♠23♠
Korkma!
Gecede çok şey katar insana..
Sen sadece yaşa!
Yıldızlarla çevir dört bir yanını, sonra ışılda
kivircikbirdunya
(Ghazel Shakeri-Sen geceyi, ben ise mumu yarattım)
Gözleri açılırken yüzü tanımadığı ama aslında yüreğinin tanıdık olduğu tene deydi. Kirpikleri bi teni okşuyordu açılırken. Yüzüne çarpan nefes gözlerini açmasını olanaklaştırıyordu.
Geceleri, sisli kirpiklerde durdu sonra. Yangın düşürdüğü kirpikler şimdi karanlığına Işık tutuyordu. Bulunduğu ortamın sessizliği, elinin bulunduğu konum, derin bir nefes almasını sağladı kadının.
Geri çekilmeye yeltenecekken adamın sakalları kadının tenine deymişti. Yüzünü geriye doğru çekerken şahit olduğu, hayatın ona sunduğu portreye baktı. Ki Nefesi Nefesine karışan kadını yakmamış mıydı? Ona tutunacakken itmemiş miydi Revin'i.
Kadının hareketlenmesi ile gözlerini kırpıştırıyor adam. Hangi ara yatakta yine kadının göğsüne sığındığını anlayamamıştı.
Şikayetçi değildi.
Harelerin aralanması ile ıslaklığı ile gecelere baktı gökkuşağı.
Tekrar kapadı gözlerini Revin. Nerede olduğunu fark ettiğinde ise gözleri kocaman olmuş aniden geriye doğru çekilmişti. Yataktan düşecekken adam tutmuştu. Kadın onu itmişken adam tutuyordu şimdi. Nitekim bir çok kez iten; Afrandı.
" Düşecektin!" adam, sözü üzerine kadını tekli yatağa doğru çekmişti.
"İtmeni beklerdim!" Afran'ın davranışından, gözlerindeki anlamdan bir şey çıkaramadı kadın.
Ben yaşamasaydım! diye geçirdi içinden. Ben varolmasaydım ne eksilirdi?
Kadının bakışlarının değistiğini farketti adam.
Gözlerini çekti sonra.
Yutkundu.
Ve hayat sözle yaşanmazdı! Gözler ayna tutmazmıydı kalbe?
Yataktan çıkması kısa sürmüştü. Haziranın sıcaklığına rağmen pijamalarla yatmıştı Afran. Kadını düşünerek! Hassas davranmıştı..
Ne olduysa o günden sonra oldu. Kader ikisinin bağını da birbirine bağlamıştı. Vakur devam ederken hayat, ikiside can yakmış hayat sunmuştu..
Afran'ın dönüşü sessizlik getirmişti. Asmin'in sürekli adamın göğsüne sığınmasına kaş çatmıştı Revin. Ve Afran'ın merhametini görüyordu kadın. Acı kadar tatlı merhametini.
O günün akşamında konağa dönmüşlerdi. Ev ahalisi avluda şen şakrak otururken Afran'ın duraksadığını farketmişti. Evdekiler daha gelişlerinin farkında değilken adamın gözlerinin ucuna yer edinmiş sis bulutunu görmüştü Revin. Daha sonra onu izlediğinin farkında değilken Revin'e dönmüştü Afran. Yakalamıştı kadın. O küçük, kırık erkek çocuğunu. Afran boğazını temizlemiş "Geç olmadan odaya çık!" diyerek kimseye selam vermeden konağın merdivenlerini arşınlamıştı.
Revin'in bakışları adamın sırtındayken kafasını çevirmiş ve gelmelerini farkedenlere bakmıştı. Az önceki kahkahalar yerini sessizliğe bırakmıştı. Ve o gün., o gece, adamın içinde varolan acıya şahit olmuştu kadın. Uzaktan ailesine bakıp, sââdetiyle kederlenen adamın yaşadığı his, içinde filizlenmişti. Bu duyguyu çok iyi biliyordu..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
REVİN (KAÇ - MA - K)
Ficción General???????????????????????????? Adım attı. Sağlam bastı. Bastığı yerin canı acıyor, kadının yürüyebilmesi için fırsat tanıyordu. Kadın, gözlerini gezdirdi, büyük bahçede duranlarda. Attığı adımlar onu konağın kapısına sürüklüyordu. Adım attı, acı k...
