Per Ongeluk Beroemd

2.

{Olivia}

Ik kreun en draai me nog een keer om in bed. Mijn alarm begint voor de tweede keer met piepen en ik trek de dekens over mijn hoofd, maar het helpt niet. De piepende toon wordt steeds harder en uiteindelijk is mijn linkerarm de klos en wordt deze blootgesteld aan de koude buitenwereld. Op de tast zoek ik naar de knop en wens, niet voor de eerste keer, dat ik mijn telefoon niet was vergeten.

Eindelijk druk ik het goede knopje in en stopt het gepiep. Ik trek snel mijn arm weer binnenboord en geniet nog een paar minuten van de warmte van mijn deken. Dan besef ik me weer waarom ik mijn ouderwetse wekker eigenlijk gebruikt had en sla de deken van me af. Een koude vlaag bereikt mijn benen en er ontstaat kippenvel op mijn huid. Ik gaap en werp een blik op de klok, het is 6:34.

Terwijl ik op mijn blote voeten naar de keuken loop, bind ik mijn haar in een staart. Met een druk op de knop komt het wonder dat men koffie noemt, uit het kleine apparaat op het aanrecht gelopen. Dit is serieus het enige dat me tegenwoordig nog levend houdt, met mijn werk in de bediening, de acteeropleiding die ik volg en het sociale leven dat ik erop na probeer te houden.

Met een broodje rookvlees in mijn ene hand en mijn mok koffie in de andere ga ik aan tafel zitten. Ik klap mijn laptop open en scroll door de nieuwste berichten op FaceBook. Inmiddels heeft Sara aangekondigd dat 'de enige echte Jace Wavers' een film in háár café komt opnemen. Natuurlijk schat, blijf lekker dromen. De laatste keer dat ik checkte was Clint nog steeds de baas en ben jij in de week van de opnames uitgeroosterd, dus zul je die Jace niet eens ontmoeten. Ik grijns als ik de reacties onder haar bericht lees.

Veronica: Dat is zóóó cool! Ik kom sowieso langs!
Lucy: Je hebt zoveel geluk dat ze jouw café hebben uitgekozen! Wat trek je aan?
Daisy: DE ECHTE JACE WAVERS?? HOE HEB JE DAT VOOR ELKAAR GEKREGEN??

Zo gaat het nog 58 reacties door. Ik check de tijd van haar bericht, het staat er pas twee uur op. Wacht, twee uur? Dat betekent dat ze al wakker is sinds 04:00. Of ze heeft het ingepland. Kan ook natuurlijk. Maar Sara kennende is ze al twee uur wakker en probeert ze te achterhalen waar Jace zich bevindt, zodat ze hem per ongeluk expres kan tegenkomen en om zijn handtekening kan vragen. Ik bedoel, dat is natuurlijk het allerleukste wat je kunt doen op je vrije dag, in plaats van heerlijk uit te slapen en te genieten van die paar uur extra slaap. 

Ik check de tijd en werk dan snel mijn broodje naar binnen. Als ik nog voor de opnames mijn telefoon terug wil, moet ik opschieten. Clint zei dat ze stipt half acht wilden beginnen. Met mijn inmiddels half lege mok koffie ren ik terug naar mijn slaapkamer. Als ik mijn kledingkast opentrek, bestudeer ik met opgetrokken wenkbrauwen de inhoud. Er liggen twee shirts en een broek op de plank. Ik dacht dat ik meer kleding had. Als ik me omdraai en met mijn ogen de ruimte scan, heb ik de oorzaak van het kledingprobleem gevonden.

Minstens de helft van mijn kledingkast bevindt zich op de stoel bij het raam, een deel ligt op de grond verspreid door de kamer en er ligt een stapel vieze was op de gang. Nadat ik een paar shirts op de stoelstapel heb beoordeeld op hun geur, besluit ik toch voor een van de shirts uit de kast te gaan. Ik maak een notitie in mijn hoofd dat ik straks de was moet doen, aangezien ik mijn telefoon hier niet voor kan gebruiken.

Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik kan me bijna inbeelden dat mijn spiegelbeeld me teleurstellend aankijkt. Een meisje met blauwe ogen, donkerbruin stijl haar en rode wangen kijkt me aan. Ik heb een blauwe spijkerbroek aan en een rood shirt met het opschrift 'This is my too tired to function shirt.' Dit was de beste optie van de twee. Ik snap nu pas waarom ze nog zo netjes opgevouwen in de kast lagen.

Nadat ik mijn tanden heb gepoetst en snel mijn haren heb geborsteld, trek ik mijn jas aan en vis mijn sleutels van tafel. Ik trek de deur achter me dicht en bedenk me net te laat dat mijn sjaal en handschoenen nog binnen liggen. Ik zucht en duw de deur weer open. Volgens de klok op de gang is het inmiddels al 07:08. Tegen de tijd dat ik ingepakt en wel klaar ben om te vertrekken is het kwart over zeven. Sneeuw waait in mijn gezicht en de straten zijn al bijna onzichtbaar geworden door de sneeuw. Ik vraag me af of ze wel zouden filmen met dit weer, hoe zouden ze de acteurs en apparatuur veilig bij het café krijgen?

Het antwoord op deze vraag krijg ik zodra ik de goede straat inloop. Er staat een hele menigte voor de deur, terwijl ik een verschrikte Clint in de menigte ontdek. Hij staat met zijn handen omhoog en probeert iedereen te kalmeren. Als ik dichterbij kom en hij me ziet staan, is de opluchting van zijn gezicht af te lezen. Hij wenkt me naar hem toe te komen en nadat ik me met wat ellenbogenwerk door de menigte heen heb geduwd en naast hem sta, begint hij druk in mijn oor te fluisteren.

En zo kwam het dat ik op mijn vrije maandag de hele dag als beveiliging in de sneeuw en kou voor het café stond. Zonder telefoon natuurlijk.

••••••••••
Hi there!

Fijne kerstavond!

Het eerste hoofdstuk van 'De Leukste Kerstboom' staat online! Vanaf nu is er iedere dag een update van de kerstspecial tot en met 1 januari 2018.

2018.

Dat is gewoon nog maar 7 freaking nachten..

Gaan jullie nog wat leuks doen tijdens de feestdagen en oud en nieuw?

Hope you enjoyed!❤

Totsnel,
XLuca