Het Verlangen [18+]

11.

Alec ging chagrijnig naar huis. Een belangrijke zakenpartner wou zijn aanbod niet aannemen. Hij was boos. Heel boos.
Afleiding, dat was wat hij nodig had.
Toen hij thuis kwam en Sophie in het zwembad zag, twijfelde hij geen moment. Hij trok zijn kleren uit, op zijn boxer na, en dook het zwembad in.

Hij drukte haar tegen de zijkant en een zuchtje verliet haar lippen. 'Fietje.' De woorden kwamen haast grommend uit zijn mond. Hij verlangde naar afleiding. Hij verlangde naar haar. Hij legde een arm om haar middel en een naast haar arm op de rand.
'Sophie,' zei hij. Alsof het het mooiste woord van de wereld was. 'Je maakt me gek.'

Hij drukte haar nog harder tegen de zijkant aan. Haalde haar haar weg van haar nek en ging langzaam met zijn lippen over haar sleutelbeen naar boven. Sophie sloot haar ogen en liet een zucht over haar lippen rollen. Zijn lichaam tegen het hare. Zijn lichaam. Dat was alles wat ze kon denken. 'Sophie,' mompelde hij weer. Hij kuste haar nek. Hij zette allerlei kleine kusjes, ruwe kusjes en zuigzoenen op haar nek. Sophie had nog steeds haar ogen gesloten. 'Alexander,' zuchtte ze. Ze draaide zich om en verdronk in zijn blauwe ogen. Ze keek naar de sterrenhemel, stralend en donker. Ze reikte met haar hand uit en hij liet het toe. Ze raakte zijn jukbeenderen, kaaklijn en mond aan. Toen haar hand naar beneden af dwaalde. Richting zijn borstkas, greep hij snel haar hand. Hij kneep flink in haar pols en ademde zwaar. 'Niet...,' hijgde hij. 'Niet doen.'

Sophie keek duidelijk teleurgesteld. Hij omvatte haar wang met zijn hand en begon weer in haar nek kusjes te zetten. Totdat hij haar Sweet Spot had gevonden. Een kreun verliet haar mond en ze keek geschrokken op. Alec grijnsde haar toe. Het bloed steeg naar haar wangen en lieten een flinke blos achter. Sophie was nog nooit zo ver gegaan met een man. Ze had weleens gedatet, maar het was nooit echt verder dan hevig zoenen gekomen. Ze schrok van zichzelf. Ze was nog nóóit zo ver gegaan met een man in een halfjaar, en deze man kende ze nog maar een paar dagen en... Nouja, het zou nog maar even duren voordat ze met elkaar in bed zouden belanden.

Ze duwde hem rustig van zich af. 'Alec, ik kan het niet. Ik...' stamelde Sophie. Durfde ze het gewoon te vertellen. Was dat niet een beetje gênant om je eigen baas te vertellen?
Alec keek alsof zij hem had geslagen. 'Ik begrijp het al. Je wilt me niet. Niet zoals ik jou wil.'
Ze keek hem geschrokken en verbaasd aan. Wilde hij haar?! 'Nee, uh... Dat is het niet. Ik eh... Ben er nog niet klaar voor.' Hij keek haar verbaasd. 'Ga ik te snel?'
'Nee. Ik bedoel ja. Ik...'
'Sophie je kan me alles vertellen.' Hij keek haar indringend aan. Hij zou er toch wel een keer achter komen, dacht Sophie.
'Ik heb nog nooit... Uhm... Ik ben nog nooit zo ver gegaan.' Hij keek haar beduusd aan. Hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Nog nooit?! Dus je bent nog maagd?!' vroeg hij geschrokken.
Sophie wendde haar blik af. Het voelde zo ongemakkelijk om het hier met haar baas over te hebben. Misschien had ze dit nooit moeten vertellen. 'Nog nooit.'
'Hoe dan?! Sophie, mannen horen om je te vechten. In de rij te staan voor jou.' Sophie wendde haar blik af. God wat was dit onderwerp gênant. 'Waarom heb je zo lang gewacht?' Hij keek haar nog steeds indringend aan, maar nu meer geruststellend en vertrouwd. Zijn duim ging rustig over haar wang.
'Ik weet het niet, het voelde nooit goed.'
'Maar nu wel?'
'Ik weet het niet. Ik weet het allemaal niet meer. Alles is zo snel gegaan de afgelopen dagen...'
'Hey,' hij wreef nog steeds met zijn duim over haar wang en ging langzaam naar haar nek. 'Het komt wel goed.' Sophie keek hem bedroefd aan en legde haar hoofd op zijn borst. Hij streelde zachtjes haar haren. Het voelde als een troost en zo intiem.

Nadat ze uit het zwembad waren geklommen en zich afgedroogd hadden, liet Alec van zijn kookkunsten zien. Hij maakte een verrukkelijke pasta en Sophie en Alec zaten op de bank te genieten van het gerecht. 'Je hebt echt talent!' zei Sophie verrukt met een mond vol pasta. Alec moest lachen. 'Dankje, dat hoor ik niet vaak. Aangezien ik vaak alleen eet.'
'En die Danique dan?' vroeg Sophie voorzichtig. 'Eet zij nooit met je mee?'
'Nee, zij eet nooit wat ik kook.' Hij grijnsde, maar keek gepijnigd tegelijk. 'Hoe dan ook, ik ben blij dat je het lekker vind.'

's Avonds keken ze samen een film. Sophie was tegen hem in slaap gevallen en Alec ging met zijn vingers door haar haren. Haar ritmische manier van ademen maakte hem rustig. Het maakte hem gelukkig. Zo'n gevoel had hij nog nooit gehad bij een vrouw. Gelukkig...
Hij wilde voor haar zorgen, van haar houden en haar beminnen. Sophie sliep rustig door. Toen de film afgelopen was, tilde hij haar op en liep naar haar appartementje.
Hij legde haar op bed en ging naast haar liggen. 'Welterusten, Fietje. Slaap zacht.' Hij drukte een zacht kusje op haar slaap, stond op en liep weg.
'Blijf, alsjeblieft.' Hoorde Alec ineens. Hij draaide zich om een keek haar recht in haar ogen aan. 'Sorry Sophie, dat kan ik niet.'
Sophie keek verbaasd en gekwetst. Ze zag hem weglopen en ging weer liggen op haar bed. Zo viel ze in een droomloze slaap.

Alec liep terug naar zijn huiskamer. De spullen die Sophie had gekocht van de bouwmarkt stonden er nog. Ze had er niet eens naar gevraagd, gewoon netjes gekocht en neergezet. Zelfs het bonnetje had ze erbij neergelegd. Alsof het de normaalste zaak was. Misschien zag ze het ook wel zo? Of begreep ze hem nog steeds niet?

Hij tilde zo veel mogelijk spullen op en liep naar boven. Hij haalde de sleutel om zijn nek tevoorschijn en opende de zwarte deur met de gouden klink aan het einde van de gang. Voordat hij naar binnenliep, keek hij nog even over zijn schouder, gewoon voor de zekerheid...

A/N 

Iedereen die mijn boek leest, het aan hun leeslijst toevoegt en reacties achterlaat, echt super bedankt allemaal! Ik vind het heerlijk om te schrijven, maar helaas... school is alweer een tijdje begonnen en probeert me weer te vermoorden zoals gewoonlijk. Maar ja, laat wat achter in de reacties, vind ik leuk om te lezen! Bijvoorbeeld, hoe het met je gaat of wat je verwacht van het boek, de personages en de verhaallijn. Ik ben erg benieuwd naar mijn lezers.

- LelyBookz