Het Verlangen [18+]

19.

Sophie werd wakker met puffy traanogen, naast haar lag Isabelle rustig te slapen. Izzy liet haar ook nooit in de steek. Sophie rekte zich uit en wilde opstaan, totdat een hand naar haar arm greep. 'Soof, blijf liggen, je bent nog lang niet over hem. We houden gewoon een Netflix&Pyjama dag, wat dacht je daarvan?' Isabelle keek haar slaperig aan, met een oog dichtgeknepen. 

Haar look toverde een glimlach op het gezicht van Sophie, wat hield ze toch viel van deze gekkerd. 'Iz, ik heb nagedacht over je woorden van gister.'
'Dus ik moet wel een bak ijs en chocolade halen voor je?' Isabelle keek haar gepijnigd aan. 

'Nee, nee dat hoeft niet. Je had gelijk gister, als ik hem echt leuk vind moet ik dat gewoon zeggen en als hij me niet zo ziet, prima. Het zal pijn doen denk ik, maar ik zal vanzelf doorgaan met leven, ik moet wel', zei ze vastberaden. 
'Soof, ik ben nog nooit zo trots op je geweest!' glunderde Isabelle. 'Maar als hij je hart breekt, krijgt hij een stiletto naar z'n hoofd. Even dat je het weet.' Ze gaf Sophie een vette knipoog. Soof kon het niet laten en begon te lachen. 'You're the best Iz.' En ze gaf een kushandje terug. 

Alec werd wakker met een woest gevoel in zijn hele lichaam. Het leek alsof al zijn energie in een keer naar buiten wilde. Hij keek gefrustreerd om zich heen. Kussens, stukken kleding, schoenen en flessen alcohol lagen hier en daar op de grond. Hij keek gedesoriënteerd om zich heen. Een klein opgerold propje lag naast hem, nog diep in slaap. Sophie... dacht hij meteen. Alec werd direct rustiger. Zijn hand ging naar haar oor toe en streelde een paar plukken uit haar gezicht. DANIQUE?! 

Hij stond snel op en kreeg snel spijt. Hij knipperde even voordat de duizeligheid wegging.  Maar wat deed Danique in godsnaam in zijn bed?! Hij kon zich vrijwel niks herinneren van de avond ervoor. Danique? Sophie?... Sophie? Danique? En toen werd het weer wat duidelijker. Sophie was weg... Frustratie en misschien een tikkeltje teleurstelling stroomde door zijn bloed. 'Sta op, en kniel op de grond, daar voor mijn bed, ogen op de grond en waag het niet te bewegen of iets te vragen. Duidelijk?' zei hij met zijn dominante lage stem.  

Danique draaide nog een keer om en gaapte nog een keer luid. 'Danique je bevindt je nu al op glad ijs en je bent niet eens echt wakker. Dus houd op met die arrogante houding tegenover mij en gehoorzaam gewoon!' 
Danique opende slaperig haar ogen. 'Heb je nog steeds niet genoeg na gisteravond?' een grote grijns sierde haar gezicht. 

'Danique, je hebt me zat gevoerd. Dat is niet eerlijk.' 
'Nou en? Gister leek je je toch zeker wel te vermaken hoor, tenminste dat kan ik concluderen uit al je gekreun', en ze gaf hem een vette knipoog. 
'Kniel, nu!' zijn geduld raakte op. Waarom luisterde ze nou gewoon niet!? 
'Oké brompotje, wat heb jij vandaag?' Ze ging rechtop zitten en haar heerlijke borsten kwamen tevoorschijn toen het deken naar beneden gleed. Dit was zijn grens. Ze hoorde allang op de grond te knielen en toch zat ze nog steeds in bed. Hem een beetje voor gek te zitten maken en hem te teasen, wie dacht ze wel niet wie ze was?!

Hij liep met grote boze stappen naar het bed en ging zitten, hij trok haar op zijn schoot. 'Je weet waarom ik dit doe slet, en waag het niet te kreunen. Ik weet hoe heerlijk je dit vind, maar dit is niet voor je plezier, dit is je straf! Ik laat je hierna niet meer komen vandaag, tenzij je je fatsoenlijke gedrag weer hebt gevonden. Duidelijk?' 

Hier genoot Danique het meeste van: zijn heerlijke dominante kant. En hij had gelijk, billenkoek vond ze alles behalve erg. Ze werd er juist ontzettend geil van. Hij begon haar te slaan, rechterbil, linkerbil, rechterbil, linkerbil. Ze moest meetellen en toen ze bij 30 was, leek het alsof haar huid in vuur en vlam stond. Ze had dit zo gemist. Dit heerlijke verhitte gevoel. 

Zonder een waarschuwing duwde Alec 2 vingers naar binnen. Danique gooide haar hoofd naar achteren en kromde haar rug een beetje. Alec hield een van zijn handen op haar rug en drukte haar naar beneden. 'Lig stil slet', gromde hij verhit.