I do?

30

Hi! Więc przybywam z kolejnym rozdziałem, jednak nadal nie posiadam weny na te opowiadanie.  Dlatego wpadałam na dwie opcje. Pierwsza jest taka, że zakończę już ogólnie I do? A druga, to taka, że wy mi napiszecie, co chcecie jeszcze tutaj zobaczyć to ja postaram się to napisać :D.

Nie przedłużając , zapraszam do rozdziału x

Wracaliśmy w kompletnej ciszy do domu, nie wiedziałem dlaczego tak jest. Czy coś zrobiłem? A może ktoś mojego męża zdenerwował? Na śniadaniu z Liamem było tak samo. Nie wiedziałem jednak co sprawiło, że mój gadatliwy Harry był taki cichy. Nie spuszczałem z niego mojego wzroku, próbowałem coś znaleźć co by mi powiedziało co się dzieje.  Dobrze, jednak ukrywał swoje uczucia.

Przymknąłem w końcu z małym westchnięciem oczy.

W moich oczach pojawił się Alex, który ciągle przebywa u rodziny loczka, bo by mamy mało czasu na zwierzaczka. Przez ten cały zapierdziel co jest od parunastu tygodni.

- Harold, masz mi powiedzieć w tej chwili co się dzieje - burknąłem, gdy wszedłem za nim do naszego domu.

Loczek zdjął swój płaszcz i poszedł do salonu. Fuknąłem cicho i sam się rozebrałem, nim pognałem za nim. Siedział na fotelu, więc bez głupiego pytania usiadłem na jego kolanach. Złapałem go za policzki, by spojrzał w moje oczy.

- Harry, co się dzieje? - spytałem troskliwie.

Mężczyzna westchnął i po kilku sekundach na jego twarzy utworzył się szeroki uśmiech. Zdziwiony zdjąłem ręce z jego policzków.

- Kochanie? - zmarszczyłem brwi, kompletnie nie rozumiałem tego co tu się dzieje.

- Wiesz... - zaczął, a jego głos był bardziej niż zwykle zachrypnięty - Zepsułeś mi to co miałem zaplanowane - jego ręce spokojnie złapały mnie za biodra, na co westchnąłem z  uznaniem.

- Co takiego zrobiłem? - spytałem, zacząłem się bawić jego lokami.

-  Nie pamiętasz? Twoje ostatnie słowa przed zaśnięciem - zdradził, a jego oczy tak pięknie błyszczały.

Zmrużyłem oczy i zacząłem się intensywnie zastanawiać nad tym co mogłem powiedzieć przed snem. Na początku nic nie wchodziło mi do głowy. Miałem dosłowną pustkę, jednak nie poddawałem się.

- Hmm - mruknąłem na znak, że nadal główkuję nad tym.

W pewnym momencie miałem spasować, gdy nagle w głowie pojawiły mi się zamazane wspomnienia. Jak ja mu mogłem wyznać miłość w taki sposób! Poczułem jak na moich policzkach pojawiają się rumieńce wstydu. To miało inaczej wyglądać! Piękniej.

- W-wyznałem ci miłość, to dlatego jesteś taki zły? - przestraszyłem się, choć wiele razy wydawało mi się, że loczek też coś do mnie czuje. Ale te jego całe zachowanie dziś?

- Nie, nie! - pokręcił głową gwałtownie, przez co zabrałem od niego moje ręce - LouLou, ja też bardzo cię kocham, jesteś moją gwiazdeczką na niebie. Nawet nie wiesz, jak wczoraj serce szaleńczo galopowało w mojej piersi... Tyle razy chciałem ci wyznać, jak wiele dla mnie znaczysz, ale chciałem to zrobić w romantycznej atmosferze - zachichotał i pocałował mnie krótko w usta - Co  nie oznacza, że ten sposób mi się nie podobał. Moja gwiazdeczko -  jego usta kolejny raz zaatakowały moje.

Westchnąłem uradowany i wplotłem pace w jego loczki. Muskałem delikatnie malinowe wargi, nim mój mąż zmienił zdanie i wpił się tak w moje usta, że aż tchu mi zabrakło. Byłem takim szczęściarzem, miałem tak wspaniałego mężczyznę tylko i wyłącznie dla siebie. Wszystkie problemy i troski odeszły w tej, jednak troszkę magicznej chwili.