Per Ongeluk Beroemd

13.

{Jace}

'Jace, wakker worden. De sneeuwstorm is voorbij.' Er klinkt zacht gemompel in de buurt van mijn rechter oor.

Ik mompel wat en draai dan mijn gezicht weg van het gemompel.

'Het is half acht, we gaan ontbijten. En na het ontbijt willen ze nog een scène filmen.'

Waarom zijn er mensen die opstaan on half acht? Zo vroeg opstaan zou verboden moeten worden. Ik trek de dekens over mijn hoofd heen en probeer het gepor in mijn zij te negeren.

'Laat mij maar.' Ik herken Brooklyns stem en direct schiet ik overeind. 'Niet doen! Ik ben al wakker!'

Brooklyn grijnst breed naar een enigszins verbaasde Olivia. 'Ik heb hem ooit een keer wakker gemaakt door een bak ijskoud water over hem heen te gooien. Sindsdien is hij s'ochtends zodra hij mijn stem hoort klaarwakker,' legt ze uit. Olivia begint te lachen en door het vrolijke geluid trekken mijn mondhoeken omhoog. Ik duw de dekens van me af en ga rechtop op de bank zitten. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en neem dankbaar het glas water aan dat Olivia me voor houdt. Dan valt me op dat ze haar schort alweer om heeft.

'Hoe lang ben jij al wakker?' vraag ik haar wantrouwend.

'Zes uur luilak,' lacht Olivia. 'Over een kwartier gaan we ontbijten in het restaurantgedeelte. Kan ik het aan jou overlaten om de rest wakker te maken?' Deze laatste opmerking is voor Brooklyn bedoeld. Ze knikt en dan loopt Olivia weer de kamer uit.

'Ik was nog half aan het slapen, dus wat zei Liv nou over de sneeuwstorm?' Ik sta op en strompel naar de wasbak naast de deur. Nadat ik wat water in mijn gezicht heb gegooid, en niet een hele bak zoals Brooklyn voorstelde, kan ik weer helder nadenken.

'Die is voorbij. Dus we schieten nog een scène en dan gaan we ervandoor,' zegt Brooklyn terwijl ze zich over Vincent heen buigt. Ze brengt haar lippen naar zijn oor en geeft een korte, harde gil. Vincent schiet overeind en drukt zijn hand tegen zijn linkeroor. Geschrokken kijkt hij om zich heen en ook de rest is wakker geworden. Brooklyn grijnst breed. 'Effectief en leuk, goede combi.' Na deze woorden loopt ze de kleedkamer uit en trekt de deur achter zich dicht.

'Waarom doet ze dat steeds?' kreunt Vincent met zijn hand nog steeds tegen zijn oor gedrukt. 'Wat hebben we haar ooit aangedaan?'

Ik loop terug naar de bank en raap mijn spijkerbroek van de grond op. Als ik ook mijn sokken en schoenen aan heb kijk ik hoe ver de rest is. Natuurlijk liggen die allemaal nog onder hun dekens.

'Over tien minuten gaan we ontbijten. Dus kleed je aan en kom mee of wacht tot Brooklyn terugkomt om te schreeuwen of met bakken water komt gooien.' Ik loop naar de voorkant van het restaurant en zodra ik de ruimte in stap valt mijn mond open.

Er staat een compleet ontbijtbuffet klaar op de tafels langs de muur. In het midden zijn een aantal tafels naar elkaar toe geschoven waarop borden en bestek liggen. Alles is aangekleed met bloemen en netjes opgevouwde servetten.

'Dus dit is een ontbijt bij de Buitelaar huh?' grijns ik als Olivia naar me toeloopt.

Ze glimlacht en trekt me mee naar de tafels. 'Je komt wel naast me zitten hè?' Ik kijk Olivia vragend aan en ze knikt snel. 'Tuurlijk. Ik heb dit ontbijt geregeld, dus dan mag ik er toch ook van genieten?'

Ik schuif een stoel naar achteren en gebaar Olivia om te gaan zitten. Ze kijkt me even twijfelend aan en kijkt dan snel rond of haar baas in de buurt is. Met een korte beweging trek ik haar schort los en gooi deze onder de tafel. Olivia begint te lachen en kijkt me vragend aan. 'Tijdens het ontbijt hoef je niet te werken, ik ga me niet laten bedienen door mijn vriendin.' Ik knipoog. Olivia is overtuigd en laat zich op de stoel zakken.

Een paar minuten later komen de anderen ook binnen lopen en kunnen we aan het ontbijt beginnen.

•••

'Ben je er klaar voor?' vraag ik aan een wiebelende Olivia. Ze leunt steeds van haar ene voet op haar andere en heeft een zenuwachtig glimlachje om haar lippen spelen.

'Ja hoor, het is gewoon acteren. Ik zit in een rol,' mompelt Olivia half tegen mij, half tegen zichzelf.

'Het komt goed. Ze gaan van je houden.' Ik pak haar hand vast en geef er een kort kneepje in.

'Is iedereen er klaar voor? Zodra we naar buiten stappen moet iedereen dicht bij elkaar blijven. Probeer zo min mogelijk vragen van de pers te beantwoorden, de auto's staan om de hoek geparkeerd. Let's go!'

Naast me haalt Olivia diep adem. De deur van de personeels ingang wordt open gedaan en Alyss en Vincent lopen als eerste naar buiten. Het geluid van flitsende camera's en de schreeuwende pers vanaf de straat is al in de gang te horen. Plotseling laat Olivia mijn hand los en verdwijnt in een kleedkamer. Snel loop ik achter haar aan.

'Wat is er?' vraag ik bezorgd.

Olivia haalt een hand door haar haar. 'Ik weet echt niet waarom ik hier ooit akkoord mee ben gegaan. Wat nou als ze me niet aardig vinden? Als ze me haten omdat ik zogenaamd jouw vriendin ben? Ze hebben meteen door dat het allemaal nep is en dan kunnen we-'

'Liv. Haal adem.' Ik onderbreek haar stroom aan woorden en kijk haar dwingend aan. Olivia laat haar adem ontsnappen. 'Sorry, dit is gewoon heel bizar,' zegt ze na een paar seconden stilte.

'Ik snap het. Maar we moeten nu wel gaan, anders overleven de anderen het niet. Te lang stilstaan kan je fataal worden in de sterren wereld.' Ik grijns en knipoog, als teken dat het een grapje is.

'Laten we dan maar weer de held uithangen en ze gaan redden.'

Olivia loopt de gang weer op. Ik pak haar hand vast om haar tegen te houden en als ze zich omdraait kijkt ze me vragend aan.

'Ze gaan je fantastisch vinden, net als ik.'