Kliniek ~ Nouis/Larry

°19°

Pov. Niall

"Hoe waren de lessen?" vraagt Harry. "Goed." Louis knikt en hij stopt een stukje brood in zijn mond. "School duurt niet lang hebben we te horen gekregen." zegt Zayn. "Ze doen het twee weken. Je moet je vooral concentreren op je gezondheid en dat gaat niet met school. Daarom hebben ze gekozen voor twee weken en daarna is het afgelopen." "We krijgen geen huiswerk, toetsen?" Harry schud zijn hoofd. "Dat geeft teveel stress. Je bent hier om beter te worden en niet om gestrest te worden." Ik knik. "Ik kom vanmiddag, geen idee wanneer langs om dat baardje weg te halen." Ik glimlach. "Ben zo blij dat het eraf mag." (ook bij dit weet ik niet zeker of dit mag)

"Lou?" ik kijk naar Louis. "Louis je bent stil, te stil." zegt Harry. Ik leg mijn hand op zijn heup en ik wrijf erover heen. "Wat is er, baby." vraag ik. "Niks." "Je hebt 3 stukjes brood gegeten." "Geen trek." "Je weet dat je moet eten." Louis kijkt Harry smekend aan. "Lou, je weet het." "Ik krijg niks naar binnen." "Of wil je niks naar binnen?" Louis kijkt naar beneden. Ik laat mijn hoofd zakken om te proberen naar zijn gezicht te kijken. Een traan rolt over zijn wang. Ik kijk naar Harry die mijn bezorgd aan kijkt. Ik bijt op mijn lip en ik druk Louis zacht tegen me aan. "Misschien moet je met Harry praten." zeg ik zacht. "Ik weet dat je wat dwars zit." "I-ik wil bij j-jou blijven." "Daarna ben ik bij je. Ik zal bij de deur staan." Hij schud zacht zijn hoofd. Ik kijk naar Harry. Harry laat zijn vinger over zijn wangen gaan en daarna wijst hij naar Louis. Ik knik en wrijf over Louis zijn schouder. Harry staat op en knielt bij ons neer. "Hey Lou, kan je mij even aankijken?" Louis draait zijn hoofd naar Harry. "Moet jij iets kwijt? Iets wat je dwars zit?" Louis knikt. "Zullen we naar mijn kantoor gaan?" Louis zijn grip om mijn middel versterkt. "Ik wil bij Niall blijven." Ik kijk Harry aan en hij mij. "Moet Niall erbij zijn?" Louis knikt. "Mag dat?" vraag ik zacht en Harry knikt. "Zullen we gaan? Niall gaat mee." Louis knikt. "Ik zie jullie vanmiddag." zegt Zayn zacht en ik knik. "Tot straks." Ik sta op samen met Louis. Harry pakt Louis zijn bord en we lopen naar Harry's kantoortje.

"Is er vandaag wat gebeurt op school?" Louis schud zijn hoofd. "Voor school?" Louis knikt. "Had je weer een flashback?" Louis knikt. "Kan je erover vertellen?"

"Ze sloegen me. Ze vertelde wat voor mislukking ik was, ik ben. Dat ik dom ben en ga zo maar door..." Hij stopt met praten. Hij veegt zijn tranen weg en een snik verlaat zijn mond.
"Ik pakte me spullen om naar huis te gaan... Ik kon het niet meer." zijn handen worden vuisten.
"Ik liep naar buiten, en ze zonden er weer... Ik werd weer tegen de muur gedrukt." Hij veegt zijn tranen weer weg. "Ze hadden een sigaret. Ik moest er een trekje van nemen, maar ik deed het niet." weer verlaat een snik zijn mond. Hij stroopt zijn mouw op en hij wijst naar een licht rond rondje. "Ze legde het op me arm." snikte hij. "Het deed zoveel pijn, zoveel pijn." "Hebben ze het vaker gedaan?" Hij schud zijn hoofd.

"Als jij snel gaat douchen dan kunnen we straks deze eraf halen." zeg ik en ik wrijf over mijn baardje. Louis glimlacht en knikt. Het gaat beter met hem nadat hij bijna een uur met Harry heeft gepraat.

Louis doet zijn armen om me heen en ik doe de mijne om hem heen.
"Dankjewel, dankjewel dat je er altijd voor me bent." "Ik hou van je, tuurlijk ben ik er voor je. Ik wil niks liever dan dat je je gelukkig kan voelen. Ik wil het je zo graag laten voelen, want je verdient het." "Je laat het me voelen. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, terwijl ik in een kliniek zit. Ik had nooit gedacht dat ik op deze plek iemand zou vinden waarop ik verliefd kon worden." Ik glimlach en wrijf over zijn wang. "Ik hou van je." "En ik van jou, heel veel." Ik druk zacht mijn lippen op die van hem.
"En nu ga je douchen." Louis lacht en pakt zijn kleren.

Ik zit op bed als Louis terug komt. "En waarom heb jij geen shirt aan?" ik glimlach. "Het is warm." "Het is wat jij vindt." Hij wilt zijn shirt aan doen, maar ik hou hem tegen. Hij kijkt me raar aan als ik het shirt op bed leg. Ik neem hem mee naar de spiegel en hij zucht. Ik open de kast waar de spiegel in zit. Vroeger als ik dit zag kon ik het kapot maken. Tot mijn verbazing heb ik dat gevoel niet. Ik kijk even naar het glas en via de spiegel ontmoeten mijn ogen die van Louis. Ik kijk naar Louis lichaam. "Je bent mooi." "Waarom staan we hier, ik wil het niet." "Kijk ik wil je het laten zien." "Ik weet dat ik steeds dikker wordt." "Jij ziet het anders dan ik." "We zien hetzelfde. Je kan mijn ribben amper voelen." zegt hij als hij erover heen gaat. "Kijk, bij mij zie je ze amper, bij jou kan je ze zien." Ik leg mijn hand op zijn buik en ik wrijf erover.

"Heb je ooit zo voor de spiegel gestaan? Met iemand achter je?" vraagt Louis. "Ja, ik was toen een heel klein jongetje en mijn moeder stond achter me. Ik deed een dansje en ik vertelde dat ik een broer had die op mij leek." Louis grinnikt. "Jij?" "Harry stond achter me." "En nu staat er iemand achter je die ook heel veel van je houdt. Ik hou van een andere manier op je dan andere en niemand anders mag zo van je houden. Je bent van mij, alleen van mij. Ik heb iemand die Harstikke mooi is alleen hij ziet het zelf niet." Louis draait zich om en kust me."Jij ziet het ook niet." Ik knik. "Maar op sommige momenten met jou voel ik me één van de mooiste mensen. Kan je dat zo zeggen? Denk het wel." Louis grinnikt en kust me opnieuw. "I love you." "And I love you, Darling."