Kliniek ~ Nouis/Larry

°1°

Pov. Harry
Ik loop door het gebouw. Mensen mogen weg en er komen mensen bij. Dit werk is leuk om te doen, maar ook zwaar. Hey gebouw is groot. Je hebt een zwembad, sportzaal, computer kamer, maar niet iedereen mag daar naar toe, je hebt een stuk met banken en er is een een tv, je hebt een groot stuk waar de mensen eten en er is staan daar ook emmers voor de mensen die het niet binnen kunnen houden en er is nog veel meer.

Ik loop het kleine kantoortje in en ik zien op een blad dat er vandaag zes mensen weggaan en dat er vier mensen komen.

De mensen die komen:

° Niall Horan
° Stan Lucas
° Luke Hemmings
° Louis Tomlinson

Louis. Zelf heb ik een broertje die ook Louis heet, maar ik mag geen contact meer met hem van onze ouders. Ik vind het vreselijk dat ik wegging, want ik liet hem alleen. Hij werd gepest heel erg en ik weet niet of dat nu nogsteeds is. Ik mis hem verschrikkelijk en ik loop wel is buiten dicht bij mijn oude huis hopen dat ik hem zie, maar dat is nog nooit gebeurd.

"Hallo?" Ik kijk de jongen aan. "Hallo." "Ik ben Niall Horan." Ik knik. "Kom maar mee dan breng ik je naar je kamer en geef ik u een rondleiding en geef ik wat info." Hij knikt en loopt met me mee.

Ik heb Niall alles laten zien en uitgelegd dat alles wat scherp is weg is. Wij willen hem helpen om van het snijden af te komen en tot mijn verbazing zei hij ook dat hij wilde stoppen. De meeste worden gedwongen om hier naar toe te gaan, maar hij wilde zelf omdat hij het vreselijk vindt om mensen pijn te doen.

Ik werk samen met Zayn, we houden contact via de werk telefoon. We mogen onze normale telefoon niet gebruiken in werktijden, omdat je dan afgeleid kan raken.

"We hebben bijna scherpe spullen weggehaald. Om de dag wordt je op een bepaalde tijdstip opgehaald en gaat Zayn met je praten. Ik en Zayn begeleiden jou door deze situatie en daarbij krijg je er vandaag nog een kamergenoot bij. Wij met zijn tweeën gaan jullie helpen en misschien kunnen jullie elkaar ook helpen."

Hij knikt. "Ik kom straks terug met een blad waarop staat wanneer je met Zayn moet praten en hoelaat." Hij knikt weer. "Als er je iets dwars zit en je wilt er met èèn van ons over praten kan je altijd naar ons toekomen."

Niall praat niet veel, maar ik denk dat hij het nog spannend vindt, iets wat veel mensen hebben als ze hier zijn. Hij begint met zijn kast in te ruimen.

"Als je ons dringend nodig hebt zijn er knoppen op de muur. Die druk je in als er iets is als je bijvoorbeeld een paniekaanval hebt." Hij kijkt me aan en knikt.

"Ik ga we halen je straks op voor het eten." Ik loop zijn kamer uit en loop door naar de kantine. Ik zie Zayn zitten en ik neem het dossier van Niall door en hij die van Louis. Niall en Louis worden dus kamergenoten en we willen dat het wel goed gaat tussen die twee en niet dat ze steeds ruzie hebben.

"Louis die komt rond drie uur." Ik knik en neem veder het dossier door. "Ik ga naar Niall." Zegt Zayn en hij staat op. "Zayn!" Hij komt terug de kamer in. "Ja?" "Neem het blad mee waar jullie afspraken opstaan." Hij knikt en loopt weg.

Ik sta op en loop richting de toiletten. Ik bots tegen iemand op en ik hou hem vast voordat hij valt. Zijn koffer valt op de grond en ik kijk hem aan en laat hem los. "Sorry." De jongen pakt zijn koffer op en kijkt me aan. Mijn ogen vergroten en hij laat zijn koffer weet vallen en vliegt me om de hals. "Harry." Zegt hij zacht. "Louis." Zeg ik net zo zacht. Hij laat me los en kijkt me aan. Zijn mooie blauwe ogen heb ik gemist. "Je bent het echt." Ik knik en omhels hem weer. Zo blijven we een tijd staan. Ik heb mijn kleine broertje weer in mijn armen.

"Ik dacht dat je geen contact meer met me wilde." Hoorde hij de kleinere jongen snikken. "Ssshh. Boobear ik heb altijd geprobeerd contact te zoeken." Mijn handen zakken naar zijn onderrug waar ik met mijn duimen rondjes maak.

Louis kwam met zijn hoofd op de borst van Harry. Zo groot was Louis niet, maar hij is ook vier jaar jonger.

( Harry is 20, Louis is 16)

"Boo wat doe je hier?" Vraag ik als ik hem loslaat. Hij kijkt naar beneden en zegt: "I-ik eet niet meer." Zegt hij zacht. "Boo." Hij snikt en drukt zijn gezicht tegen mijn borst. Ik streel over zijn rug. "Komt het door het pesten, wat ze tegen je zeiden?" Ik voel hem knikken.

"Toen jij wegging werd het erger. Ik werd geslagen, voor lul gezet voor de hele school en het gepest werd elke dag erger. Alle dingen wat ze zeiden tegen me begon ik te geloven. Ik ben dik, ik ben lelijk en al die dingen."

"Lou je bent niet dik en je bent niet lelijk vertrouw je grote broer." Hij laat me los. "Waar was je dan toen ik je nodig had! Waar was je als ik geschopt of geslagen werd! Waar was je toen ik mezelf in de spiegel keek en mezelf afkraakte! Je was er niet Harry!" Ik slikte. Ik heb hem zo hard laten zitten. Hij begint te huilen en ik neem hem in mijn armen.

"Ik mocht geen contact met je van onze ouders. Boo ik ben nu hier bij je en ik ga nooit meer weg. Ik ga jou hier doorheen halen. Wij gaan dit samen doen oké?" Ik duw hem zachtjes iets naar achteren en ik kijk hem aan. Hij knikt. "Ik hou van je kleintje vergeet dat niet." Hij grinnikt. "Ik hou van jou Hazza."

Dit is het eerste hoofdstuk :D
Ik hoop dat dit boek goed zal bevallen :)