Het Verlangen [18+]

8.

Rond de middag had Sophie alle overige spullen ingepakt in verschillende dozen. Alec was nog steeds gebleven. Maar haar ouders hadden nog steeds geen vragen gesteld. Alec had één specifiek bedrijf gebeld en die kwamen alle dozen ophalen. Sophie stond op het punt van vertrek toen Isabelle kwam aanhollen. 'Heeeyy schaaatt,' schreeuwde ze uitgeput. 'Je was toch zeker niet van plan om te vertrekken zonder afscheid van me te nemen?'
Sophie moest lachen, wat een pracht van een mens was Izzy. Ze kon niet wachten om met die drama queen een appartement te delen. Ze opende haar armen en Izzy sprong er haast in. 'Ik ga je wel missen hoor.'
'Hé, ik ben niet voor altijd weg. Ik kan jullie gewoon bezoeken wanneer ik wil. Het is alleen wel een tijdje rijden. Een uurtje ongeveer. Maar die tijd heb ik voor jullie over.'
Isabelle knuffelde Sophie alsof haar leven er vanaf hing. 'Pas goed op jezelf,' mompelde Isabelle zacht.
'Komt wel goed Iz, maak je maar geen zorgen. Ik red me wel, zorg goed voor mijn ouders.'
'Beloof ik.' Ze lieten elkaar los en keken elkaar aan. 'Dankje Izzy. Voor alles.'
'Niet doen, nu klinkt het pas echt als afscheid.' Ze schoten beiden in de lach.

Willem en Dianne stonden op de stoep. Dian was als eerst die afscheid nam. 'Zorg goed voor jezelf.' Ze opende haar mond om nog iets te zeggen, maar sloot hem uiteindelijk. Ze trok haar dochter in een knuffel en er rolde en traan over haar wang. 'Ik ben zo trots op je.'
Ze stapte naar achter en Wil knuffelde haar en kroelde door haar haar. 'Ik ben de meest trotse vader in heel de wereld. En onthoudt het leven bestaat uit vallen en opstaan. Laat een tegenvaller je niet naar beneden halen, leer ervan en wordt sterker.' Ook over Sophie's wangen rolden een paar tranen. 'Bedankt pap, zorg goed voor mama, ze heeft het nodig.'
'Maak je geen zorgen om ons, zorg goed voor jezelf.'
'Zal ik doen.' Sophie stapte naar achteren en zwaaide nog even naar de mensen waar ze het meest van hield. Haar ouders en haar beste vriendin.

Ze stapten in de luxe auto van Alec en toen ze de deur dicht deed, drukte hij flink het gaspedaal in. Er rolden nog steeds wat tranen over haar wangen.
'Gaat het?' vroeg Alec.
'Ja, het gaat prima.' Ze keek uit het raam. Naar het de voorbijgaande auto's, mensen en landschappen.
Sophie was in slaap gevallen. Alec keek soms even snel naar haar. Ze was zo mooi als ze sliep. Hij zou uren naar haar kunnen kijken en nog steeds niet verveeld zijn. Haar schoonheid was vermakelijk. Heel vermakelijk. 

Na anderhalf uur reden ze een kiezelstenen oprit op. Sophie schrok wakker en keek haar ogen uit. Een enorm wit huis met grote glazen ramen en prachtig houtwerk stond recht voor haar neus. Ze keek verbaasd om zich heen. WAUW!!! WHAT THE...??! OH MIJN GOD.... 
Ze had er geen woorden voor. Zo prachtig en gigantisch was het gebouw. De auto stond eindelijk stil en Alec stapte uit. 'Fietje, kom je nog?'
Ze kreeg het niet voor elkaar om wat te zeggen. Ze stapte uit en strompelde hem achterna. Hij legde zijn hand op een scherm en de massieve houten deur ging open. Nog steeds te verbaasd om iets te zeggen, liep ze door de deur.

Er was een grote, witte, super schone hal. Vanaf daar bevonden zich drie gangen en een grote wenteltrap. Een gang naar links, een gang rechtdoor en een gang rechtsaf. Alles was zo wit en clean. Alec ging rechtsaf en opende een deur met een normale sleutel. Achter de deur zat een grote open kamer. Dat was de huiskamer die overliep naar de keuken. Het werd van elkaar gescheiden door een keukeneiland.
In de huiskamer stond een grote tv, een bruine bank met wat pastel kleurige kussens, een aquarium met verscheidene vissen en een bureau met een stoel. De muur richting de tuin was van glas. De tuin was groot met een zwembad en veel bloemen en bomen erin.
Dan als je het trapje opliep kwam je bij de keuken. De keuken was erg groot en het zag er extreem schoon uit. Je zou zo van het aanrecht kunnen eten, dacht Sophie. Er stond een groot keukeneiland, een koelkast, een oven, een koffie- en theezetter en grote kasten met bestek, glazen, borden en keukengerei. Dit was een typische keuken die je alleen zag in tijdschriften of kookshows. Een droomkeuken.
Het bureau in de huiskamer stond tegen een muur. Er waren nog drie deuren. Achter elke deur zat natuurlijk een ruimte. Een toilet, een badkamer en een slaapkamer. De badkamer en toilet waren zo schoon dat het er glansden als diamanten. De slaapkamer was ook erg ruim en fris. Een net opgemaakt tweepersoonsbed stond aan de rechterkant van de kamer. Daar tegenover stond een grote kledingkast. Rechts van het bed was een deur naar de badkamer. Er stond ook een enorme spiegel. Waar nog geen stof vlokje op zat. 'Dit is je nieuwe appartementje.'
Sophie draaide een rondje. 'Het is echt prachtig, bedankt!' Ze hield zich niet in, rende naar hem toe en vloog hem om zijn nek. 'Echt heel erg bedankt! Het is prachtig!'
Alec schrok van haar onverwachte omhelzing, maar sloeg uiteindelijk zijn armen om haar heen. 'Ik ben blij dat je het mooi vind. Ik zal je even een rondleiding geven door mijn huis.'
Hij overhandigde haar de sleutel en liepen weer terug naar de hal. Rechts was haar deel en links was het deel voor de schoonmaakster, beveiligers en bedienden. Wauw... hij had zelfs bedienden. Maar toen ze er langer over nadacht, kwam ze tot de conclusie dat zij ook een van zijn bedienden werd. Alleen dan een "personal" bediende. 

Ze liepen rechtdoor en kwamen weer terecht in een gigantische huiskamer. Er stond een nog grotere TV en een grote hoekbank. Die stonden beiden ook lager dan de keuken. De keuken was groot en uit een donkere steen gehouwen. Er stond een kookeiland en een soort bar met hoge krukken. De keuken en huiskamer waren in een grote ruimte met een muur van glas, net als in het deel van Sophie. Het uitzicht op de tuin was hier nog mooier en er viel veel licht naar binnen. Aan het plafond hing een grote kroonluchter. Wauw... Echt prachtig, dacht Sophie. 'Dit zijn de huiskamer en keuken. Hier links heb je een gang. Daar bevinden zich kantoorruimtes en een meeting room. Kom dan laat ik je nu boven zien. Terwijl we de grote wenteltrap opliepen vertelde Alec wat over de bovenverdieping. 'Er zijn 3 slaapkamers, 2 badkamers, een jacuzzi met een sauna, een sportkamer en een kantoor.' In totaal hoorden er acht deuren dus te zijn. Maar er was nog een negende deur. Aan het eind van de gang. Het was een zwarte deur met een gouden klink. Toch durfde Sophie er niet naar te vragen. Als hij had gewild dat ze het zou weten, had hij het haar wel verteld...

Ze gingen alle kamers af, totdat er iemand uit een van de slaapkamers kwam lopen. Ze had lingerie aan en schaamde zich er totaal niet voor om zo gezien te worden. Ze scande met haar ogen Sophie en richtte zich toen op Alec. Wie de hell is zij?! Vroeg Sophie zich af.
'Ik vroeg me al af waar je was.' Het meisje trok argwanend haar wenkbrauwen op.
'Sorry Danique, ik had te veel gedronken en sliep bij Sophie een nachtje.' Hij vond het dus al helemaal niet ongemakkelijk om Danique zo te zien. Hij was het gewend. Alleen dan met nog minder huid bedekt. Maar Sophie stond er ongemakkelijk bij. 'Trek even wat aan alsjeblieft. Heb je al gegeten? Want ik was van plan om iets te gaan bestellen met Fietje.' Danique keek onderzoekend van Alec naar Sophie en weer terug. Ze hadden intiem oogcontact en Sophie wendde haar blik af. Het was té intiem. Niet bedoeld voor haar. Uiteindelijk sprak Danique als eerst: 'Nee, ik heb nog niks gegeten, maar heb best trek. Ik kom er zo aan.'

Ze verdween weer in de kamer. Alec liep verder en kletste gewoon door over het huis en de vele kamers, alsof het de normaalste zaak was om een vrouw rondhuppelend in lingerie door zijn huis te hebben.