Per Ongeluk Beroemd

22.

{Jace}

'Weet je zeker dat je het goed hebt gedaan?'

We staren naar het schermpje waarop geen plus of min te zien is, alleen een leeg scherm. Kirsten kijkt me geïrriteerd aan. 'Het is niet alsof er veel fout kan gaan bij het plassen op een staafje.'

'Misschien is het stuk gegaan?'

Kirsten legt het staafje neer en trekt haar knieën op. 'Laten we gewoon nog even wachten,' mompelt ze met haar kin op haar knieën. Ik wil iets tegen haar zeggen, maar word onderbroken door de ringtone van mijn telefoon.

Kirsten begint te lachen. 'Heb je nog steeds Living on a prayer als ringtone? Die heb je al twee jaar!'

Ik steek mijn tong uit voordat ik de telefoon op neem. 'Met Jace Wavers.'

'Hoe gaat het met je potentiële nieuwe film?' Olivia's stem klinkt aan de andere kant van de lijn, en ze klinkt niet bepaald vrolijk.

'Ja hoor, alles gaat goed. We zijn de scripts aan het bespreken.'

'Grappig, dat moet je me dan toch maar eens even uitleggen.'

Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Wat bedoel je?'

'Hoe je een script kunt lezen van een film die er niet eens is, en er ook nooit gaat komen. Ik heb Vera gesproken, ze vroeg namelijk waar je was. En ze zei dat ze niets afwist van een nieuwe film. Doe Kirsten de groeten!'

'Olivia, wacht nou even.' Ik sta op van het bed en wandel naar de gang. Dit is niet een gesprek dat ik wil voeren met Kirsten naast me.

'Kom op Jace, ik snap dat er geschiedenis is tussen jullie en dat die roddels het allemaal wat ingewikkelder maken, maar je had me op z'n minst de waarheid kunnen vertellen. Ik heb letterlijk alles laten vallen om deze week mee te doen aan jouw schema, en op het moment dat je hier niet bent moet ik letterlijk binnen zitten om geen argwaan te wekken. Mijn leven staat nu al een week op pauze omdat we per ongeluk zijn betrapt en nu zit je in Parijs met Kirsten en heb je tegen me gelogen!'

'Het spijt me, ik weet dat ik niet had mogen liegen en-'

'Is ze zwanger? Heb je daar ook over gelogen?'

Ik leun met mijn hoofd tegen de muur en sluit mijn ogen. 'Ik weet het niet,' mompel ik uiteindelijk.

'Hoe bedoel je "je weet het niet"?'

'Kirsten heeft net een zwangerschapstest genomen, maar hij doet het niet helemaal zoals het hoort. De wachttijd is voorbij, maar er is nog niets op het schermpje verschenen.'

Op dat moment opent Kirsten de hotelkamer. Ze kijkt me aan met een glazige blik in haar ogen.

'Ik moet gaan oké? Ik bel je straks, het spijt me.'

'Maar-'

Ik hang op en kijk Kirsten gespannen aan. 'En?' weet ik met moeite uit te brengen.

'Je - uhm - je wordt een vader.' Mijn ogen worden groot en ik volg Kirsten terug de hotelkamer in. 'Echt waar?' mompel ik terwijl ik de deur dicht duw.

Kirsten draait zich naar me om en ik zie de tranen over haar wangen glijden. 'Hé, hé Kirs, het komt goed. We hebben hierover gepraat, we komen er wel uit.' Ze glimlacht door haar tranen heen en knikt. 'Ik weet het, maar tot een paar seconden geleden was het nog niet echt. Het was een mogelijkheid, een optie die heel ver weg leek te zijn. En nu, nu is het echt. Jace, wat nou als ik een hele slechte moeder ben? Het is niet alsof ik weet hoe een goede moeder zich gedraagt.'

Ik loop naar Kirsten toe en trek haar tegen me aan. Zachtjes mompelend strijk ik over haar haren. Ik voel mijn T-shirt nat worden, maar het kan me niets schelen. Ik word vader. Kirsten heft haar hoofd een stukje op en kijkt me aan. Met mijn vinger veeg ik een paar tranen van haar wangen en ik weet niet of het door het moment komt, door onze geschiedenis samen of door de blik in haar ogen, maar ik leun naar voren en druk mijn lippen op de hare.

Kirsten wijkt verbaasd een stukje achteruit, maar kust me dan terug en slaat haar armen om mijn nek. Na een aantal seconden verbreek ik de kus en kijk ik haar glimlachend aan. 'Kirs, jij wordt de allerbeste moeder die er bestaat, beloofd.'

Een glimlach siert haar mondhoeken als ze enkele stappen achteruit zet. 'Misschien is het, uhm, niet zo'n goed idee om - nou ja - dit,' Kirsten wijst naar de lucht tussen ons. 'Om dit weer te - je snapt wat ik bedoel.' Haar wangen zijn lichtrood gekleurd en ik heb het gevoel alsof ik wakker word van een droom. 'Nee, inderdaad. Je hebt helemaal gelijk. Geen goed idee. Ik moet nog wat dingen regelen - red je het even een uurtje alleen?'

Ietwat onhandig loop ik langs haar heen de gang op. Zodra de deur achter me in het slot valt sla ik een diepe zucht. Wat is er in hemelsnaam met je aan de hand, Jace? Gisteren Olivia, vandaag Kirsten? What the heck man?

Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak en enkele seconden later hoor ik de telefoon overgaan. 'Jace? Wat is er? Hoe is het in Parijs?'

Zodra ik haar stem hoor stort ik in. Ik moet het aan iemand kwijt, mijn zoen met Olivia, het feit dat ik vader word, mijn onverwachte moment met Kirsten. Het word me allemaal teveel, maar haar stem houdt me rustig en ze luistert geduldig naar mijn verhaal. Voor het eerst in de afgelopen twee hectische dagen kan ik na het gesprek weer even rustig ademhalen.

- - -

Goedenavond!

Ik hoop dat jullie klaar zijn voor een beetje drama, cuz it's on the way 😏😏

Ik hoop dat jullie een leuk weekend hebben gehad :)

Stem en reageer, let me know wat je van 't hoofdstuk vindt!

Hope you enjoyed! 💕

  Liefs,
Luca