WHY ' Regret // jikook

Bölüm 11 ❜ ᴛʜᴇ ᴍᴇᴍᴏʀʏ

Bölüm 11 ' Hafıza
(Medya: Kim Bo Kyung - Suddenly)

#########

"Burada sen yoksun ve ben yalnızım tek düşünebildiğim şey bu."

"Ben neyden bahsettiğinizi bilmiyorum. Siz kimsiniz?"

Duyduğumuz cümle ile aynı anda Bayan Jeon'la birbirimize bakmıştık.

"Hyung uyanır uyanmaz şaka yapmanın hiç sırası değil."

Açıkçası şaka yaptığını düşünmüştüm ama yüzüme beni gerçektende tanımıyor gibi bakıyordu.

"B-ben gerçekten neyden bahsettiğini anlamıyorum."

Çoktan ağlamaya başlamış Bayan Jeon'u sakinleştirmeye çalışırken bir taraftan da Jungkook'un yatağının yanındaki acil yardım düğmesine basmıştım. Kısa zaman içinde gelen hemşireye Doktor Kim'i çağırmasını söyledim.

"Sorun ne Jimin? Oh uyanmış."

Doktor Kim'in içeri girmesi ile ayaklanmıştım.

"O hiçbir şey hatırlamıyor."

"Nasıl yani?"

Bu sırada araya giren Jungkook olmuştu.

"Neler oluyor?"

Olanlara hâlâ inanamıyordum. İki gündür yaşadıklarımın bir rüya olmasını diliyordum sadece.

Doktor Kim, Jungkook'u muayene ettikten sonra hemşirelerden tekrar bir tarama istemişti. Odadan çıkarılan Jungkook'un ardından Bayan Jeon ile birlikte Doktor Kim'in odasına geçmiştik.

"Endişelenmeyin kalıcı olduğunu sanmıyorum. Eğer öyle olsa dünkü taramada kesin olarak gözükürdü. Başına aldığı darbe yüzünden olmalı," dedi bize endişelenecek bir şey olmadığını izah etmeye çalıştığında.

Bayan Jeon biraz daha sakinleşmişti. Doktorun dediklerine güvenmekten başka seçeneğimiz yoktu.

Bayan Jeon ile birlikte odadan çıktığımızda ona Jungkook'un odasında beklemesini ve dinlenmesini söylemiştim. Ben de o sırada Bay Lee ile konuşacaktım.

Etrafta kimsenin olmasını istemediğimden yangın merdivenlerine gidip aramıştım.

"Efendim Jimin?"

"Bay Lee bir sorunumuz var."

Derin bir nefes almıştı.

"Yine ne oldu?"

"O hafızasını kaybetti."

"Şaka mı yapıyorsun?"

Söylediğim şeyin kariyerinde büyük başarı yakalayabilecek bir polisin duymak istediği son şey bile olmadığını biliyordum.

"Şaka yapacak durumda değilim. Doktoru geçici olduğunu söylesede bu büyük bir sorun."

"Hemen geliyorum oradan ayrılma."

Cevap veremeden telefonu kapatmıştı. Onun açısından düşününce gerçekten bu hiç iyi olmamıştı. En kötüsünü de yeni kavrıyordum. Madde bağımlısı olduğunu unutan birinin geçirmesi muhtemel olan nöbetleri.

Yirmi dakika içinde gelen Bay Lee'nin ilk işi doktorla görüşmek olmuştu. Tarama sonucu doktorun beklediği gibiydi. Geçici bir hafıza kaybıydı. Yaklaşık olarak iki ay süreceğini söylemişti.

Bay Lee ile birlikte hava almak için dışarı çıktığımızda yüzündeki umutsuz bakışlar yüzünden üzülmüştüm.

"Bir çözüm yolu bulabiliriz. Bu kadar çabuk demorilize olmayın."