Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

38.Bölüm

*Kırkıncı bölüm final.

*Birde yeni bir kitaba başladım 'Mühürlü Melek' onada bakarsanız sevinirim :)

 Merve ölüm ile verdiği savaşta zorlanmıyordu . Asıl zorlandığı hayat ile verdiği mücadeleydi . Belki de bu yüzden dört elle tutunmuyordu hayata . Yada tek bir kişiyi bekliyordu gözünü açmak için . Saatlerdir yoğun bakımdaydı ve belkide Görkem gelip elini tutsa 'dön ' dese dönecekti gittiği beyaz yoldan . 

'Doktor Bey birşey söyleyin artık.'

'Bakın geldiğinde nefes dahi alamıyordu . Beynine oksijen gitmemiş olmasından korkuyoruz . Tabiki önce uyanmasını beklemeliyiz . Eğer hasta güçlüyse emin olun uyanacaktır . Ama şuan tek yapabileceğimiz beklemek.'

  Efe sinirle duvara bir tekme savurdu . Görkem , Efe'dende kötüydü ama bunu belli edemiyordu . İçindeki yangınlara rağmen yıllardır yaptığı gibi yaptı ve sustu . Saklinliğin daha çok şey anlattığı anlar vardır ya işte o anların birindeydi Görkem. 

 Merve'nin annesi Ela Hanım ve babası Hakan Bey oldukça yıkılmıştı. Ela Hanımın hastalığı bu üzüntüyle çok daha baş göstermişti.

 Miray güçlü durmayı bırakmıştı artık . Çöküp kaldığı duvar kenarında hareket etmeden yoğun bakımın kapısına bakıyordu. Başında konuşan Gökhan'ı duymuyordu bile . 

 Ezgi ve Asya ise olanlara hala inanamıyordu . Asya ağlarken , Ezgi ağlayamamıştı bile . Birçok kez arkadaşlarını hayattan kopmuş bir şekilde görmüşlerdi ama şuan çok daha farklıydı . 

 Ve hepsi o an anladı , hayat bir oyun değildi . Yanlış yapma yada yaptığın yanlışı telafi etme şansın yoktu . Çünkü bu bir tiyatro sahnesi değildi , tek perdelik bir oyundu . Ayrılıklar , aşklar , terkedilişler , acılar  hepsi yalandan ibaretti  tek bir gerçek vardı oda ölümdü. 

ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ

 Merve yavaşça gözlerini açmaya çalışıyordu . Ama gözünün üstüne oturan ağır yük buna engel oluyordu . Sanki açamazsın der gibiydi . Merve biraz daha çabaladı . Kendisiyle verdiği ilk savaş değildi belki ama çok daha ağırıydı . 'Gözlerini açıp ne yapacaksın Merve?' Gerçekten de hayata dönünce ne olacaktı ? Boktan haytına geri dönecek yine acı çekecekti . Üstelik aşk acısı öyle birşeydi ki şuan göğüs kafesine oturan ağrıdan bile daha gaddardı . 

 İki üç kişiden çıkan sesler birbirine karışıyordu . Hiçbirini net olarak anlayamıyordu . Onun için uğultudan ibaretti.

'Uyan Merve.'

 Bir fısıltı duydu . Tüm uğultuları bastıran , içine işleyen bir fısıltıydı bu . Diğerlerinin duymaması için kısık ama gönül sesiyle çığıran bir sesti . Cennet elmasından daha cazip görünen bir kişinin sesiydi . O an saatlerdir savaş verdiği gözü yavaşça aralandı . Dili kurumuş dudaklarında gezerken gelen öksürük tüm dikkatleri üstüne çekmişti. Yavaşça gözleri ışığa alıştı . Etrafı taradığında Görkem'de durdu gözü . Yanılmamıştı gerçekten onu duymuştu . Gülümsemeye çalıştı ama dudakları kıpırdamamıştı bile . Arkadaşlarının ,  ailesinin sevinç nidalarıyla etrafına toplanmasını önemsemedi gözleri o elalarda takılı kaldı . Yavaşça çektiğinde gözlerini bir şeyi hatırladı . Gözleri kapanmadan öncede aynı elalarla buluşmuştu gözü . Ölüm meleği demişti o elaların sahibine . Ölürken iyi insanların gördüğü melek gibiydi ama o kadar çok benziyordu ki karşısındaki çocuğa o melek bir anda düşünmeden edemedi . 

'B-ben nasıl kurtuldum?'

 O an bir çıkışı olmayacağını biliyordu . Kendisini çoktan ölüme teslim etmişti. Sesini duyaramayacağını anladığında kaderine göz yummuştu . Ama şuan bu beyaz hastane odasındaydı . Yaşıyordu . Zorda olsa nefes alabiliyordu . 

'Görkem kurtardı seni.'