Harry werkt al ongeveer een twee jaar in het kliniek . Hij bots tegen iemand aan en ziet dan zijn eigen broertje staan. Louis. Hij mocht geen contact meer met zijn kleinere broertje, maar nu hij hier is beschermd harry zijn broertje voor alles en ie...
Ik heb de cover veranderd en de titel. Er zal vast nog ergens tehuis staan in delen, maar kliniek was beter als naam voor dit verhaal.
Pov. Louis
"Mensen zoals jij horen hier niet." mijn rug raakt de kluisjes. "Nuteloos." een klap in mij maag laat de tranen in mijn ogen komen. "Vies." weer een klap. "Dik." klap. "Als ik hou ouder was zou ik me dood schamen."
"Lou." Ik kijk Harry aan. "Wat dacht je." Ik veeg mijn tranen weg en schud mijn hoofd. "Wil je vastgehouden worden?" zacht knik ik. Ik loop naar hem toe. Hij laat mij op zijn schoot zitten en zijn armen gaan om me heen.
Ik ben te zwaar.
"Blijf zitten." zegt hij als ik wil opstaan. Ik schud mijn hoofd. "Ik zal je pletten als ik blijf zitten." Hij houdt me steviger vast. "Dat doe je niet. Je bent niet zwaar Louis." "JAWEL!" schreeuw ik. Ik probeer uit zijn grip te komen en na een paar seconde laat hij me al los. Hij staat op en brengt me naar de stoel. Hij schuift een andere stoel tegenover die van mij. " Waarom raakte je in paniek vanochtend?" Ik bleef een paar seconden stil. Zijn ogen bleven die van mij aankijken.
"Ik ben bang." "Bang dat het weer gebeurd?" Ik knik. "Ik wil niet meer al die pijn voelen, Hazza. Ik wil niet als een stuk stof gebruik worden, ik wil niet meer die blauwe plekken om mijn lichaam, ik wil niet meer al die wonden krijgen, ik wil niet meer nieuwe littekens krijgen door hun." tranen glijden over mijn wangen. "Ik wil het allemaal niet meer." Harry legt zijn hand op mijn been. "Hoe kom je aan de littekens van hun?"
"Je kan niet eens rennen, zie je hoe dik je bent." Ik wordt op de grond geduwd. Mijn benen en armen worden vastgeplakt. "laten we iets op die vetten van je zetten." Hij pakt een zakmes en meteen begin ik als een gek tegen te stribbelen. Mijn shirt wordt omhoog gedaan. "Als je stil zit doet het minder pijn." Ik knijp mijn ogen dicht door de pijn. Tranen glijden langs me wangen. "De V van vies." weer voel ik de mes tegen mijn buik. "De O van onbelangrijk." en zo ging het door. "De D voor dik."
Ik leg mijn hand om mijn onderbuik. "Vertel het me Louis, ik wil je helpen." Ik kijk hem aan en hij veegt mijn tranen weg. "Ik heb er drie en alle drie zijn waar." "Ik heb ze nooit gezien." "Rand van mijn onderbroek zit erover heen." mompel ik. "Wil je het verhaal vertellen." "Het zijn er drie." herhaal ik. Hij knikt.
"De v voor vies."
"De o voor onbelangrijk, ik dacht dat ik het was. Jij was weg mam en pap die geen zak om me geven."
"De D voor dik, wat ik ben."
"Ze rende eerst achter me aan en ze pakte me vast. Ik werd nog steviger vastgepakt. Ze deden mijn shirt omhoog en hij begon. Het deed zoveel pijn." Harry pakt mijn handen.
Mijn gedachten gaan naar Niall. Hij deed dit misschien elke dag? Voor hem was het een opluchting, maar het doet zoveel pijn, hoe kan dat een opluchting zijn?
"Mag ik ze zien?" "W-waarom? Waarom wil je de letters zien wat mij beschrijft!" "Hey, zeg dat niet. Jij denkt dat maar dat is niet zo. Ik zie jou niet zo, Niall ziet jou niet zo, Zayn ziet jou niet zo en meerdere mensen." "Dat zeg je alleen maar zodat ik me beter zal voelen, maar ik weet dat ik dit ben!" "Doe je shirt uit." "Nee." Harry trekt zijn shirt uit en en hij doet een kast open waar hij een spiegel vandaan haalt. "Alsjeblieft." Ik bijt op mijn lip en doe mijn shirt uit. "Kom is." Ik loop naar hem toe en hij plaats me voor de spiegel. Ik kijk naar mezelf. Ik prik in mijn buik, ik ben zoveel aangekomen. Harry komt naast me staan. "Kijk het verschil tussen ons." Ik kijk naar Harry. "Jij hebt een mooi lichaam. Kijk naar mijn vet." "Louis je ziet je ribben." "Dat moet! Als ik jou lichaam zou hebben zou ik zo blij zijn, wat moet Niall überhaupt met mij? Ik ben een dik joch!" Harry legt zijn vinger onder mijn kin. "Niall houdt van je, ik zie zijn blikken. Hoe hij naar je kijkt. Hij maakt jou gelukkig en jij maakt hem gelukkig, twijfel er niet aan." Hij streelt door mijn haar. "Ik ben zo bang dat ik hem ooit verlies en ik ga hem misschien verliezen, ik ga jou misschien verliezen." Harry drukt mij tegen zich aan. Het maakt ons allebei niet uit. "Wil je naar Niall toe?" Ik knik verlegen. Ik laat hem los en we doen allebei onze shirt aan. "Zal ik je brengen?" Ik knik en glimlach zwak. Hij drukt een kus tegen mijn voorhoofd.
"Ni." Hij draait zich om en ik ren in zijn armen. Er rollen weer tranen over mijn wangen. "Sshh, het komt goed." Harry was al meteen weggegaan. "kom" Hij gaat liggen en ik ga tegen hem aanliggen. Zijn arm gaat om mijn middel en mijn arm om die van hem.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Sluit je ogen maar, Love." "Blijf bij me, alsjeblieft." "Ik zal niet weg gaan, ik beloof het je." Hij drukt een kus tegen mijn lippen. "Ik hou van je." "Ik van jou, Lou." Niall's hand gaat naar mijn onderrug. "Sluit je ogen." Ik sluit mijn ogen. Ik voel me langzamere hand in slaap vallen. "Ik maakt je straks wakker, baby." Ik ben te moe om te reageren. Hij blijft veder wrijven bij mijn onderrug.
HAPPY BDAYTOTHE KING 💕🎉
Willen jullie dat ik meer met die gifs doen?
Ik weet dat ze er niet op lijken, maar dat maakt niet uit
Of wel?
Ik vind dit echt heel moeilijk om te schrijven. Ik weet niet precies hoe dit allemaal werkt en ik wil ook niet ideeën van iemand anders gebruiken.
