Gelmeyecek Sus Artık!(2.Kitap)

2.Bolum

Kapının önünde dakikalardır bekliyordum. Elimi kapının koluna her atışımda  geri çekimimde atışım kadar hızlı oluyordu. Miray abla onun iyi olmadığını söylemişti. Belki de beni de almayacaktı odaya ama şansımı denemeliydim. Ondan baska gidecek kimsem yoktu.Belki yine eskisi gibi birbirimize iyi gelebilirdik. Derin bir nefes aldım ve kapıyı çaldım. Bağırışını duydum.Ama ona ihtiyacım vardı ve biliyordum ki onunda bana ihtiyacı vardı.

'Merve benim.'

Diye fısıldadım usulca. Sesim güçsüz çıkmıştı.Onun red etmesinden korkuyordum ama bu elbette ki güçsüzlüğümün tek nedeni değildi. Yaşadıklarım da bana ağır geliyordu. Kapıyı acmasından ümidini kestiğimde arkama döndüm o sırada kapı açıldı. Aramızdakileri düşünmeden , kırgınlıklarımızı umursamadan boynuna atladım. Oda hemen sarılmıştı. Oda hıçkırık seslerimiz ile doluydu. Sesin komşulara kadar gittiğinden emindim.Peki umurumda mıydı? Elbette ki artık hiç bir şeyi umursamıyordum. Birbirimizden ayrıldıktan sonra odaya geçtik ve kapıyı kapattı. Yavaşça koltuğa çöktü bende koltuğa onun yanına oturdum. Yeşil gözleri kıp kırmızı olmuştu. Yıkılmış görünüyordu. Biliyordum ki benimde ondan farkın yoktu. Gözüm birden eline takıldı. Hemen elini avucunun içine aldım. Bu kan fazlaydı ve kanın sebebini kurumuş kanlardan dolayı göremiyordum.

'Eline ne oldu? '

Diye sordum telaşla.Omuzlarini silkti.

'Önemli değil. '

Yerimden kalkıp dolaplarında birinde ıslak mendil buldum. Ve  silmeye başladım. Canının yanması gerekiyordu ama o hiçbir tepkide bulunmuyordu. Kalbin de ki acı bu kadar mı büyüktü? O en ufak şeye dayanamazdı ki. İşimi bitirdikten sonra göz göze geldik ve öylece durduk .

'Gitti.'

Diye fısıldadık aynı anda.

'Bir mektup bıraktı ve gitti. '

Dedim yaşlar gözüme tekrar dolarken. Oda Ağlamaya başlamıştı. İkimiz de acı çekiyordu ikimizde kaybetmiştik. Ve biliyordum ki ikimizde yavaş yavaş ölüyorduk.

'Beni çağırdı ve gideceğim dedi. Bizim hakkımızda çoktan karar vermişti.'

'Gitme diyebilirdin Merve.Kal demeliydin. Ama Ben yapamazdım.Benimle konuşmadı bile benim  kal deme şansım yoktu. '

Merve iç çekti. Ve gözlerini sıkıca yumdu.

'Gitmek isteyene kal denir mi? Çürümüş cesedi sen ölmesin der gibi. '