Per Ongeluk Beroemd

15.

{Jace}

'Jace?'

Onderaan de boom staat iemand naar boven te kijken. Ik herken Alyss aan haar stem. 'Wat is er Al?'

'We gaan lunchen. Kom je? En waarom zit je in een boom? Er staan overal borden dat dat niet mag.'

Ik haal mijn schouders op, hoewel ze dat vanaf beneden niet kan zien. 'Dat stond op Liv's bucketlist. Kom je er gezellig bij? Het is hier hartstikke leuk!'

'Ik denk dat ik dat aanbod moet afslaan, bedankt. We hebben een tijdschema om te volgen, komen jullie? Iedereen zit al in de auto.' Ik zucht. 'We zijn er over vijf minuten. Ga maar alvast.' Tussen de bladeren van de boom door zie ik Alyss weglopen.

Olivia begint zacht te lachen. 'Volgens mij doet zij nooit iets voor de lol.' Ik glimlach. 'Alyss is hartstikke aardig, je moet haar gewoon wat beter leren kennen.'

Olivia haalt haar schouders op. 'Dat zal wel. Kom, we kunnen het niet maken om het tijdschema in de war te gooien.' Ik grijns en daarna klimmen we voorzichtig weer naar beneden.

'Je hebt iets in je haar,' mompel ik als we beide weer op de grond staan. Olivia blijft stil staan en wacht geduldig tot ik het blaadje uit haar haar heb gehaald. Ik laat mijn hand op haar wang rusten wanneer ik het blaadje uit haar haren heb gevist. Olivia kijkt me met grote ogen aan. 'Wat doe je?' vraagt ze verbaasd.

Met een schok word ik weer de realiteit in getrokken. Snel laat ik mijn hand zakken en draai me om. Olivia komt naast me lopen en zegt verder niets meer. De rest van de wandeling blijft het stil en ik haal opgelucht adem als ik de limousine al klaar zie staan aan de weg.

•••

Olivia zit tegenover me aan tafel en is in een gesprek verwikkeld met Brooklyn. Af en toe werpt ze een blik mijn kant op en als ze me terug ziet kijken trekt ze haar mondhoeken omhoog. Ik glimlach terug en focus me weer op het bord voor me, naar de vijf slablaadjes die men hier een salade noemt.

Een zucht verlaat mijn mond terwijl ik de groene blaadjes een voor een in mijn mond stop. Ik luister naar de gesprekken om me heen zonder me erin te mengen. Met een kleine glimlach om mijn mond kijk ik naar Olivia. Ze kent deze mensen pas een paar uur, maar het lijkt wel alsof ze Brooklyn al jaren kent. Ze is nu al deel van de groep geworden.

'Jace?'

Alyss zwaait met haar hand voor mijn gezicht en ik draai me vragend naar haar toe. 'Ik vroeg je iets,' verduidelijkt Alyss als ze mijn blik ziet.

'Sorry, wat zei je?'

'Of je zenuwachtig bent voor het interview van straks.'

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat komt wel goed.' Ik glimlach en bestudeer de salade, die inmiddels uit nog maar twee blaadjes bestaat, op het bord. Mijn broekzak begint plots te trillen en als ik mijn telefoon eruit vis, staar ik verbaasd naar het scherm. Kirsten belt me, alweer. Het idee van exen is dat je ze na het uitmaken niet meer hoeft te zien of te spreken, maar blijkbaar is dat helaas niet Kirstens betekenis van het woord "ex".

'Excuseer me, ik ben zo terug.'

Olivia kijkt even kort op en trekt een bezorgd gezicht. Ik schud kort mijn hoofd, ze glimlacht en vervolgt dan haar gesprek met Brooklyn. Alyss kijkt me fronsend na als ik wegloop en de telefoon opneem.

'Wat is er Kirsten?' vraag ik terwijl ik de gang in loop.

'Is het waar?' Kirsten klinkt rustig. Té rustig als je het mij vraagt.

'Is wat waar?' vraag ik zuchtend.

'Is die trut nu bij jou? Je weet dat dit geen goede pers is voor mij!' Kirstens stem schiet de hoogte in. Ik rol met mijn ogen, ook al kan ze dat niet zien. Dat is waarschijnlijk maar beter ook. 'Als je Olivia bedoelt, ja die is bij mij. We zijn net klaar met filmen en zijn nu aan het lunchen.'

'Waar?'

'Wat maakt dat nou weer uit?'

'Dan kom ik die Olivia eens even de waarheid vertellen! Ik had echt beter van je verwacht Jace, waarom kies je nou weer het eerste meisje dat je tegenkomt als vriendin? Ze doet het sowieso alleen omdat je beroemd bent! Ze begrijpt je niet zoals ik dat doe. Wij vullen elkaar aan, we zijn meant to be. Jace, verspil je kans op ware liefde nou niet door zo'n stomme trut.'

Ik moet mijn best doen om rustig te blijven en niet geïrriteerd te klinken. 'Kirsten, onze relatie is voorbij. We zijn uit elkaar en jij hebt geen enkele invloed op wie ik wel of niet date. Accepteer alsjeblieft dat het voorbij is en ga door met je leven. Wij komen niet meer samen. Doei Kirsten.'

Ik hang op en een diepe zucht verlaat mijn mond. In die paar weken dat we uit elkaar zijn is ze zo veranderd. Toen we nog een relatie hadden was ze nooit jaloers en was er nooit een probleem. Nu is ze opeens stikjaloers op Olivia terwijl ik haar nog maar net ken. Alsof je verliefd kunt worden in een paar uur.

De deur van de eetzaal gaat open en Olivia wandelt de gang op. 'Gaat alles goed? Ze hebben zojuist het hoofdgerecht geserveerd?' Ik werp nog een blik op mijn telefoon en knik dan. 'Je bedoelt dat die paar slablaadjes niet onze hele lunch waren?' Ik sla een hand voor mijn mond en doe een vreugdedansje. Olivia schudt lachend haar hoofd en trekt me aan de mouw van mijn trui mee.

'Er staan mensen te kijken,' mompelt ze met rode wangen, terwijl ze me snel loslaat. Ik haal mijn schouders op. 'Moeten zij weten.' Ik pak haar hand vast en trek haar mee terug naar de eetzaal.

°°°°°°
Okay OMG,
I'M SO SO SO SO SORRY!

Het is gewoon bijna een jaar geleden dat ik een hoofdstuk geupload heb... Reden?
Ik heb gewoon absoluut geen inspiratie gehad iedere keer dat ik het weer probeerde liep ik vast.

En toen zag ik opeens dat dit boek gewoon DE FREAKING

1000 READS

HEEFT GEHAALD!!!
Thank u guuys sooooo much dat jullie toch zijn blijven lezen. Je hebt geen idee hoeveel dat voor me betekend.

En  toen voelde ik me natuurlijk schuldig. Dus bedankt daarvoor. Hihi nee hoor grapje.

Ik vind het bizar om te bedenken dat jullie nog steeds geïnteresseerd waren in dit boek en het toch een kans gegeven hebben. Dank je wel❣️

Vanaf nu ga ik weer zo regelmatig mogelijk uploaden!
Mocht je nou geen genoeg van mijn boeken krijgen, check dan gauw mijn nieuwste boek
'A Badboy, A Best Friend & A Girl'!

Voor nu, ik ben jullie ontzettend dankbaar en nogmaals heeeeeel erg sorry voor het lange wachten.

  Liefs,
Luca