Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

22.Bölüm

Elinde ki beyaz şarapla o devasa ışıkların oluşturduğu muhteşem görüntüye baktı . Kafası çok karışıktı . Ama böyle olmamalıydı . Hayallerinde ki yerde , hayallerinde ki insanlaydı . Öyleyse neden içme gereği duyuyordu ? Buna sevinmeliydi belki de ama o hayallerinin yerinde olmaya bile sevinemiyordu . Kandırılmış hissi sinirlerini bozarken , Mert in ne kadar güçlü ve zengin olduğunu anlamıştı . Yurt dışına onca parayı vererek gelmek kolay bir şey değildi .Tabi ikna kabiliyetini de unutmamak gerekti . Annesini bile ikna ettiğine göre kesinlikle bu çocukta şeytan tüyü vardı . Hoş bu gerçeği kalbini ona kaptırırken anlamıştı ya . Kim yıllarca popilerlerden nefret ediyorum diyerek gezip hem popilerlerden hemde fazlasıyla popilerler tanımına uyan bir çocuğa kapılırdı ki? Hemde saf bir aşkla . Aslında en çok kendisine kızıyordu . Ondan nefret ederken onu yanında istemek çok aptalcaydı . Üstelik bu yaptığıyla kendini düşünüyor Mert i duygudan duyguya sürüklerken bencilce davranıyordu . Bir an pişmanlık içine girdi . Ondan nefret ettiğini söylediğinde gözünde gördükleri , Doruku öptüğünde olanlarla aynıydı ama bu kez kararlılıkta vardı o parıltıların içinde . Sanki kendisine tekrar inandırıcakmış gibiydi ve Ezgi biliyordu ki en ufak bir şeye aptal kalbi inanmak için can atıyordu.

'Ezgi '

Ismini ilk kez bu kadar sevdiğini düşündü . Ve bir kez daha aşkının , nefrete baskın geldiğini anladı .

'Ne var?'

Mert i terslemek çok zordu . Şimdiye kadar kimseyi terslememişti çünkü yapamazdı . Öyle bir susmak bilmeyen vicdanı vardı ki o an sinirle söylediklerini günlerce hesap soracağına hatırlatırdı belki de bu yüzdendi güçsüzlüğü.

'Ben bir şey sormak istiyorum .'

Gözlerini sıkıca yumdu. O Mert in bu masum ve çaresiz haline alışık değildi ki . Onun gözünde Mert hep en iyi ve güçlü olandı. Yıkılmazdı . Bu yüzden onun yanındayken kendisini güvende hissederdi . Aynı şimdi olduğu gibi.

'Saçma olmasın'

Sesinin soğukluğuna kendisi bile inanamıyordu , Galiba oda yavaş yavaş duygularını saklamaya başlıyordu .

'Neden bitti?'

Diye sordu kısık bir sesle . Sanki bu gerçeği bir kez daha duymak istemiyor gibiydi. Ezgi bitti kelimesinin bu kadar acı olacağını hiç düşünmezdi ama şimdi canını yakıyordu . Mert artık bittiğini anlamıştı bittiyi değil neden bittiyi sorguluyordu.

Ezgi elinde ki bardağı dikledi ve sonunu buldu . Elinde olsa bu kadar hafif bir şey içmezdi ama lanet olası kolunda takılı olan kırmızı bileklik içemeyeceğini gösteriyordu. Ve yalnızca açık büfedeki fıçıda duran şaraptı. En sinir bozucusu ise Mert in kolunda ki yeşil bileklikti. Bu çocuk hep önce olmak zorunda mıydı?

'Neden bitti biliyor musun? Inanmaya gücüm kalmadığı için bitti. Incittiğin yerler daha geçmedi diye bitti. Senden vazgeçmem sandığın için bitti . Uğruna gösterdiğim sabrı anlamadığın için bitti . Zerre kadar değişmeyeceğin için bitti . 'Seviyorum' dediğin ama sevginin uğruna hiçbir şey yapmadığın için bitti . Evet bitti . Zor oldu ama bitti.'