Bölüm 5 ❜ ᴛʜᴇ ᴄᴏɪɴᴄɪᴅᴇɴᴄᴇs

3.8K 295 101
                                    

Bölüm 5 ' Tesadüfler
(Medya: RM - Reflection)

#########

"Fakat biliyor musun? Mahvettiğim hayatın yetmezmiş gibi hâlâ seni istiyorum."

Ani bir şekilde evden ayrıldıktan sonra düşündüğüm tek şey yine bir aptallık yaptığımdı. Evimi terk ettiğim için kimse beni tebrik etmeyecekti. Üstelik annemi de o adamla bir başına bırakmıştım. Benim yüzümden yine gözyaşı dökmüş ve dökmeye de devam edecekti. Birkaç kez geri dönmeyi aklımdan geçirsemde bunu yapamamıştım. Gurur yapmıyordum ama geri dönmek, söylediğim onca şeyi unutmam anlamına geliyordu. O adam için söylediğim hiçbir şeyden pişman değildim.

Güneş batarken yavaş yavaş gökyüzünde bıraktığı, birbiriyle uyumlu renklere bakmanın içimde yarattığı yaşama sevinciyle tebessüm ettim.

Gülerek sevgilisiyle bisiklet süren adama, önüne gelen herkesi selamlayıp elindeki broşürleri vermeye çalışan kıza, oğlunun saçını düzelten anneme benzeyen kadına, her birine tebessüm ettim. Mutlu hissediyordum, sanki istersem her şeyi geride bırakabilirmişim gibi.

Saat gece yarısına yaklaştığında hâlâ nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum. Hava çok soğuk olmasına rağmen artık saatlerce yürümemin mi yoksa zihnimin yoğun düşüncelerle meşgul olmasından dolayı mı bilmiyordum ama hiç üşümüyordum. Belki de soğuktan bedenim uyuşmuştu. Pek de umrumda değildi.

Uykumun geldiğini hissettiğimde artık geceyi geçirecek bir yer aramam gerektiğinin farkına varmıştım. Sokakta uyumak bana göre değildi. Üstelik bugünler için bana evlerini açacak iki arkadaşım vardı.

Eğer Hoseok'a gidersem büyük ihtimalle tonlarca soru sorar başımı şişirirdi. Mantıklı olanın Tae'yi aramak olduğuna karar verdim.

Numarayı aradığımda tam olarak yedinci çalışta açıldı.

"Ne istiyorsun? Uykumu böldün."

"Çarpmamı da ister misin?" diyerek matematik bölümü öğrencileri arasında popüler olan o iğrenç espiriyi yaptığımda Tae'nin iç çekişini duydum.

"Neyse bak şimdi evi terk ettim ve gidecek bir yerim yok. Sana geliyorum, banyoyu hazırla. Duş almalıyım, on beş dakikaya oradayım. Görüşürüz."

"Ne? Evi mi terk ettin? Ya neden bana geliyorsun Hobie'ye gitsene! Alo? Kook? Jungkook? Yüzüme mi kapattın seni şerefsiz! Tanrım delireceği."

Telefonu cevap vermesine izin vermeden kapatmıştım. Sonuçta reddetme ihtimali vardı.

Apartmanın önüne geldiğimde zile bastım ve görüntülü diyafonun önünde garip yüz ifadeleri denemeye başladım. Kapı açıldığında içeri girip her seferinde yaptığım gibi beşinci katta ev sahibi olan arkadaşıma küfür ederek merdivenleri tırmandım. Bir gün buraya asansör yaptıracaktım.

"Açmayacaktım ama garip şekillere giren yüzünü görmeye katlanamadım."

"Ben de seni özledim Tae."

Klasik selamlaşmalarımızdan birini daha gerçekleştirdikten sonra içeri girdim ve etrafa göz gezdirdim. Her zamanki gibi topluydu. Bu kadar titiz biri olması akıl alır gibi değildi.

WHY ' Regret // jikook Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin