Per Ongeluk Beroemd

19.

{Jace}

Dat was dom. Dat was echt heel dom. 

Waarom heb ik haar zomaar gezoend? Ik kan mezelf wel wijsmaken dat het voor die ene man in de hoek was, met een camera op de tafel, maar ik weet wel beter. Dit had niks met journalisten, roddels of kranten te maken. Ik ken haar net twee dagen, dit is belachelijk. Ter plekke besluit ik om het niet meer te doen. Straks krijgt ze nog de verkeerde ideeën, of erger, krijg ik de verkeerde ideeën. Ik neem het haar niet kwalijk dat ze naar het toilet gevlucht is.

Ik haal mijn telefoon tevoorschijn en probeer Kirsten nog een keer te bereiken. Hij springt meteen over op de voicemail. Ik negeer de berichten van Vera en de anderen. 

'Zullen we gaan?' Olivia staat voor me en heeft haar jas al in haar handen. Ik glimlach opgelaten en knik. Nadat ik wat geld neergelegd heb op de tafel, onder protest van Olivia: "ik kan mijn eigen eten wel betalen hoor", lopen we naar buiten. 

We wandelen in stilte een beetje doelloos rond. Uiteindelijk kan ik de ongemakkelijke sfeer niet meer verdragen. 'Sorry dat ik je zo plotseling zoende. Dat had ik niet mogen doen.' Olivia haalt haar schouders op. 'Hoort bij de show, toch?'

Ik wil haar vertellen dat het niet zo is, dat dit hele idee belachelijk is en dat ik haar gewoon wil leren kennen als Olivia, niet als mijn nep-vriendin voor wat goede publiciteit. 'Ja,' mompel ik. De stilte wordt doorbroken door een ringtone. Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en werp een blik op het scherm. 'Sorry, deze moet ik opnemen,' mompel ik tegen Olivia, voordat ik een sprintje trek en een paar meter verderop ga lopen. 

'Kirsten? Waar ben je?' 

'Jace! Wat is er allemaal aan de hand? Waarom probeert iedereen me te bellen en wordt ik nog meer gestalkt dan normaal op Instagram? De berichten onder mijn laatste foto zijn echt niet normaal! Ik moet jou met rust laten, geen leugens verspreiden en niet zo haten op Olivia? Waar hebben ze het over?'

Ik luister perplex naar Kirsten. Hoe bedoelt ze "waar hebben ze het over?". Zij heeft die roddels de wereld ingebracht, toch?

'Meen je dit echt of neem je me in de maling?'

Ik werp een blik over mijn schouder en zie Olivia praten met een klein meisje en haar moeder. Ik glimlach, haar haren glinsteren in de winterzon.

'Uh, nee. Ik weet echt niet waar ze het over hebben. Wat is er aan de hand?'

'Ze zeggen dat je zwanger bent. Van mijn kind.' Ik kan haast niet geloven dat ze dit gemist heeft. Je weet toch wanneer er mensen over je praten, en al helemaal over zoiets als dit.

Kirsten begint te lachen. 'Oh my God, echt waar? So what, het maakt me echt niet uit wat mensen over me denken.'

Ik frons mijn wenkbrauwen. Dit is niet de reactie die ik verwacht had. Betekent dit dat ze echt zwanger is van mijn kind? Dat kan toch niet?

'Kirsten ik meen het. Ze denken dat je zwanger bent. Is dat waar? Ben je zwanger van mijn kind?'

'Sinds wanneer maak jij je daar druk om? Volgens mij heb je wel andere dingen aan je hoofd, zoals dat grietje van je. Ze zei dat jullie al een paar weken samen zijn, care to explain?'

'Kirsten. Ben je zwanger, ja of nee?' Ik moet mijn best doen om rustig te blijven en niet geïrriteerd te klinken. 

Plotseling klinkt er een snik aan de andere kant van de lijn. Enkele seconden later klinkt het alsof er iemand hard aan het huilen is. 

'Hé, Kirs, het maakt niet uit. Luister naar me, het kan iedereen gebeuren. Ik ben niet boos, ik wil alleen weten wat er gebeurd is en of ze gelijk hebben.'

'Ik weet niet of ze gelijk hebben,' zegt Kirsten tussen twee snikken door. 'Ik durf geen zwangerschapstest te kopen, wat als ze me zien en me op foto hebben? Wat als het waar is? Ik ben een model for god's sake, ik kan geen moeder zijn. Wat zou ik moeten doen als het zo is, hé? In het vervolg met een baby op de foto? Ik weet niet wat ik moet doen, Jace, ik ben bang.'

'Waar ben je?' 

'Parijs, ik heb morgen een show.' 

Ik bijt op mijn lip en werp nog een blik achterom. Olivia staat een paar meter verderop en kijkt mijn kant op. Ik glimlach en steek mijn hand op dat ze nog heel even moet wachten.

'Ik kan vanavond in Parijs zijn, ik zal meteen naar het vliegveld rijden, oké? En ik neem een zwangerschapstest mee. Geen domme dingen doen, wacht tot ik er ben. Tot straks.'

'Dankjewel Jace. Ik hou van je.'

Ik hang op en Olivia komt snel naar me toegelopen. 'En? Weet je al meer?'

Mijn mond buigt zich in een glimlach en verschillende gedachten schieten door mijn hoofd. Ik kan haar nu ongerust maken en zeggen dat er een mogelijkheid is dat Kirsten zwanger is, of haar geruststellen en zeggen dat er niets aan de hand is. Waarom paniek zaaien als deze er nog niet is?

'Ze is niet zwanger. Ik moet vanavond alleen even op en neer naar Parijs voor een snelle businessdeal, iets over een potentiële nieuwe film. Ik ben vrijdag weer terug.' 

'Dus ze is niet zwanger? Er is niets aan de hand?' Olivia haalt opgelucht adem en fronst dan haar wenkbrauwen. 'Vrijdag? Maar het is vandaag dinsdag, ik dacht dat Vera allerlei dingen had gepland voor deze week.' 

'Ja, dat dacht ik ook. Ik kreeg net een berichtje met het aangepaste schema doorgestuurd. Red je het hier tot vrijdag alleen?' 

Olivia glimlacht. 'Natuurlijk, ik ga gewoon terug naar de Buitelaar.'

Ik bijt op mijn lip en haal mijn schouders op. 'Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is,' zeg ik dan voorzichtig. Olivia knijpt haar ogen even samen en slaat haar armen over elkaar. 'Wat? Waarom zou het geen goed idee zijn voor mij om mijn werk te doen?' 

'Met dat statement dat je daarstraks gemaakt hebt, is het misschien geen goed idee dat je veel alleen gezien wordt buiten. De pers zal je nu overal achtervolgen, en als ze erachter komen dat je drie dagen alleen bent, zullen ze misschien conclusies trekken.'

'Sorry Jace, maar ik ga niet wachten tot mijn nep-vriendje terugkomt van een of andere businesszaak en dan pas weer verder met mijn leven. Dat zou ik niet doen voor mijn echte vriend, dus ook niet voor een neppe. Ga jij maar naar Parijs, laat me maar weten wanneer je weer terug bent.' Ze draait zich om en begint weg te lopen.

'Olivia!' Ze reageert niet en loopt door. Ik haal een hand door mijn haar terwijl Olivia steeds verder weg loopt. Ik zou eigenlijk achter haar aan moeten gaan en het oplossen, maar ik moet naar het vliegveld. Ik moet weten of ik een vader word. Na een laatste blik loop ik door naar de uitgang van het park, waar mijn chauffeur staat te wachten. Ik hoop dat ze geld bij zich heeft voor een taxi.

- - -

Hoi lieve lezer!

Dankjewel voor het wachten op een nieuw hoofdstuk. Ik heb het behoorlijk druk, ik zit in mijn laatste tentamenweek voor mijn examens, aahh!!

Gelukkig heb ik nu even een lang weekend en kan ik lekker doorschrijven.

Wat vonden jullie van dit hoofdstuk?

Hope you enjoyed! 💕

Liefs,
Luca