Kliniek ~ Nouis/Larry

°10°

Pov. Louis
"Louis." Hoor ik Niall snikken. "Sshh, ik ben hier, ik heb je." Ik hou hem dicht tegen me aan. "Blijf bij me." "Ik ben bij je en ik blijf bij je, Nialler." Ik streel door zijn haar waardoor hij kalmeert. "Sluit je ogen, Niall. Ik blijf bij je. Als je wakker bent lig ik naast je." "Beloofd?" "Ja, ja maar slapen, babe."

Paar dagen later

"Hij slaapt, kunt u een andere keer terug komen." "Nee, ik moet hem nu spreken​." Ik hoor Niall zacht zuchten en ik open mijn ogen. "Haz." Komt er zacht uit mijn mond. "Hey." Hij komt naast me zitten en streelt over mijn wang. "Er is iemand voor je." Ik schud mijn hoofd. "Ik wil niemand zien." Zeg ik zacht. Niall legt zijn hoofd op mijn borst en meteen glimlach ik. Ik sluit mijn ogen en druk zacht mijn neus bij zijn haren. "Kunt u later terug komen? Hij is nog niet klaar voor bezoekers." Hoor ik harry zeggen. " Wie is dat?" Hoor ik Niall zacht vragen. "Geen idee." "Je kan het nog niet hè?" Ik schud mijn hoofd waardoor ik kriebel in mijn neus heb. Niall grinnikt en wrijft over mijn buik. "Niet." Ik haal zijn hand van mijn buik. "Lou." Zucht hij. "Nee, ik wil hem nu spreken." Hoor ik die man zeggen. "Kom later terug." Zegt Harry geïrriteerd. "Louis!" Ik hoor iemand binnenkomen en meteen hou ik Niall steviger vast. Niall doet zijn arm om mijn middel. "Ik blijf bij je." Hoor ik Niall zacht zeggen. Ik voel een hand en die schud me door elkaar. "Hey, doe normaal." Zegt Harry. Ik piep zacht waardoor Niall me stevig vastpakt. "Louis open die ogen ik weet dat je niet slaapt." Ik open mijn ogen en ik zie de man staan die me ' geadopteerd heeft. Ik maak een geluidje waardoor niall mijn hand pakt. "Wij moeten praten." "Zeg het tegen hem." Zegt Harry en ik kijk hem aan. Ik bijt hard op mijn lip en knijp in Niall's hand. Hij wrijft over mijn knokkels. "Alleen, onder vier ogen." "Nee." Zeg ik meteen. Als blikken konden doden was ik zojuist overleden.

"Waarom moeten we weg?" Vraagt Niall. "Omdat ik met mijn zoon alleen wilt praten." Harry kijkt me met grote ogen aan. "Ik ben je zoon niet." Mompel ik. "Ik moet alleen met je praten." "Hazza." Piep ik. Als ik Harry's naam zeg kunnen ze weten dat het hem is en dat wil ik niet, ik wordt hier dan weggehaald. "Meneer kom later terug." Zegt hij weer en hij pakt zijn arm. "Laat me los. Ik wil alleen met mijn zoon praten." Sist hij. "Ik kan u nu al weg halen door je gedrag." "Haz, ik wil niet dat je in problemen komt." "Gebeurd niet, dit is mijn werk." "Ik mag mijn zoon altijd bezoeken heb ik gehoord toen ik belde." "Door je toon kan ik je weghalen hier. Louis is bang voor je en daardoor kan ik je ook weg sturen." Als Harry boos is let hij niet meer op de u en noemt hij je gewoon:  je. "Louis, kunnen we alsjeblieft even alleen praten?" De blik in zijn ogen maken me bang waardoor ik knik. Hij glimlacht. "Kunnen jullie de kamer verlaten?" "Ik kom zo terug." Zegt Harry en hij verlaat de kamer. Hij kijkt Niall aan die geen centimeter is verplaatst. "Ik blijf bij hem. Dit is ook mijn kamer." Ik glimlach en knijp in zijn hand. "Ik wil graag alleen zijn met mijn zoon." "Hij ziet je niet als vader en noem hem niet de heletijd 'je zoon' want daar irriteer ik me dood aan." "Jij bepaalt niet wat ik doe, Snotjoch." " Jij de mijne niet dus ik blijf hier." "Waarom liggen jullie zo? Louis jij bent geen homo." "En wie zegt dat hij meteen homo is? En trouwens wat is er mis met homo's? Dat jij het niet bent oke, maar oordeel niet over zulke mensen, want ze zijn zoals iedereen. Normale mensen." "Heb ik er over oordeeld?" " Zou je er problemen mee hebben als hij homo zou zijn?" "Ja." "Denk na, idioot." "Ni." Zeg ik zacht. Ik kijk naar Mark. "Ni, kan je ons alleen laten." Zijn hoofd gaat van mijn borst en hij kijkt me fronsend aan. Ik bij op mijn lip en hij knijpt in mijn hand. Hij kijkt naar Mark en daarna naar mij. "Als je hem met één vinger aanraakt ben je dood, begrepen." Mark glimlacht en Niall loopt de kamer uit. Ik ga rechtop zitten.

"Wat wil je zeggen?" "Je moet opschieten Louis." "Ik doe me best." Mompel ik. "Eet gewoon! Prop het naar binnen." "Nee! Ik ben dik en ik haat eten." "Dik zal je altijd blijven!" Ik bijt weer op mijn lip en dit keer harder dan altijd. "Waarom hebben jullie me dan hier naar toe gebracht!" "Omdat ik geen kind wil dat niet eet en langzaam dood gaat!" "Alsof het jou boeit als ik dood ben!" "Misschien niet, maar je moet opschieten. Je moet hier uit." "Ik ben voorlopig niet klaar heb ik gehoord." "Louis, je gaat opschieten want dan kunnen we verhuizen!" "V-verhuizen?" Hij knikt. "Waar naar toe?" "Australië. Nieuwe mensen leren kennen en weg van hier." "Nee! Ik wil niet daar naar toe! Ik blijf hier!" "Je hebt geen keus, kneus." "Ik blijf hier!" "Nee! Je hebt geen keus!" "G-ga weg." "Je schiet op Louis." Sist hij en loopt de deur uit. Ik sta op en een traan rolt over mijn wang. Ik ga hier weg als ik af ben. Ik zal Niall niet meer zien.

Ik zal Harry nooit meer zien.

Ik klem mijn handen in mijn haren en trek eraan. Australië, f*cking Australië! De deur gaat weer open en Niall en Harry komen de kamer binnen. Ik ren naar Harry en omhels hem. Hij doet zijn armen om me heen en ik begin te huilen. Als ik hier uitkom dan zal ik die armen nooit meer om me heen hebben. In iedergeval meer dan twee jaar niet. Dat kan ik niet overleven, niet alweer.