Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

18.Bölüm

 Saatler işliyor , günler geçip gidiyordu . Ayrılık , terkedilmişlik her gün acıtıyordu acıtmasına da bugün bir farklı yakıyordu insanın canını . Takvim yaprağına baktı iç çekerek . '22 Temmuz'  Yıllardır olduğu gibi yine kutlayamıyordu onun doğum gününü . Yine onsuzdu , onun doğum günü . Karşısında ki küçük pastaya baktı gözü yaşlı . İki mum koydu üstüne . Biri Merve olsun diğeri Görkem dedi . Üfledi mavi olanı . Ateş , son dumanlarını vererek kayboldu hızlıca . İnatla pembe olanı bıraktı . Mum yavaş yavaş yanarken , yok olmaya başlamıştı . Ama durdurmayacaktı bu eriyişi . Çünkü bu iki mum gibiydi onlar. Birisi gittiğinde diğeri kendi ateşiyle yakıyordu kendini ve her geçen saniye biraz daha yok oluyordu . 

'İyi ki doğdun Görkem , iyi ki doğdun hayallerimde ki gerçek ..'

ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ 

 'Hadi ama oyun bozanlık yapma.'

 Görkem ısrarla başında dikilen kıza baktı ve gözlerini devirerek önüne döndü. Genç kız inatla Görkem in yanına attı kendsiini . 

'Bak herkes orada olacak . Kendi doğum gününe gitmeyen doğum günü sahibi mi olur?'

 'Herkes'

 Diye tekrarladı dudağı hafif yukarı kalkarken . Küçük bir gülümseme yerleşti dudağına . Herkes orada olamazdı , onun herkesi şimdi çok uzaklardaydı.

'Bugün yas tutma bari . Yılda bir kez doğuyorsun Görkem , ama binlerce kez onu düşünebilirsin.'

 Sıkıntıyla nefesini dışarıya verdi. Neden bu kadar ısrarcıydı ki bu kız? Oysa Görkem in istediği ne büyük bir kutlamaydı ne de hediyeydi . Yalnızca içmek istiyordu . İçmek ve onun siluetini görmek.

'İstemiyorum dedim Ada . İs-te-mi-yo-rum'

 Ama Ada ne kadar terslenirse terslensin vazgeçmiyordu . Yeteri kadar bir kız için kendini yıpratmıştı. Bari bugün onudüşünmeden geçirmeliydi . Yoksa daha fazlasını kalbi kaldıramayacaktı Ada'nın . O kadar acıydı ki günlerce sevdiği adamdan sevdiği kızı dinlemek . Acı ve bir o kadar zordu . Ama sus diyemiyordu işte . Kıyamıyordu onun içine atmasına . Belki paylaştıkça geçer diyordu belki günler ilaç olur . Ama olmuyordu . Hele şu son bir haftada daha da içer olmuştu Görkem . Daha çok içiyor daha çok üzülüyordu . O kızın ablasının konuşmaya geldiğini biliyordu . Görkem söylemişti ama ne deyip bu kadar yıktığını bilmiyordu . Öğrenmek istese de Görkem inatla susuyordu.

'Sen istemiyor olabilirsin ama ben gitmeni istiyorum ve gideceksin!'

 Görkem çapkınca gülümsedi ve Ada bir an bayılacak gibi oldu.

'Nasıl oalcakmış o küçük hanım?'

 Küçük lafıyla yüzünü buruşturdu . Yalnızca minyondu ama asla küçük değildi!

'Eğer gelmezsen çocukluk fotoğrafların deşifre olur.'

 Görkem umursamazca omuz silkti . Geçmişten kalma aptal fotoğrafların yayılması umurunda bile değildi . 

'Pekala buna mecbur bıraktın beni.'

 Ada ayağa kalktı ve inca beline koydu elini .

'Eğer gelmezsen.'

'Eee? Ne olur ? Küçüklük kıyafetlerimi mi ortalığa saçarsın?'

 Ada kendinden emin bir ifadeyle dikti gözlerini Görkem'e.

'O çok kıymetli , gizli kasayı yakarım . Ve böylece o kıyamadığın anılarında yok olur Görklemcik'