Het Verlangen [18+]

23.

A/N

Hallo luitjes, ben ik weer. Sorry dat ik zo lang weg ben geweest. Ik had het zo druk met school en werk dat ik na een tijdje gewoon ben vergeten dat ik Wattpad had... oeps... Anyway door Miss 'Rona zit ik nu thuis, zoals iedereen hoop ik. Nu ben ik weer een beetje gaan schrijven, om jullie hopelijk ook thuis te houden en te vermaken ;)
Nogmaals sorry ! Enjoy !

Ik heb 2 ontzettend belangrijke vraagjes voor jullie:

1. Hoe gaat het met jullie?
2. Wat verwachten jullie van het verhaal?

Let me know!

Stay home, stay safe <3

x Lelybookz

---

Uren, dagen en zelfs weken gingen voorbij en nog steeds geen gehoor van Sophie. Willem en Dianne hadden de hoop nog lang niet opgegeven. Ze waren er vol van overtuigd dat hun dochter de wil had om te leven en hoe dan ook wakker zou worden. Isabelle kwam zo vaak mogelijk langs. Elk klein gaatje dat ze kon vinden, vulde ze op aan ziekenhuis bezoekjes. En ook al wist ze dat Sophie niet zou reageren op haar verhalen, vertelde Izzy haar avonturen in geur en kleur. Vooral over al haar dates met dokter Noah.

Alexander probeerde door te gaan met zijn leven. Hij had meerdere keren geprobeerd binnen te komen. Zonder succes. De ouders van Sophie gaven hem in zekere mate de schuld van het ongeluk. Het was in zijn huis, zijn verantwoordelijkheid, zijn schuld. Het was een makkelijke uitweg om hun onwetendheid en emoties op iemand af te reageren.

Alec begreep de gevoelens van Dianne en Willem. Na een tijdje had hij het opgegeven om überhaupt de afdeling van Sophie op te komen. Wel stuurde hij nog iedere week een boeket voor Sophie. Heel de kamer stond onderhand vol met bloemen. Steeds weer met hetzelfde kaartje: 'Het spijt me - Alec'.

Maar geen reactie. Niet van Sophie. Niet van de familie. Zelfs geen haat reactie van Isabelle.

Danique was opgestapt. Na haar laatste ervaring met Alexander was ze helemaal klaar met hem. Alec had nog meerdere keren proberen te bellen. Zonder succes. Hij had het vermoeden dat ze zijn nummer had geblokkeerd. Ook alle boeketten die hij naar haar had gestuurd bleven onbeantwoord. Sommige boeketten waren zelfs teruggestuurd. 

Hij had een nieuwe blondine gevonden die uitstekend was als P/A. Hun relatie was alleen zakelijk en professioneel. En verder dan dat wilde Alec ook niet gaan. Zo nu en dan huurde hij een escort dame in om zijn verlangen te vervullen. Maar hij bleef onverzadigd. Hij verlangde naar iets anders. Naar iemand anders...

Een dag in het ziekenhuis begon normaliter met bezoek van Willem en Dianne. De dagen na het ongeluk bleven zij om de beurt in het ziekenhuis slapen. Michael had zijn baan als pizzabezorger opgegeven, dankzij zijn promotie in het restaurant kon hij nu fulltime werken als chef-kok. Naast die functie nam hij het restaurant voor een tijdje over, om de zorgen van Dianne en Willem te minimaliseren.

Tijdens het bezoek hielden ze de handen van Sophie vast en vertelde ze over de gang van zaken. Ze fluisterden lieve en gemoedelijke woordjes in de hoop dat Sophie ze ergens ver weg kon horen. Na het bezoek van de ouders, kwam meestal Isabelle langs. Soms alleen, soms met dokter Noah.

Toevallig kwam ze deze dag alleen langs. Izzy vond het fijn op Sophie zo rustig te zien liggen. Tegelijkertijd miste ze haar beste vriendin ontzettend, haar lichtpuntje, haar tegenpool.
'Soof, wordt nou eens wakker meis... Ik mis je verdomme', mompelde Izzy.
Met Isabelle ging het goed. Ze had een mooi appartement gevonden in een bruisend stadje niet ver van het restaurant. Het appartement was groot genoeg voor 2 personen. De extra kamer had ze bewaard voor Sophie.

Ook had ze haar andere sneaker nog teruggekregen van de ambulance. Later op de dag had ze deze opgestuurd naar Meneer de Worm, met een briefje waarop stond: 'Ter nagedachtenis van mijn andere sneaker, die ik nu verloren heb en gesloopt is door jouw afgrijselijke vaas.'