gülmeden edemedi . Çoğu uyumakta olan yolcuları rahatsız etmemek adına elini ağzına kapattı . Mert uçağa bindiklerinden beri yanında ki kızı yandan bakışlarla süzüyordu şimdi ise tam olarak ona döndürdü kafasını.

'Herkesin uyuduğu yerde gülecek ne buldun merak ettim doğrusu.'

 Ezgi gözlerini devirdi ve ters bir bakışı Mert'in gözlerine atmaktan hiç çekinmedi.

'Sanane.'

 Birden tekrar Mert'e kızmaya başladı . Bu işin onun başının altından çıktığına emindi ama Mert kadar en az annesi de suçluydu . Şimdi bir hafta onunla yakın olacaktı daha kötüsü şu an bile ona karşı koyamamaktan korkarken bir hafta burnunun dibinde biterken ne yapacağını bilemiyordu . Yine de bayrakları suya indirmeyecekti . Onu asla affetmeyecekti . Mert herşeyi olabilirdi ama en büyük hayal kırıklığıda oydu aynı zamanda.

'Neden beni dinleyip herşeyi yoluna koymak varken benden kaçmayı tercih ediyorsun?'

 Sinirle nefesini verip Mert'e döndü .

'Senin anlatacağın masallara karnım tok benim . Ve bir daha senin ağına düşmeyecek kadar da aklım başında.'

 Mert çekinerek elini Ezgi'nin koltuğun kolçasında duran elinin üzerine koydu . Ezgi'nin yeşillerine kapılmışken kafasına inen kitapla birden irkildi . Eli kafasıan giderken anlamayan bakışlarını Ezgi'ye dikti.

'Dokunma'

 Bu kızgınlığıda o gün ki gibi Mert'ten çok kendineydi . Titrediği için , onun elinin sıckalııyla kavrulduğu için en çok kendine kızıyordu . Bu kadar iradesiz olduğuna inanamıyordu . Oysa düne kadar nasılda kendsini doldurmuştu Mert konusunda . Aptal aşık diye kızdı kendisine . Eskiden aşığı kabul ederken aptala karşı çıkardı ama şimdi ne kadar aptal olduğunu bir kez daha anlamıştı.

'Benden bu kadar mı nefret ediyorsun?'

 Mert'in sesinde ki hüzün ve hayal kırıklığı bir bir saplandı Ezgi'nin kalbine . Ama içinde ki kötü kız 'sana aşığım.' diye bağırmasını engelliyordu . Çünkü bir kez daha inanırsa ona üzüleceğini biliyordu . Kalbi aksini idda etse bile Ezgi mantığıyla hareket etmişti her zaman . Bundan sonrada böyle olacaktı . 

'Evet. Senden nefret ediyorum!'