Per Ongeluk Beroemd

6.

{Jace}

'Wat dacht je wel niet? We zitten hier niet voor niets! Er had wel iets kunnen gebeuren, je had je kunnen verwonden!'

Vera kijkt me kwaad aan. 'Je had kunnen vallen en dan had je de hele film kunnen vertragen. Je zit in bijna elke scène! Jace, ik had beter van je verwacht.'

Ik zucht en knik, in dit soort situaties moet je altijd "ja en amen" zeggen en dan komt alles goed.

Helaas wist Olivia hier niets van.

'Het spijt me mevrouw, het was-'

Ze wordt onderbroken door Vera, die nu haar woede op Olivia uit.

'Je had Jace kunnen verwonden! Er had iets kunnen gebeuren en dan was jij schuldig geweest! Jij komt niet meer in Jace's buurt en ik wil dat je vertrekt zodra de weg weer begaanbaar is. Begrepen?'

Ik werp een blik op Olivia, die naar haar handen in haar schoot kijkt en knikt. Een gevoel van schaamte trekt door me heen, dit is niet haar schuld en ze verdient het niet zo toegesproken te worden.

'Ik denk niet dat dat handig is.'

Vera kijkt me boos aan. 'Wat niet?'

'Ik denk dat het heel dom is om Olivia weg te sturen.'

Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Denk jij dat? En waar komt dit vandaan?'

'We staan op camera.'

Vera gooit haar handen in de lucht. 'Camera, natuurlijk, waarom ook niet,' zucht ze vermoeid. Ze wijst naar Olivia, 'dit had jij allemaal gepland hè? Jij bent gewoon net zo'n enge stalk-'

'Vera! Genoeg!'

Ik kom overeind en ga voor Olivia staan. Er zijn een paar tranen vanuit haar ogen ontsnapt en deze zoeken nu hun weg naar beneden.
Vera kijkt me hoofdschuddend aan. Zonder nog iets te zeggen draait ze zich om en verlaat de kamer.

Ik laat me op mijn knieën voor Olivia zakken. Haar gezicht gaat schuil achter haar handen en sjaal.

'Hey, gaat het?'

Olivia haalt haar handen weg en een paar betraande ogen kijkt me aan. 'Het s-spijt me, ik wilde d-dit helemaal niet,' hikt ze tussen haar tranen door.

'Dat weet ik, en het is niet jouw schuld,' sus ik. Ik veeg een paar haren uit haar gezicht, maar Olivia duwt mijn hand weg. 'Je weet nooit wie er kijkt,' mompelt ze.

Het breekt mijn hart haar zo te zien, ook al ken ik haar nog maar een paar uur. Ze heeft niets gedaan om zo toegesproken te worden, of zich zo te voelen.

'Misschien moet je maar weer naar de rest toe, de andere acteurs. Voordat er nog meer dingen gebeuren.'

Ik kijk haar doordringend aan, maar ze wendt haar blik af. 'Alsjeblieft,' fluistert ze.

Ik kom langzaam overeind en zet een paar stappen richting de deur, dan blijf ik staan en kijk naar Olivia.

'Ga nou maar, ze vragen zich vast af waar je blijft.' Haar lippen vormen een kleine glimlach. De lippen die ik bijna gezoend had.

Ik knik, maar voordat ik de kamer verlaat draai ik me nog een keer om. 'Liv, het is niet jouw schuld. Ik had niet zo dichtbij mogen komen en ik had kunnen weten dat er camera's waren. Jij kon er niets aan doen. Trek je niks aan van Vera, ze komt er wel over heen. Het spijt me.'

'Het geeft niet. Het was gewoon een verkeerd moment op een verkeerde plaats. We konden er allebei niets aan doen,' ze veegt de tranen van haar wangen. Ik glimlach en loop dan de gang op. Zachtjes doe ik de deur achter me dicht.

•••

'Wat heb jij uitgespookt dat je Vera zo boos hebt gekregen?'

Vier paar ogen kijken me nieuwsgierig aan.

'Ik sta op camera met een meisje,' beantwoord ik Alyss' vraag.

Vincent kijkt me grijnzend aan. 'Net terug in Nederland en je hebt nu al beet. Wie is de ongelukkige?'

Ik rol met mijn ogen. 'Ze heet Olivia en er is verder niets gebeurd.'

Alyss fronst haar wenkbrauwen, 'waarom was Vera dan zo boos?'

'Omdat we misschien bijna gezoend hebben en dat op camera staat,' beken ik.

'Zoent ze goed?' mengt Noah zich in het gesprek.

'Heb jij wel oren? Die dingen die aan je hoofd vast zitten. Hij zegt net dat hij niet gezoend heeft,' zucht Alyss.

Brooklynn begint te lachen, 'moet je dat nou nog vragen? Het is al een wonder dat die jongen je hoort als je iets over eten zegt.'

Noah grijnst schaapachtig. Dan betrekt zijn gezicht. 'Hoe ga je het aan Kirsten uitleggen?'

Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Wat moet ik uitleggen aan Kirsten?'

Brooklynn schudt haar hoofd, 'Noah heeft gelijk. Je moet het haar wel vertellen voordat het in de kranten staat. Dat is het minste wat je kunt doen na alles.'

Ik zucht. Ze hebben op zich wel gelijk. Als Kirsten een ander zou krijgen, zou ik dat ook graag van haar horen en niet via een of ander roddelblad te weten komen.

'Oké. Ik zal haar zo bellen,' besluit ik.

'Doe het anders gewoon nu, dan heb je dat ook gehad.' Ik kijk Vincent aan. Een zucht verlaat mijn mond, 'oké,' mompel ik terwijl ik opsta. 'Tot zo.'

Met mijn telefoon in mijn hand loop ik de gang op en trek de deur achter me dicht. Ik werp een blik op de deur waar ik Olivia heb achtergelaten en luister even. Het blijft stil. Waarschijnlijk is ze in de bar spullen aan het opruimen.

Ik loop richting de achterdeur en leun tegen de muur aan het einde van de gang. Ik haal diep adem voordat ik het nummer van Kirsten in toets.

••••••••

Hoi!

Ik heb even heel leuk nieuws, mijn boek 'Denk aan je' (Thinking.. About You) is te koop!

Via de link op mijn profiel kun je het e-book bestellen en direct lezen! Voor een voorproefje kun je het boek 'Denk aan je' op mijn profiel vinden!

Ook komen er vanaf nu wekelijkse updates op woensdag, dus volgende week is de eerste wekelijkse update.

Mijn andere boek, 'Issues', heeft vanaf nu ook wekelijkse updates, op maandag en vrijdag! Ik zou het supertof vinden als je dat boek wilt lezen!

Hope you enjoyed!❤

Totsnel,
XLuca