Kliniek ~ Nouis/Larry

*26*

Pov. Louis

"Zelfmoord." zeg ik zacht. Harry pakt me vast. Zayn knikt zijn hoofd. Ik maak me los uit Harry's greep. Mijn handen klemmen zich in mijn haar.

Dit is allemaal mijn schuld.

"Dit is mijn schuld." Ik kijk Harry aan. Mijn ademhaling versnelt. "Dit is mijn schuld." zeg ik weer. Zayn pakt mijn armen vast. "Het hoeft Niall niet te zijn. We gaan hem nu zoeken." Ik kijk Zayn aan.

"Jij bent alleen maar weg! Waarom ga je en blijf je niet weg!"

Mijn zin herhaalt zich in mijn hoofd. Dit is allemaal mijn schuld.

"Als jij dat wilt ga ik weg. Dan blijf ik bij je weg, je zult nooit meer last van me krijgen."

Zayn veegt mijn traan weg. "Het hoeft Niall niet te zijn, we weten het niet."

"Je zult nooit meer last van me krijgen." herhaal ik Niall's zin mompelend. "Wat?" Harry komt bij ons staan, ik kijk hem aan en herhaal de zin. "Waarom zeg je het?" ik kijk Zayn weer aan. "Niall's worden. Ik zei dat hij weg moest gaan. Hij was alleen maar bij James, ik was zo jaloers. Hij mocht het niet te letterlijk nemen!" ik schreeuw de laatste zin.

Harry en ik rennen naar de kamer van mij en Niall. Ik open de deur en ik zie niemand. Ik ren naar de badkamer en daar is ook niemand. Ik kijk onder het bed.

"Hij is niet hier." "We gaan naar de muziek kamer." "Haz, daar is het gebeurd. We kunnen daar niet komen." "Woonkamer, het zwembad, er zijn nog veel plekken om te kijken." Ik knik en Harry pakt mijn hand. "Kom." we rennen de kamer weer uit. Zayn is nu aan het vragen wie het was en hij kijkt of hij kan helpen.

"Liam!" roep ik als ik hem zie. "Louis, we hebben daar geen tijd voor nu." "Liam, heb je Niall gezien?" Liam schud zijn hoofd.  "James?" weer schud hij zijn hoofd. "Oke." mompel ik en ik ren weg. "Louis." "Zwembad." hijg ik. Ik heb totaal geen conditie meer.

Bij het zwembad was er ook niks. Ik leun met mijn hand op mijn knieën, ik ben doodop. "Even rust, dit is ook niet goed voor jou." zegt Harry en hij laat me zitten op een stoel. De tranen glijden langzaam over mijn wangen. Harry legt zijn hand op mijn onderrug. "Ga rechtop zitten en je armen boven je hoofd, zo vergroot je je longinhoud." Ik doe wat Harry zegt en Harry houdt mijn handen boven mijn hoofd.

"Wat als ik hem nooit meer zie? Wat als hij het is? We zijn met ruzie weg gegaan. Ik heb hem nooit kunnen laten zien hoe veel ik van hem hou. Misschien dacht hij dat ik helemaal niet van hem hield, maar dat doe ik wel. Hij is het belangrijkste in mijn leven. Ik heb alles verkloot, echt alles. Maar als hij het niet is kan hij boos worden dat we dachten dat hij het was. Hij denkt dat ik geen vertrouwen meer in hem heb en dan wilt hij mij niet meer zien. Dan is het uit, maar dat wil ik niet. Ik wil bij hem blijven, maar hij zal zo boos zijn. Maar hij kan het ook wel zijn. Dan zie ik hem letterlijk nooit meer, ik zal hem pas zien tot ik dood ga, maar dat kan nog lang duren. Dan moet ik al die tijd zonder hem leven, ik zal nooit meer iemand zoals hem vinden. Hij begreep me altijd, behalve dat ik niet over mijn angsten heen kan. Dat was het enige wat hij niet begreep, maar daarnaast begreep hij alles, echt alles. We zouden dit samen aan gaan en we zouden samen weg gaan uit dit huis. We zouden samen het nieuwe leven te goed gaan en dat zouden we samen redden. Ik zou niet naar Australië gaan en ik woon bij jou. Niall zou dan bij ons kunnen wonen, hij kan niet terug naar huis." ratel ik.

Ik adem diep in en uit en ik kijk Harry aan. "Niall is niet dood, ik voel het. Ik weet het, hij komt straks terug." zeg ik tegen Harry. "Kom hier." Harry zet me op zijn schoot. "Hij kan niet dood zijn Harry. Hij had het beloofd dat we dit samen zouden redden." "Het hoeft hem niet te zijn." zegt hij en hij drukt een kus op mijn knokkels. "Het is hem niet, het kan hem niet zijn." het is even stil. "Wat als het Niall wel is?" Harry. "Dan komt er een grote aandenken voor Niall. Als wij dan samen naar mijn huis gaan komt daar een plek. Meer kan ik niet doen voor je. Ik zal je helpen, ik zal je troosten bij elke keer dat je huilt." "Ik hou van je Harry." Ik versterk mijn grip om Harry heen. "Ik heb morgen een gesprek met die man. Ik heb de papieren op mijn kantoor liggen, het enige wat hij moet doen is het ondertekenen."

"We kunnen hem nergens vinden, Haz." "Er zijn nog plekken waar we kunnen zoeken, Louis." Ik knikt en veeg een traan weg. "Louis, Harry." Zayn rent naar ons toe. "Weet je het? Weet je wie zelfmoord heeft gepleegd?" Zayn blijft even stil, zijn oogjes worden spleetjes. "Niall." zegt hij zacht.