Kliniek ~ Nouis/Larry

°12°

Pov. Louis

"Louis je moet nog een paar happen." "Ik meen het ik ga overgeven als ik nog een hap neemt." Ik schuif de kom weg, maar Harry schuift hem terug. Hij komt naast me zitten en wrijft over mijn rug. "Even rusten. Goed adem halen oké." Ik knik en sluit mijn ogen. "Oké de laaste paar hapjes." Zegt hij na een paar minuten. "Nee, het kan echt niet." Zeg ik terwijl ik mijn armen om me middel sla. De pijn is terug en pijnlijker dan de vorige keren. "De laaste happen." Ik pak de lepel en neem een hap. "Ik kan echt niet meer." Zeg ik terwijl ik mijn hand op mijn buik leg. "Het zijn twee happen, het moet op." Ik neem de happen en bij de laaste begin ik te kokhalzen. "Adem diep in en uit." "Ik haat dit." Mompel ik. Ik wil zo graag overgeven, maar ik weet dat ik dan opnieuw moet eten. Iemand pakt mijn hand en begint erover te wrijven. Ik kijk naar mijn hand die verstengelt is met die van Niall. Ik glimlach, maar die verdwijnt al snel als ik het eten naar boven voel komen. Ik knijp in zijn hand en sluit mijn ogen.

"Harry, emmer!"

Ik slik wat door waardoor ik een vies gezicht trek. "Je hebt wat doorgeslikt hé?" Ik knik en voel een kus tegen mijn voorhoofd. "Ik ben trots op je." Fluistert Niall in mijn oor. "Hier, water." Ik pakte het en neem wat slokken. Ik wil mijn tanden poetsen, maar ik weet dat ik hier niet weg mag.

"We moeten straks met jullie praten." Zegt Zayn na een paar minuten. Ik kijk op en kijk naar Niall die naar mij kijkt. "Waarover?" Niall kijkt Zayn aan, waardoor ik zijn blauwe ogen niet meer goed zie. "Het is niks ergs en ik denk dat jullie wat moeten zeggen." Harry kijkt naar onze handen. Onze vingers zijn nogsteeds verstengelt, waardoor ik glimlach. "En wie zegt dat." Ik kijk Harry aan terwijl ik grinnik. Niall doet zijn andere arm om me heen. "Iedereen mag het weten, iedereen mag te weten komen dat jij van mij bent." Fluistert hij. Ik glimlach en kijk naar beneden. "Je bloost." Zegt Harry terwijl hij in mijn wang knijpt. Ik sla zijn hand weg en leg mijn handen op mijn wangen.

"Oké, wat moeten jullie tegen ons zeggen." We zitten in het kantoor van Harry. Ik sta naast Niall, omdat er drie stoelen staan. Niall trekt me op zijn schoot, waardoor ik zacht lach. Hij kust mijn wang en we kijken weer naar Zayn en Harry. Ik kijk naar Harry's gezicht waar een grote glimlach op staat.

Ik glimlach ook, klinkt het raar dat je je nu zo gelukkig voelt terwijl je in een kliniek zit? Doordat ik hier ben gebracht heb ik Harry weer gevonden, mijn broer die ik kwijt was, die ik nu terug heb. Ik heb Niall, de jongen met die blauwe ogen waar ik uren naar kan kijken, zijn bruin/blonde haren die 's ochtends door de war liggen, zijn ochtendgezicht en zijn ochtendstem. Deze jongen heeft mijn leven zo erg veranderd. Hij geeft me liefde, ik voel iets voor hem wat ik nog nooit heb gevoeld bij iemand. Het gevoel in mijn buik is niet te omschrijven. Bij hem is het veilig, het liefst zou ik elke minuut in zijn armen zijn, omdat het daar veilig is.

Maar als ik hier uit ben komt het echte leven. Ik ga verhuizen naar f*cking Australië. Mijn leven gaat weer een hel worden. Geen leven met Harry, geen leven met Zayn, geen leven met de jongen die mij laat voelen wat liefde is, Niall. Ik kan hem niet kwijtraken.

"Wat we moesten zeggen is dat Maandag jullie naar school gaan." Ik kijk op. "School." Herhaal ik. Ze knikken. Die glimlach op mijn gezicht is helemaal weg. "Ik kan niet naar school." Ik kijk Harry aan. "Jij weet waarom, laat me niet gaan. Ik wil niet naar school alsjeblieft." Ik voel Niall's armen om mijn middel. "Laat me niet terug gaan naar die plaats, alsjeblieft. Als ik daar naartoe gaat wordt dat mijn dood, letterlijk! Ik wil niet terug naar-" "Louis we hebben hier een school." Kapt Harry me af. "Je hoeft niet terug naar die plaats. We hebben hier verschillende klassen. We willen niet dat jullie achterlopen en het kan afleiding zijn." Zegt Zayn. "En soms wordt de stress teveel en begin je bij het begin." Mompelt Niall. Ik pak zijn hand en knijp er zacht in. "We houden jullie gewoon in de gaten en soms komen we onder de lessen kijken. We blijven jullie controleren en alle gesprekken gaan ook door. Het zijn dezelfde tijden dus bij sommige dagen halen we jullie uit de klas." "Lou en ik komen wel in dezelfde klas, toch?" "Dat weten we niet. Het kan ook zo zijn dat jullie niet in dezelfde klas zitten." "Kunnen jullie niks regelen?" Hoopvol kijk ik ze aan, maar allebei schudden ze hun hoofden. Ik kijk Niall aan en hij mij. "Dan is het hopen." Mompelt hij. Ik knik en zucht.

"Oké en nu wil ik weten of jullie een relatie hebben of niet." "Deze jongen is helemaal van mij." Zegt Niall. Hij kust mijn wang, waardoor ik breed glimlach. "Je weet wel dat zijn broer hier zit en dat ik verwacht dat je hem geen pijn gaat doen en anders heb je mij op je dak." Ik grinnik. "Ik zal hem geen pijn doen, Harry." "Ik hoop het." Glimlacht hij. Ik doe mijn arm om Niall's nek en leg mijn hoofd tegen de zijne. "Jullie zijn wel schattig samen." Ik glimlach naar Zayn. "Dankje." Zeggen we tegelijkertijd. We lachen. Ik kijk naar Niall die me een kus geeft. "Maar één ding, niet de heletijd kussen waar ik bij ben." Niall en ik lachen en kijken Harry aan. "Sorry grote." "Ze groeien zo snel op." Zucht hij. Zayn lacht en geeft hem een zachte klap. "Niet emotioneel doen." Een glimlachje staat op mijn gezicht, ik ben op dit moment best gelukkig.