Per Ongeluk Beroemd

14.

{Olivia}

'Jace! Hoe gaat het met je nieuwste film?! Kun je ons er al meer over vertellen?'

'Wavers! Is het waar dat jij en Kirsten uit elkaar zijn? Heb je haar bedrogen?'

'Wie is dat meisje naast je? Is zij diegene waarvoor je Kirsten hebt verlaten?'

'Heb je commentaar op het feit dat Kirsten zwanger is van jouw kind?!'

Jace duwt me de auto in en Vera trekt gelijk de deur achter ons dicht. Een opgeluchte zucht verlaat zijn mond als hij zich tegen het leer van de limousine laat vallen. De anderen zitten al en hebben een glas champagne in hun hand. Ik frons mijn wenkbrauwen, het is pas negen uur s'ochtends. Verder schijnt er ook niemand onder de indruk te zijn van de laatste vraag die naar ons geschreeuwd werd. Zou Kirsten echt zwanger zijn van Jace? Zo ja, waar heb ik mezelf in hemelsnaam in meegesleept?

Tijdens de autorit wordt het programma voor de dag besproken. Eerst gaan we naar een andere locatie waar er nog een scène wordt geschoten voor de film. Daarna is er een lunch voorbereid in een hotel, waar ik alleen in mijn stoutste dromen naar binnen zou gaan en na de lunch is er een persconferentie over de nieuwe film. s' Avonds kan iedereen zijn eigen ding doen.

Ik slaak een zucht en sluit mijn ogen. Ik ben al sinds zes uur op en al deze nieuwe indrukken, de pers en die vraag over Kirsten zorgen ervoor dat ik me heel moe voel. Ik ben blij om te merken dat niemand de moeite doet om me bij het gesprek te betrekken, hoewel een limousine met beroemde mensen erin niet de meest ideale plek is om in slaap te vallen krijg ik het toch voor mekaar. Na iets dat aanvoelt als een minuut wordt ik zachtjes heen en weer geschudt. 'We zijn er,' fluistert Jace.

Als ik mijn ogen open zijn we de enige in de auto. Ik rek me kort uit en gaap. 'Waar is de rest?' vraag ik met mijn hand voor mijn mond in een poging mijn gaap te verbergen. 'Bezig met filmen. We vonden dat je wel wat slaap verdiende dus hebben we je laten liggen. Ik ben klaar met het filmen van mijn deel.'

'Wacht, hoe lang heb ik geslapen?' vraag ik verbaasd. Jace grinnikt. 'Ongeveer twee en een half uur denk ik. Vrij snel nadat we wegreden bij het café was je vertrokken.'

'Oh.' Ik ga rechtop zetten en strek mijn benen uit. Natuurlijk besluit ik uitgerekend een van de weinige keren dat ik immens veel beenruimte heb om met opgetrokken benen in slaap te vallen.

Jace ziet me rare gezichten trekken tijdens het rekken en grijnst. 'Je mag ook best naar buiten hoor. Je hoeft niet in de auto te blijven zitten, we zijn hier nog wel even. Het is lekker weer.' Hij stapt als eerste uit de auto en blijft naast de autodeur staan wachten tot ik ook ben uitgestapt.

'Duuss.. wat gaan we doen?' Ik kijk Jace afwachtend aan. Hij haalt zijn schouders op. 'Wat wil je doen?'

Ik kijk om me heen om de omgeving in me op te nemen. We staan aan de rand van de weg en voor ons strekt een park zich enkele kilometers uit. 'Ik wist niet eens dat we dit hier park hadden,' mompel ik verwonderd. Jace schudt zijn hoofd. 'We zijn niet meer in Amsterdam, we zijn naar Arnhem gereden. Dit is het Sonsbeek park.'

'Waar zijn alle mensen dan?' Afgezien van het groepje mensen met camera's is er niemand te bekennen. Jace haalt zijn schouders op. 'Ze hebben het park afgezet zolang we bezig zijn met filmen,' zegt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Ik staar hem met wijd opengesperde ogen aan. 'Het hele park is afgezet omdat jullie moeten filmen? Wauw.'

Jace schuifelt wat ongemakkelijk heen en weer. Voor hem is dit dagelijkse kost, maar alles van de afgelopen 48 uur is nieuw voor me. Om te beginnen ben ik nog nooit mijn telefoon vergeten, ik heb nog nooit als besneeuwde beveiliging gewerkt en ik heb nog nooit bijna een beroemde filmster gezoend. Laat staan een relatie met een gehad. En nu sta ik dus in een park dat is afgezet voor het filmen van een film. Dat kan ik in ieder geval van mijn bucketlist afstrepen.

'Olivia?' Jace zwaait met zijn hand voor mijn ogen. 'Hallo? Olivia?'

Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Jace verontschuldigend aan. 'Sorry, ik was over mijn bucketlist aan het nadenken.'

'O, en wat staat er op je bucketlist dan?' Jace loopt van de auto weg en ik loop snel achter hem aan.

'Uhm, het ontmoeten van een beroemde acteur. Of vijf.'

Jace grinnikt. 'Die kun je in ieder geval afstrepen. Wat nog meer?'

Ik denk even na voordat ik een antwoord geef. 'Het klinkt vast heel stom, maar ik wil de hoofdrol spelen in een Amerikaanse rom-com.'

'Dat is niet stom. Dat is toch leuk! Je moet niet over je dromen denken alsof ze stom zijn en je ze nooit zal bereiken. Je moet je voorstellen dat je die droom al bereikt hebt en hoe dat voelt. Gedraag je alsof je die rol al hebt. Dan is de kans dat het echt gebeurt een stuk groter.'

Ik glimlach en werp een blik opzij. Jace kijkt naar voren, zijn bruine haar zit door de war en zijn wangen hebben een lichtrode kleur van de warmte.

'Ik wil ook nog een keer in bomen klimmen. Dat vond ik echt geweldig als kind. Wat staat er op jouw bucketlist?' vraag ik nieuwsgierig.

Hij blijft even stil en denkt na over mijn vraag. 'Ik wil gelukkig zijn,' zegt hij uiteindelijk. 'En een dag rust van alle pers en drukte. Een dagje bank hangen lijkt me fantastisch.'

'Dan gaan we dat doen.' Ik grijns. Jace kijkt me fronsend aan. 'Daar heb ik helemaal geen tijd voor. Ik moet-'

'Iemand heeft me laatst een paar wijze woorden verteld: "Gedraag je alsof je het al hebt." Dus jij hebt de tijd om bank te hangen.'

Jace glimlacht. 'Liv, je bent geweldig. En nu gaan we in een boom klimmen.'

'Maar dat is verboden! Overal staan borden!'

'Precies.' Jace pakt mijn hand vast en trekt me mee naar de dichtstbijzijnde boom. Voordat ik het weet zit hij vanaf de derde tak me geamuseerd te bekijken. 'Kom op! Het is niet zo hoog!' 

Snel hijs ik me op de eerste tak en zwaai mijn been eroverheen. Binnen een paar seconden bevind ik me op dezelfde hoogte als Jace. 'Wie als eerste boven is!' grijns ik breed, waarna ik snel verder klim.