Jessica's POV
*Makalipas ang ilang oras...*
Pagkatapos naming kumain ng hapunan, pumunta ako sa labas para magpa-hangin. Katulad kaninang umaga, nandito ako sa gilid ng swimming pool at nakababad ang paa ko. Napansin ko na lumabas si Luke at tinabihan ako.
"Why do you cry earlier?" Tanong ko.
"I think, I just have a bad day." Sagot naman ni Luke.
"Bad day?"
"Yeah."
"But, Michael said earlier that you have a problem with a girl?"
"That's the reason why I cried too."
"So, can you tell me what is your problem about this girl?"
"Uhm, okay. Huminga muna ng malalim si Luke baka magsalita ulit. "So, like I told you earlier, this girl has a boyfriend and I was about to tell her that I like her. But, something has stopped me."
"Oh. So, you uh, like this girl?"
"Yes, very much."
"Is she's a celebrity?"
"No, she's just a normal girl.''
Tumango lang ako and then, poof. May dumaang anghel, bigla kasing tumahimik eh.
"Can I tell you something?" Tanong ni Luke.
"Yeah, sure."
"I was about to tell you this earlier."
Ano kaya yung gustong sabihin sa'kin ni Luke?
"I like you." Pagpatuloy niya.
Nagulat ako sa narinig ko. So, ako pala yung babaeng iniyakan niya kanina? Mas lalo pa akong nagulat nang bigla akong hinalikan ni Luke sa labi. I pull away from the kiss, tapos nakita namin si Calum, kaya napatayo kami. Pagkatapos, biglang sinuntok ni Calum si Luke.
"Jessica, minahal kita. Pero, anong ginawa mo? Niloko mo lang ako." Pasigaw na sabi ni Calum.
"Hayaan mo muna akong magpaliwanag." Sabi ko.
"Wala ka ng dapat ipaliwanag, nakita ko yung ginawa niyo."
Pagkatapos niyang sabihin iyon, pumasok na siya sa loob ng rest house. Dahil, nasaktan ako sa sinabi niya, bigla na lang akong umiyak. Ngayon lang nagalit sa'kin si Calum ng ganun. Hindi ko na pinansin pa si Luke, pumasok na lang ako sa loob.
Pagpasok ko sa loob, nakita ko si Calum na nakaupo pero hindi niya ako pinansin. Kaya naman, pumasok na lang sa kwarto at doon umiyak. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Ayaw niya na magpaliwanag ako. Ang sakit ng ginawa ni Calum.
----
*Kinaumagahan...*
Nagising ako ng maaga para lang mag-ayos ng gamit. Iyak kasi ako ng iyak, kaya di ko na nagawa 'to kagabi eh. Mas mabuti na lang sigurong umalis na lang ako dito at umuwi sa bahay namin. Pakiramdam ko, wala na akong lugar dito.Pagkatapos nun, tahimik akong lumabas ng rest house.
----
Pagpasok ko ng bahay, sinalubong ako ng yakap ni mama. Feeling ko, tutulo na yung luha ko.
"Anak, kamusta naman yung bakasyon niyo?" Tanong ni mama.
"Okay naman po." Pagsisinungaling ko.
"Alam kong pagod ka sa biyahe, kaya magpahinga ka na."
"Sige po."
Agad-agad akong umakyat ng kwarto, kasi naman di ko mapigilan na hindi umiyak. Sana magkaayos pa kami ni Calum.
