Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

14.Bölüm

'İnanmıyorum sana'

Dedi şaşkınlıkla.Efe Merve'nin yüzünde gördüğü mutlulukla içinin huzur kapladığını hissetti.Gülümseyerek beline dolanan kollara karşılık verdi.

'Bu akşam mı?'

Diye sordu heyecanla Merve . Efe kafasını 'evet ' anlamında salladı ve Merve'nin mis gibi kokan saçlarının arasına ufak ufak öpücükler kondurdu . Her öpücükte biraz daha içine çekti kokusunu.

'Çok çok teşekkür ederim.'

'hey tamam teşekkür etmeyi bırak bir öpücük yeterli.'

Merve gülümseyerek parmak uçlarında kalktı ve Efe'nin yumuşak yanağına sıcak dudakalrını bastırdı.

'O zaman ben hemen eve gidip hazırlanayım . Yedi de almaya gelirsin .'

'Tamam sevgilim. '

Merve hızlıca eve gitti. Hazırlanmak için iki saati vardı ve o , olabildiğince güzel olmak istiyordu. Bugün daha önce hiç tatmadığı                 bir duyguyu tadacaktı. Efe nin yaptığı bu süpriz ona biraz daha bağlanmasını sağlamıştı. Biraz da vicdanı sızlamıştı. Efe onun hayallerini gerçekleştirirken o , onu aldatmıştı. Hoş şu an bile başka bir adamın ismini taşıyan kalbi aldatmaya devam ediyordu. Tekrar ağlamaya başlamadan kendisini dolabının başında buldu. Bir şort , gömlek giydi ve gömleğin uçlarını şortunun içine soktu . Ayağına vanslarını giydi  , saçlarını açtı ve hafif bir makyajla hazırdı. Kendisini aynada süzdükten sonra hızlıca salona gitti.

'Anne ablam nerede?'

'Öğlen İstanbul'a gitti.'

Merve şaşkınlıkla annesine baktı . 

'Nereden çıktı bu?'

  Merveye söyleme gereği bile görmemişti yani giderken . 

'Arkadaşının yanına gitmesi gerekti acilen . Senide öptüğünü söyledi ve özür diledi.'

 Merve somurtup koltuğa oturdu . Çenesini eline yasladı ve yarım saatin geçmesini bekledi . Böyle olmayacğaını analdığında tek tek şarkılarına baktı . Gözü 'Kehanette ' takılı kaldı . Belkide ruhunu yansıtan sayılı şarkılardandı . Açtı yavaşça . Gözlerine dolan yaşlarla kendini sıktı . Hayır bugün tekrar Görkem'in onu ağlatmasına izin vermeyecekti . Vermemeliydi . Çalan zille bir kurtarıcıymış gibi koştu . İlk kez bu kadar sevinmişti çalan zile . 

'Anne ben çıkıyorum geç kalmam.'

 Annesinden cevap beklemeden kapıyı çekti arkasından . Hızlıca merdivenlerden indi ve elleri cepleirnde kendisini bekleyen Efe'nin yanına gitti. belki de ilk kez gerçekten içinden gelerek öptü onu . Efe gülümseyip Merve'nin elini tuttu. Merve a komşulardan veya etafta oturan akrabalardan çekinmeyi bırakalı çok olmuştu. Zaten yıllarca annesinin öğütleri sayesinde , elalem ne der diye yaşamıştı . Bundan böyle yalnızca kendi hayatı vardı . Belki batıracaktı belki de en iyi yere taşıyacak tı ve bu yalnızca onu ilgilendirirdi. Küçük şirin kafeye geldiklerinde heyecanla camdan görünen sahneye baktı . 

'Sahne çok güzel.'

'Seninle daha güzel olacak.'

Dedi Efe ve ardından Merve'nin eline ufak bir öpücük bıraktı.Merve gülümsedikten sonra Efe'yi içeriye çekiştirdi.

'Ne zaman çıkacağım?'

Diye sordu saklayamadığı heyecanla . 

'Daha var. Hem sen yemek yedin mi?'