Afraid Of The Game

3.Strange Things.

*Lusi P.O.V*

E nesermja erdhi shpejt,dhe tashme ishte ora 7:12.U ngrita nga krevati,dhe kur u ktheva,pash Jurin e vogel qe flinte aq embel ne shtrat,saqe me vinte aq keq ta zgjoja.Mora fryme thelle,dhe vendosa ti flisja,sepse tashme duhet te shkonte ne shkolle.
-Juri,cohu mami se do ikim ne shkolle.-i fola qete,dhe e levizja pak qe te zgjohej.
Filloj te perpelitej,derisa ne fund i hapi syte e vegjel me pertese,dhe tha:
-Mirmengjes mamush.-ferkoj syte,dhe me dha nje puthje ne faqe.
-Mirmengjes shpirt.-e mora ne krah,dhe zbritem poshte.Ai shkoj ne tualet per te lare fytyren dhe dhembet,kurse une nisa per te bere mengjesin.I bera nje fete me cokokrem dhe nje gote qumesht me kakao.Per vete nuk hengra,sepse nuk me haej.Erdhi me vrap,dhe u ul ne tavoline.
-Mami,nuk me haet.-tha papritur,dhe une qe u cudita.
-Pse Juri?-e pyeta dhe ju afrova duke u ulur prane tij ne tavoline.
-Nuk...e di mama,nuk me haet sot.Nuk kam uri.-tha,dhe ferkoj pak barkun.
-Te dhemb barku?-e pyeta,dhe ja ferkova pak barkun.
-Po.-u pergjigj engjellueshem ai.
-Do te vem te teze Tifani te te shikoj pak?-pyeta serish e shqetesuar.
-Jo mamushi,do iki te shkolla me mire.-tha duke qeshur.
-Po ikim njehere tek teze Tifani pastaj tek shkolla mire?-thash,dhe ai mohoi me koke.-Ne rregull si te duash.-e shqetesuar e zbrita nga tavolina,dhe ai shkoje per tu veshur.
Vesha kepucet,dhe pas disa minutave zbriti poshte i veshur,dhe te dy dolrm jashte duke shkuar ne makine.
Cova Jurin ne shkolle pas disa minutave,dhe tere rruges ishte i heshtur dhe i pafuqijshem.Kjo gje me beri edhe me te shqetesuar.Pasi lash Jurin ne shkolle,shkova ne pune ne oren 8:26.Isha 4 minuta para.
-Mirmengjes.-i thash Xheidit,dhe buzeqesha.
-Mirmengjes Lusi.-tha dhe gjithashtu buzeqeshi.-Atehere,puna jote eshte te merresh me takimet e shefit,dhe ti lesh oraret e takimit.Gjithashtu ai do te te jap disa pune te tjera qe nuk i di.-tha ne fund,gje qe paksa me beri te dridhesha.
Shkova tek zyra,dhe trokita zbehte.

*David P.O.V*

Degjova deren qe trokiti,dhe pohova te futej brenda.Isha i zene duke u marr me disa dokumente qe isha duke i hedhur ne kompjuter.
Dera u hap,dhe brenda hyri ajo.Serish perball meje,dhe kesaj rradhe nuk ishte me si dje.Sot ishte e qete,dhe tanime,dukej vertet mire.
-Mirmengjes.-me tha,dhe qendroj perpara deres.

*Lusi P.O.V*

-Mirmengjes.-tha ai,pa pike emocjoni,dhe vazhdoj te me shikonte.
Cpo kurdiste valle ky njeri?Ky njeri qe aq shume ngjan me Jurgenin,ky njeri qe me sjell ne mendje dhimbjen e kaluar vite me perpara.
-Dua te rregullosh pak dollapin gjitur.-tha,dhe uli koken duke vazhduar punen qe kishte nisur.
Bera nje psheretime te nervozurar dhe te nevrikosur,dhe po shikoja nje menyre te pershtatshme qe ai mos te me shikonte nga pas.

*David P.O.V*

Po shikoja me vemendje cdo gje qe ajo bente edhe pse kisha koken ulur,dhe ajo qe po shikonte dollapin sikur skishte pare kurre nje te tille.
U inatosa tej mase.Po qendronte si statuje perballe dhe spo bente me asgje.Mjaft,aq ishte durimi im.

*Lusi P.O.V*

Degjova karrigen qe u shty me shpejtesi,dhe u ktheva paksa e friksuar.
-Cpo ben?-pyeti i inatosur.
-Si cbej?Po perpiqem te rregulloj dollapin.-ju pergjigja paksa e cuditur.
-Pse ashtu rregullohet dollapi,duke e pare si shtyll?-tha edhe me i inatosur,duke u afruar edhe me shume.
-Nese nuk e ke bezdi zoteri,kam nje dinjitet per te ruajtur.-thash,duke ju afruar paksa ne fytyre,dhe duke ironizuar fjalen "zoteri".-Nuk kam ndermend te ekspozoj trupin ne kushte pune.-dhe u largova,duke hapur dollapin,dhe duke pare se si ta rregulloja.
Ai dukej tej mase i nxehur,gje qe as me shqetesoj hic.Por ama bera nje gabim.Ai me kapi krahun,dhe me terhoqi nga vetja,duke bere qe te perplasesha fuqishem me kraharorin e tij.Zemra filloj te me rrihte aq fort,saqe nuk mbushesha dot me fryme.Kush dreqin eshte ky njeri qe ben kete efekt mbi mua?Pse valle?
-Degjo ketu zeshkane,nuk kam nerva te merrem me lojrat e tua.-tha ai,dhe sa degjova fjalen 'zeshkane',syte mu mbushen plot me lot.Ula koken per ti fshehur,dhe ai qe e vuri re kete gje,tha:
-Urrej kur nuk me shikojne ne sy.

*David P.O.V*

Syte e saj qene mbushur me lot.U habita nga ky reagim i saj,por me vone kuptova,qe mund te jete kurth i saj.
-Nese urreni njerzit qe nuk ju shikojne ne sy,atehere pushojini.-tha pa pike interesi,dhe i leshova krahun.
-E di qe disa njerez punojne per buken e gojes,keshtu qe,kam deshire ti ndihmoj,dhe mos mendo se po bej te njejten gje me ty zeshkane.-thash,dhe bera nje buzeqeshje paksa te shtirur,dhe shkova te ulesha ne karrige,kur degjova telefonin e saj te binte.
-Alo?-ishte pergjigja e saj.-Si?Vije menjehere.-tha,dhe mbylli telefonin.
-Ti nuk iken gjekundi pa mbarruar pune segretare.-i thash i inatosur.
-Nuk me intereson puna juaj zoteri,une kam nje femije per te mbajtur,dhe nese nuk e dini,ai eshte bota per mua,keshtu qe me lejen tuaj,djali im eshte i semure.-tha,dhe nje pike loti i ra nga syri.Pa folur dhe pa e lejuar,u largua nga zyra.
-Kush dreqin eshte ajo qe largohet pa leje dhe me flet mua ashtu?-i nxehur ne maksimum,nisa ta ndiqja.

*Lusi P.O.V*

Juri ishte me temperature te larte,dhe ndodhej tek shtepia e Tifanit.Shkova me vrap tek makina per ta marr,kur dikush me kapi.
-Cfare dreqin...-thash,dhe kur ktheva koken pash serish ate.Davidi tani me po me hiqte trurin.Nuk po me linte rrehat.E urrej.
-Ku shkon?-pyeti i nxehur,dhe me shtrengoj me shume doren.
-Tek im bir shkoj ku dreqin po vete.-ju pergjigja me nje fjalor jo te hijshem,gje qe nuk i beri pershtyje,thjesht vazhdonte te shtrengonte doren time.
-Eja ketu.-tha,dhe me terhoqi perjasht.-Hoze,sill makinen.
-Menjehere shef.-ju pergjigj djali i ri.
Cfare dreqin po bente?
-Ku me con?Cpo ben more?-vazhdoja te hiqja doren.
-Ku eshte djali yt?-pyeti papritur,pasi me futi ne makine.
-E pse ta them?-thash e inatosur.
-Shiko zeshkane,kam me shume nerva sesa ti keshtu qe mos me acaro me shume,dhe me thuaj ku e ke djalin.-pyeti serish i inatosur.
Nuk duroja dot me,dhe nuk kisha nerva per ta degjuar,keshtu qe i dhash adresen.Ai u nis direkt,dhe pas 10 minutave,ndodhesha perballe shtepise se Tifanit.
Dola rrufe nga makina,dhe trokita ne dere e shqetesuar.
Dera pas disa sekondave u hap,dhe perballe kisha Tifanin,qe mbante Jurin ne krah.
-Shpirt i mamit,ca ke zemra ime?-e mora ne krah,dhe pash qe ishte teper i nxehte.
-Mamushi,nuk jam mire.-tha ai,dhe me kapi fort pas qafe.
-Ska gje shpirt se do ikim ne shtepi.Shume faleminderit Tifani.-i thash,dhe e takova.
-Asgje shpirt.-kur papritur syte e saj kaluan tek makina.-A...A...Ai esht....J..Jurgeni?-pyeti e shtangur ne maksimum.
-Jo Tifani,nuk eshte.-ju pergjigja paksa e zhgenjyer.-Histori e gjate.Ta tregoj nje dite tjeter.-i thash,dhe e takova.U largova,dhe ajo ende dukej e coroditur nga pamja qe pa.

*David P.O.V*

Pash djalin e saj qe ishte nderur fare,dhe ndjeva dicka qe me shrengoj perbrenda,por nuk e dhash veten.I hapa deren,dhe ajo u fut brenda me te,dhe nisa te ngisja makinen.
-Mamushi,dua babin...-tha ai,dhe ajo qe i ferkonte koken lehte me doren e saj.
-Mos u shqeteso shpirt,me ke mua.-i tha,dhe e puthi ne koke.
Djali me dukej teper i vogel per te qene i djallezuar.Nuk mund te ishte i tille,thjesht nuk mundej.
Me dha adresen e shtepise se saj,dhe kur mberrita,hapi deren.Dola jashte,dhe zgjata duart,per ti marr djalin.
-Nema mua,dhe ik hap deren.-i thash,dhe ajo me pa teper e cuditur.

*Lusi P.O.V*

Vertet e tha ai ate?Vertet donte me ndihmonte?Nuk e lash te priste,dhe i dhash djalin duke u ngritur,dhe duke hapur deren.Ai hyri brenda me gjithe te,dhe pyeti:
-Ku eshte dhoma?
-Ne katin e dyte,dera e pare ne te majte.-ju pergjigja,dhe shkova ne kuzhine per te bere nje supe.

*David P.O.V*

Shkova lart,dhe hapa deren ngadale,dhe shtriva djalin ne krevat.
Sa bera ta ikja,me kapi nga menga,dhe me tha:
-Mos ik babi.Rri me mua.Mos ik te lutem.-po fliste me nje ze qe mezi dilte,dhe kishte ne to fjale lutjeje.Syte e vegjel filluan te lotonin,dhe nuk po me pelqente fare ajo qe po shikoja.Me dhimbsej ai femije.Dhe shume madje.
-Babi,babush,rri me mua.
Vendosa te qendroja pak dhe shkova prane tij.
-Ne rregull xhan,nuk iki.-dhe e mora,duke i vendosur koken tek prehri im.Shikoja verdalle dhe ledhatoja floket e tij.
Syri nje moment,me ndaloj tek disa foto te ngjitura ne mur.Ishte ai,me sakte isha une.Nuk po me besohej,po shikoja veten time qe qendronte ne ate mur.Nuk po kuptoja me asgje.Mendimet vinin e iknin duke bere qe mos te llogjikoja dot.Vendosa te beja gjene e duhur qe mendoja se duhej bere qe me perpara.
Gjeta nje pal gershere ne sirtar,dhe preva pak nga floku i tij.Edhe pse e dija qe mund te ishte nje genjeshter per leke,gjithsesi nuk mund te jetoja me nje brenge te tille perbrenda.
Duhet te zbuloja nese ajo grua po me genjente per leke,apo po thoshte te verteten mbi kete djale...

SOOORRYYYYYY qe nuk km postuar por km qene semure dhe km shpetuar nga shkolla nje jave te tere 😆.Shpresoj tj pelqej pjesa dhe shijojeniii 😁 se pjese interesante kane per te filluar😉.Behuni gati se do kete goxha David dhe Lusi 😄.

(me thoni mendimin tuaj ne komente  ☺)