Afraid Of The Game

12.The Truth.

Ishim te dy te shtrire ne krevat,me sakte,paksa te ulur,dhe une kisha vendosur koken time tek kraharori i tij.
Perballe kishim nje televizor,nga ku mund te shikonim filmat.
-Pra,ke pasur ndonje te dashur,pervec kukullave te porcelanit qe kishe njehere e nje kohe?-pyeta une,duke thyer heshtjen.
-Po.Kisha nje.-tha ai,duke mos e shkeputur shikimin nga televizori.
-Po cfare ndodhi?-pyeta une,duke hequr koken nga kraharori,dhe duke e pare ne sy.
-Ajo me tradhetoi.-u pergjigj ai,pa asnje lloj emocjoni.
-M....me vjen keq.Pse?-pyeta une.
-Nuk e di,dhe nuk me intereson.Me thoshte te dua,dhe pastaj shkonte me te parin djal qe shikonte.-u pergjigj ai,serish pa pike emocjoni.
-Me vjen keq.-thash,dhe ula koken.
Ai me pa,dhe me ngriti koken duke vendosur doren e tij,tek mjekra ime.
-Pse kerkon falje?Nuk eshte faji yt.Madje tani,kam dike tjeter qe ndodhet ketu.-tha ai,dhe vendosi doren time,tek kraharori i tij.
Buzeqesha paksa,por serish ula koken nga budallaleku qe pyeta.
Ai mori jastekun,dhe me qelloj.
-Cfare ben more?-pyeta e inatosur.
-Si cfare bej?Po luaj.-u pergjigj ai.
-Kalama je?-i thash edhe me e inatosur.
-Kur jam prane teje,jo kalama,po foshnje jam.-mu pergjigj ai,dhe me qelloj serish,duke bere qe jasteku te nxirte pupla.
-Vetem ne te kapsha pa e di une se cfare te bej,slims i mallkuar.-thash,dhe ai u ngrit duke filliar te ecte rreth e rrothull dhomes.
-Cna vdiqe me keto te sharat e tua,nderro njecik se na vdiqe.Me. jane ber si buka qe ha.
-Mire pra,eja ketu ti puro i dreqit.
-Ashtu te lumte.-tha,dhe erdhi rrifeshem tek une,duke me marr jastekun nga dora.
-Ca ben more,ma jep shpejt,me ke nje borxh,dhe une duhet te te godas.-thash,dhe perpiqesha te me leshonte por me kot.
-Provoje.-tha ai,dhe ne ate moment,me vodhi serish nje puthje.Nje puthje qe me perveloj.Nuk i rezistoja dot,dhe vendosa duart rreth qafes se tij lehte.Ai me shtynte paksa,dhe une qe beja disa hapa te sinkronizuara me te,deri sa arrita te ndjeja krevatin.Me shtyhy lehte,por pa e shkeputur puthjen,dhe u shtri.
Me puthi tek cepi i buzes,pastaj tek faqja,dhe ne fund tek objektivi,qafa.Buzet e tij perkedhelnin lehte qafen time,dhe bene ne mishin tim disa kokrra.Arrija te ndjeja frymemarrjen e tij te nxehte tek qafa ime,dhe kjo bente qe zemra ime te rihte me shume.Por ate moment e nderprehu zilja e telefonit te tij.
Ndaloj ate puthje,dhe u ngrit i inatosur nga krevati duke u pergjigjur ne telefon.
Ndjeva qe isha bere e kuqe nga turpi,por gjithsesi nuk desha qe ajo puthje te perfundonte.Nuk doja qe ajo zile telefoni te bint pikerisht ne at cast.
-Rrofsh vlla,dhe ti.-tha ai,dhe mbylli telefonin.U kthye nga une duke buzeqeshur,dhe tha:
-Ke te fala nga Ergi.
-Te fala pac.-i thash,dhe u perpoqa te fshihja turpin.
-Hajde spec hajde.-tha ai,dhe me shkeli syrin pasi shkoj ne banje.
-Speci i tyt eti.-bertita e inatosur.
-Po po si urdheron.-bertiti ai poashtu.
Ora shenonte 3:67,dhe arrija te ndjeja qepallat e syrit qe me rendonin.Vendosa te shtrihesha ne ate krevatin e bute,dhe te mbulohesha me batanijen e ngrohte si rrezet e djellit.
Pas disa minutave,Jugeni doli nga banja.Arija ta shikoja pasi nuk i kisha syte te mbyllura plotesisht.Edhe pse shikoja turbullt nga qerpiket,arrija te shikoja trupin e tij te mireformuar.
U vesh,dhe erdhi te shtrihej ne krevat,duke u afruar prane meje.Vendosi doren e tij rreth barkut tim,dhe u afrua avash,deri sa arrita te ndeja kraharorine tij,pas shpines time.
Hoqi floket nga fytura ime,dhe me puthi lehte.
-Naten e mire jeta ime.-tha,dhe u shtri prane meje duke me perqafuar fort sikur une te ikja.
Cepi i buzes mu ngrit lehte,duke formuar nje buzeqeshje.

*Pas dy muajsh*

-Mirmengjes zeshkane.-tha Jurgeni.
-Mirmengjes zemer.-ju pergjigja,dhe u futa ne makine.
Tashme familja ime e dinte qe une dhe ai ishim te lidhur,pasi e zbuluan nga nje mesazh ne telefon.Aty kuptuan se une kisha nje lidhje te fshehte.
Nuk donin qe une dhe ai te takoheshim,por ai nuk me linte,dhe aty kuptuan se sa shume une e doja.
Ne fund te fundit na lane te dilnim edhe pse me disa rregulla.Por ato rregulla arritem ti perballonim.
-Do shkojme ne shkolle?-pyeti ai.
-Pse ku tjeter?-pyeta une e cuditur,por kur arrita te kuptoja se ku donte te dilte,buzeqesha djallezisht.-Jam cupe e mire une,nuk e le shkollen per ty.
-Vertet?-pyeti gjasme i cuditur.
-Mhmm.Po.-ju pergjigja.
-Na mi na se na mbushe mendjen.-tha ai ne menyre ironike,dhe vazhdoj te ecte.
Mberitem ne shkolle,dhe une pash Tifanin.
-Mirmengjes Tifani.
-Mirmengjes Lulu.-tha ajo,dhe erdhi tek une.
Ecem disa hapa,kur rrugen na e nderpehu Xhesika.Ajo vajze e cila ndodhej ulur me Jurgenin ne eskursjon.
-Shiko shiko kush na erdhi.Kengetarja e eskursjonit.-tha ajo.
-Cpo thua Xhesika?-pyeta paksa e cuditur.
-Mos bej sukur nuk e di.Por edhe nese nuk e di,ja ku e ke.-tha ajo,dhe me tregoj nje foto.

*Jurgen P.O.V*

-Ca ka ndodh zeshkane?-pyeta,dhe shkova tek ajo.
-Ja ku na erdhi dhe protagonisti.-tha Xhesika.
-Cpo thua moj?-pyeta paksa ne medyshje.
-Ja cpo them,shikoje vete.-tha ajo,dhe me dha telefonin per te pare nje foto.Nuk po u besoja syve.Vertet ishtd ajo qe po shikoja?Zeshkania dhe kengetarja,ishim e njejta vajze?
-Shiko sa e sinqerte eshte e dashura jote.
-Po tallet apo jo Lusi?-thash une,por me kot padi pash syte e saj te zhgenjyer.

*Lusi P.O.V*

-Jurgen te lutem me ler te shpjegohem.-thash une,por kot,sepse ai u largua.
-Cfare fitove Xhesika?Ja ja tregove,cfare fitove?FOL.-i bertiti Tifani Xhesikes dhe kjo e fundit,u duk me e qete se kurre.
-Ah shpirt,une kam fituar me shume nga cmendon ti.-tha sjo,dhe u largua superjore.

-Jurgen te lutem,me ler te shpjegohem.-vazhdoja une.
-Cdo te shpjegosh Lusi?Faktin qe me genjeve?-tha i inatosur.
-Jo,nuk te genjeva.-thash,dhe syte qe papritur mu mbushen me lot.
-Po cfare bere?Fsheve te verteten?Lusi,i premtuam njeri-tjetrit qe do ti tregonim te verteten.-vazhdonte ai i inatosur.
-Kisha frike Jurgen,kisha frike mos te humbja.Kisha frike mos me lije.-thash duke qare lum.
-Te te lija?TE TE LIJA?Lusila je ne terezi?Une kete te vertete po te ma tregoje nuk do te te lija kurre.Por kete te vertete nuk e mora vesh nga goja jote,por nga nje bushter.
-Te lutem Jurgen,me fal te pergjerohem.
-Me genjeve Lusi.Bravo.Mos do nje duartrokitje?Ja menjehere.-tha,dhe filloj te duartrokiste.Kishte gjithe te drejten e botes qe bente ashtu.
-Te lutem,mos bej ashtu.-vazhdoja une,majde duke qare me shume.
-E si te bej?Te te ulem ne gjunje.Apo te te fal pasi kuptova qe u talle me mua?Lusi,ti e dije qe ne fillim se cfare ndjeja une per ate,per ty.Por ti prap ma fsheveGenjeshter ishte dhe kur me thoje te dua?Dhe kur me puthje?FOL.-bertiste ai,dhe me kapi nga krahet duke bere qe kjo gje me trembte me shume.
-Jo Jurgen,te betohem une dua vertet.-thash e temerruar nga zemerimi qe kishte bere ate te verber.
-Ju jeni te gjitha njesoj.Ne mbase tallemi me vajzat,por ju jeni mieshtre ne kete fushe.
-Nuk po tallesha Jurgen.-flisja e qaja une,vetem per nje genjeshter timen.Ai kishte gjithe te drejten e botes te me thoshte ato.
-Une besova tek ty Lusi.Te dija ndryshe.Por ti qenke po njesoj.-tha,dhe me leshoj krahet.
-Jo,nuk jam njesoj,te lutem,duhet te me besosh.Nuk te genjeva.
-Po ca bere LUSILA?MA THUAJ,CFARE BERE?-bertiti ai.
Nuk u pergjigja,ula koken,dhe lash lotet te rridhnin.
-Sikur ta dija.Mjaft Lusila.Mori fund.-ishin fjalet e tij te fundit,dhe e pash teksa largohej perpara syve te mi...

Mu desh ta shkruaja tre here kete pjese pasi nuk me ishte bere save.Kjo gje me shkaterroj nervat 😣.Mos u shqetesoni,nuk i ndaj😧.
Kjo Lusi bn gabimin dhe do te pendohet 😑.
(me thoni mendimin tuaj ne komente☺)