Per Ongeluk Beroemd

1.

{Olivia}

'Liv! Heb je het al gehoord?!' Sara komt enthousiast op me afgerend.

Ik schud mijn hoofd en kijk haar nieuwsgierig aan, 'wat moet ik gehoord hebben?'

'Jace Wavers komt hier een film opnemen!'

Mijn ogen worden groot. 'Je bedoelt dat dé Jace Wavers, in dit café, een film komt shooten?'

Sara knikt. 'Echt zóó cool! Als ik aan mijn vriendinnen vertel dat de allerberoemdste en knapste acteur hier een film komt opnemen, zullen ze echt jaloers zijn! Dan is mijn baantje in een café opeens niet zo saai meer!'

Ik rol met mijn ogen, maar mijn nieuwsgierigheid wint het van het sarcasme. 'Wanneer komen ze filmen dan?'

'Maandag, na het weekend.' Ze moet haar best doen het niet uit te gillen.

Maandag. Het was vandaag vrijdag. Maandag zou een van de beroemdste acteurs ter wereld in dit café een film komen opnemen. Over drie nachten.

'Dat is echt tof!'

Sara knikt en loopt dan snel weer richting de tafels, waar de gasten inmiddels vreemde blikken onze kant opwierpen.

Ik ben niet zo'n fangirl als Sara, die alle roddels over beroemde mensen in zich opneemt als zuurstof, maar ik zou liegen als ik zeg dat het me niks uitmaakt dat Jace Wavers hier komt filmen.
Dan bedenk ik me dat ik maandag helemaal niet hoef te werken. En daarbij, waarschijnlijk houden ze het café gesloten tijdens de opnames. Met deze gedachte snel ik naar het rooster, dat op het prikbord hangt. Ik heb gelijk, volgende week is iedereen uit geroosterd. Iedereen, op drie mensen na. In kleine letters staan drie namen onderaan het papier gekrabbeld. Ik sta er niet bij.

Dan zullen ze ons waarschijnlijk ook niet uitbetalen, bedenk ik me met een zucht. Eens kijken waar ik de huur dan van ga betalen.

'Olivia! Het is superdruk! Kun je even helpen en niet wegdromen?' Sara kijkt me wanhopig aan terwijl ze langs loopt met drie borden balancerend op haar arm.
Ik loop terug naar de gasten en wandel naar de dichtstbijzijnde tafel toe,waar de mensen me geïrriteerde blikken toewerpen.

Sorry mensen, dat ik ook maar een mens ben en niet op twintig plaatsen tegelijk kan zijn. Het spijt me enorm. Zelf vind ik het ook jammer geen buitenaards wezen te zijn.

'Welkom bij café de Buitelaar, wat kan ik voor u betekenen?'

'Een snellere service misschien? We hebben een kwartier geleden onze drankjes besteld!'

'Onze excuses, het is momenteel erg druk en we doen ons-' 'ga gewoon die drankjes halen jongedame. Of weet je wat, laat maar zitten. We zoeken wel iets anders. Kom schat.' De man staat op en begint zijn jas aan te trekken.

Ik loop weg en rol met mijn ogen. Die heeft duidelijk zijn dagje niet vandaag. Kan gebeuren, iedereen heeft wel eens een mopperdag.

••••

Ik trek eindelijk mijn jas aan en stop mijn sleutels in mijn jaszak. Ik kan eindelijk weekend gaan houden.

'Doei! Ik ga ervandoor!'

Clint, mijn baas, glimlacht en steekt zijn hand op. 'Fijn weekend Olivia! Ik sluit de boel zo ook maar eens af. En niet vergeten hé, volgende week is iedereen uit geroosterd!'

'Hoe kan ik een vrije week nou vergeten?' glimlach ik terug en verlaat dan via de achterdeur de zaak.

Ik duw mijn handen dieper in mijn zakken, wensend dat ik handschoenen had meegenomen. Het is gelukkig maar vijftien minuten lopen naar mijn appartement, maar in deze vrieskou voelt het als een uur. Met de capuchon ver over mijn hoofd getrokken loop ik verder over de donkere straat. Ik vraag me af hoe laat het is en wil mijn telefoon pakken om het te checken, maar voel niets in mijn zakken. Snel voel ik in mijn broekzakken en mijn tas, maar in beide is mijn telefoon niet te vinden.

Met een zucht realiseer ik me dat mijn telefoon nog in mijn kluisje in het café ligt. Ik draai me weer om en wandel terug naar het café.
Er schijnt geen licht meer door de ruiten en ook de achterdeur is op slot. Clint had het gemeend toen hij zei dat hij bijna ging afsluiten. Geïrriteerd wandel ik weer terug naar huis. Boos op mezelf, dat ik mijn telefoon vergeten ben. Ik bedoel, wie vergeet er nou nog zijn telefoon tegenwoordig? Normaal check ik altijd drie keer mijn tas, om er zeker van te zijn dat ik mijn geliefde apparaatje bij me heb. En uitgerekend nu, met het weekend voor de deur, vergeet ik het te checken.

Ik haal maandag mijn telefoon wel op. Dan zal ik gewoon vroeg langskomen, voordat de opnames beginnen en heb ik mijn telefoon terug zonder iemand te storen. Tevreden met dat idee loop ik snel verder, want het is nog steeds ijskoud.

Op dat moment dacht ik dat het een prima idee was, maandag mijn telefoon op halen, en omdat ik helaas geen helderziende ben die de toekomst kan voorspellen, is dat precies wat ik heb gedaan. Oh man, wat had ik op dat moment graag een helderziende willen zijn.

••••••

Haaaii!

Het eerste hoofdstuk van mijn nieuwe boek, wat vinden jullie ervan?

Ik ben echt heel blij met het idee voor dit boek en heb er heel veel zin in! Ik hoop jullie ook 😄

Wat denken jullie dat er gaat gebeuren?

Naast de wekelijkse updates van Issues, het andere boek wat ik schrijf, krijgen jullie nu ook de wekelijkse Per Ongeluk Beroemd update! 😊

Hope you enjoyed!❤

Totsnel,
XLuca