Per Ongeluk Beroemd

17.

{Jace}

De telefoon gaat over. Ik tik ongeduldig met mijn voet op de grond en frunnik aan de rits van mijn jas. Als ik een zucht slaak verschijnen er wolkjes voor mijn gezicht. Ik duw mijn hand in mijn jaszak, het is echt veel te koud om lang buiten te zijn, maar dit is de enige plek waar ik echt alleen kan zijn. Ik wil niet dat er andere mensen om me heen zijn als ik hoor dat ik een vader wordt. Of als ik tegen Kirsten tekeer ga als ze deze leugen daadwerkelijk heeft verspreid.

Na lang wachten springt het geluid over op de voicemail. 'You have reached Kirsten. I can't come to the phone right now. Leave your name and number and I'll get back to you!'

Ik druk geïrriteerd de voicemail weg en stop mijn telefoon terug in mijn broekzak. Die ene keer dat ik haar nodig heb, is ze natuurlijk weer niet bereikbaar. Met grote passen loop ik weer terug naar het gebouw.

Als ik de kleedkamer weer in loop, is deze tot mijn verassing leeg. Vera komt een paar seconden na mij binnen. 'Heb je Olivia toch een taak gegeven?' vraag ik opgelucht. Vera kijkt me bevreemd aan. 'Nee, natuurlijk niet. Ze zou alleen maar in de weg lopen.'

Ik trek een wenkbrauw op, maar besluit er  verder niets over te zeggen. 'Oké, als jij haar geen opdracht gegeven en de rest weg is om informatie te vinden, waar is Olivia dan?' Vera haalt haar schouders op. 'Geen idee, en dat kan me eerlijk gezegd ook vrij weinig schelen. Heb je Kirsten gebeld?'

Ik raak geïrriteerd door de manier waarop ze over Olivia praat, alsof ze gewoon een voorwerp zonder gevoelens is. 'Voicemail,' zeg ik kortaf. Vera mompelt geïrriteerd. 'Ik zal haar manager proberen te bellen, zoek jij Olivia? Voordat we ons nog meer problemen op de hals halen.' Hierna loopt ze weer snel de kamer uit.

Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en bel Olivia. Deze gaat direct naar voicemail, haar telefoon staat dus uit. Geërgerd laat ik me op een stoel zakken, ik wacht wel totdat Olivia terug komt. Misschien is ze even naar de WC en is ze over een paar minuten wel weer terug. 

'Jace? Jace! Waarom ben je in slaap gevallen? We moeten deze Kirsten-situatie oplossen!' 

Ik gaap en knipper een paar keer met mijn ogen voordat het beeld zich scherp stelt. Brooklyn kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het wel?' Ik knik en kijk de kleedkamer rond. Iedereen is weer terug, behalve Olivia. 

'Waar is Olivia?' vraagt Alyss. 

'Is ze nog steeds niet terug?' Vera klinkt boos. 'Ik dacht dat jij haar ging zoeken, maar in plaats daarvan besluit je in slaap te vallen?' 

Ik ga rechtop zitten en steek verontschuldigend mijn armen omhoog. 'Sorry, dat was niet  de bedoeling. Ik wilde wachten totdat ze terugkwam. Haar telefoon staat uit,' voeg ik eraan toe als Brooklyn haar telefoon tevoorschijn haalt. Ze haalt haar schouders op en even later drukt ze de telefoon tegen haar oor. Gespannen wacht ik af, misschien neemt ze wel op als Brooklyn belt. 

Brooklyn schudt haar hoofd en hangt op. 'Voicemail.'

'Heb je Kirsten wel te pakken gekregen?' Noah kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd. Vera kijkt bezorgd. 'Ik kon haar manager ook niet te pakken krijgen. Vincent en Brooklyn, weten jullie van welke krant de journalist was?'

'Uh, jongens? Ik heb Olivia gevonden.' Vincent houdt zijn telefoon omhoog. Op het scherm is een live-opname te zien van Olivia, naast een journalist. We zijn allemaal stil en luisteren naar het gesprek. 

'Dames en heren, ik sta hier naast Olivia, zoals ze zelf zegt, de vriendin van Jace Wavers. Wij staan hier naast haar om te praten over de verhalen die zich de ronde doen over Jace en Kirsten. Dankzij betrouwbare bronnen ben ik op de hoogte gesteld van the latest story: een zwangere Kirsten! Olivia, als huidige vriendin van Jace, wat heb je daarop te zeggen?' 

'Betrouwbaar...' Noah lacht schamper. 'Waarschijnlijk gewoon een roddelblad dat het eerder wist dan hij.' Ik gebaar dat hij stil moet zijn en ik kan nog net het laatste deel van Olivia's antwoord opvangen.

'...Ze dat zegt, maar het is niet mogelijk. Jace en ik zijn al enkele weken samen. Destijds hadden we besloten om het nog even geheim te houden, maar sinds Kirsten dit soort verhalen de wereld in helpt denk ik dat het belangrijk is om de waarheid te vertellen. Voordat wij samen kwamen, waren Kirsten en Jace al een tijd uit elkaar.' 

'Dus jij zegt dat Kirsten leugens verspreidt?' 

Olivia haalt haar schouders op. 'Je hoeft me niet te geloven, maar we zullen het wel zien als haar buik over een paar maanden nog steeds plat is.' 

'Dank je wel, Olivia, voor deze nieuwe inzichten en-' 

'Zorg je ervoor dat je de volgende keer mensen rustig in een auto laat stappen? Als je dan toch vragen wil stellen, stel dan vragen over zijn nieuwe film. Die trouwens echt heel gaaf wordt, in plaats van zijn persoonlijke leven. Fijne dag.'

Na deze woorden loopt Olivia het beeld uit.

'Een dame met pit, als de verhalen over Kirsten leugens zijn, zou ik zeggen: goed gedaan Jace. Dames en heren, dit was de update, binnenkort meer nieuws!' De live-opname wordt beeïndigd en het scherm springt over op de laatste Instagram posts. 

'Is ze nou helemaal gek geworden?!' Vera kijkt me woest aan. 'Heb jij gezegd dat ze dit mocht doen?' 

Ik schud mijn hoofd. 'Ik wist niet dat ze dit ging doen. Maar zo erg is het toch niet, ze doet alleen maar wat we van haar gevraagd hebben, mijn vriendin spelen.' 

'Nee. Het idee was dat ze lief en lachend naast jou zou staan bij de filmpremiére en zich verder nergens mee zou bemoeien. Nou is ze het middelpunt in dit verhaal, ze heeft geen idee wat ze zojuist heeft aangericht!' 

Ik kijk Vera kwaad aan. 'Olivia is een mens, ze heeft ook gevoelens! Als je haar constant afsnauwt en haar behandelt als een of ander voorwerp kun je verwachten dat ze dit soort dingen doet!'

'Belachelijk Jace, doe nou maar niet alsof dit mijn schuld is! Jij bent betrapt met haar, als je dat had voorkomen was er niks aan de hand geweest. Dan was je nog terug gekomen bij Kirsten!' 

Ik lach schamper. 'Dat is wat je wilt hé? Daarom doe je zo gemeen tegen Olivia. Je wilt dat Kirsten en ik weer samen komen. Goed voor de pers zeker? Vergeet het maar, dat gaat niet gebeuren.' Na deze woorden storm ik de ruimte uit.