Afraid Of The Game

16.Propose.

*Dy vite me vone*

Dita e fundit e universitetit.Ate dite,une mbaroja universitetin,dhe do te diplomohesha.Nese pyesni se cfare ndodhi me Jurgenin dhe me mua,ne kemi dy vite bashke.Shume gjera kane ndodhur,te bukura,te trishta,dhe te mrekullueshme.
Por me e vecanta ishte ate mengjes te hene.
-Zgjohu pertacee.-me fliste mami,dhe une as qe e degjoja,vetem vazhdoja ne rrugen time duke fjetur si nje qingj i vogel.
-Nese do qe te perserisesh vitin,atehere fli,nese do ta mbarosh,cohu te marresh diplomen.-me bertiti,dhe me shtyu,duke bere qe une te bija nga krevati.
-U ngrita u ngrita avash se na vrave.-me pertesen me te madhe,u cova,dhe shkova ne banje.
-Mirmengjes banje e dashur.-thash duke buzeqeshur,dhe shkova tek lavamani per te lare fytyren.Mbarova cdo gje,dhe u vesha shpejt e shpejt.
Zbrita poshte,dhe u ula per te ngrene mengjes.
-Mirmengjes familja.-thash,dhe nisa te ha.
Dera trokiti,dhe u ngrita nga tavolina per ta hapur.
-Mirmengjes zeshkë.-ishte Jurgeni,qe priste tek dera.
-Mirmengjes zemer.-e putha,dhe bashke u futem brenda.
-Mirmengjes.-tha ai.
-Mirmengjes biri.-i tha mami,teksa gatuante.
-Mirmengjes kampion.-i tha dhe babi poashtu.Tashme ishte nje situate ndryshe.Une dhe ai ishim vertet shume te lidhur,dhe kjo gje u be e dukshme tek mami dhe babi,dhe avash avash,duke kuptuar e degjuar historine e dhimbshme te tij,arriten ta donin.
Kjo gje mua me beri te ndihesha fatlume qe i kisha prane te tre ata.
Mbaruam,dhe u ngritem te katert nga tavolina.
-Ikim?-ju drejtova Jurgenit.
-Pyetje ishte kjo?Normale qe po.

Dolem dhe shkuam tek makina e tij.Hipa dhe ai bashke me mua,de ndezi makinen per tu larguar.
Mberitem,dhe zbrita e para,duke pare nga larg Tifanin dhe Erenin.
-O njereeez olimpi eshte ketuuuu.-bertita,dhe te dy ata kthyen koken duke qeshur.
-Mirmengjes sorre.-tha ajo due qeshur.-Diplomohemi sot heee?
-Po kshu them.Besoj se diplomim quhet ky.-dhe ajo erdhi e me perqafoj.
-Suksese e dashur.-me tha,dhe nje buzeqeshje gjigande doli nga buzet e saj.
-Gjithashtu.
-Jam dhe une ne kete mes.-tha me ironi Eren,dhe te tre filluam te qeshnim.
-Hajde dhe ti qe je ketu.-hapa krahet dhe nje perqafim i madh nga ana e te dyve u ndje.Ai ishte si nje vella i madh per mua.Dhe ai me konsideronte si nje moter.

-Te mblidhen te gjithe nxenesit te marrin certifikatat.-ishte drejtori i cili po fliste me nje mikrofon mbi podium.
-Rradha jone.-tham te tre njezeri,dhe me vrap u nisem per ne podium.
Arrija te shikoja mamin,babin,dhe Jurgenin teksa me buzeqeshnin dhe ndiheshin krenar per mua.Kjo me mbushte me gjalleri,me nje pozitivitet te madh dhe te ngrohte.

-Studentja jone e me e mire e universitetit pas kaq shume vitesh.Vendi i pare ne olipiada kombetare e nderkombetare.Vendi i pare ne olimpiaden e kimise dhe matematikes ne rrethin Europe.Nje gjeni i shkolles sone Lusila Klarms.-tha drejtori,dhe te gjithe filluan te brohorisnin.
-Sa e ka paguar babi per te thene ashtu?-bera nje mimike ironike,dhe Eren me Tifanin po mbanin barkun me dore.
-Ik o debile se te kerkojne.-tha Tifani ende duke qeshur me te madhe.
Duke buzeqeshur u ngjita ne podium,aty ku drejtori me dha milrofonin,dhe me takoj duke e dhene gjithashtu diplomen.

-Jam shume e lumtur qe sot arrita te jem prezente ne moment.Falenderoj familjen time e cila beri te mundur qe mua mos te me mungonte asgje.Dhe falenderoj nje person te vecante gjithashtu i cili me ka mbeshtetur ne cdo sekonde.
Dikur,dikush i njohur gjithashtu me ka thene:
-Nuk ka rendesi nese bie,edhe nese e ben prap do te ngrihesh.Nuk ka rendesi nese qan,do te vije momenti ku do te qeshesh me shpirt.Nuk ka rendesi nese te urrejne,deri ne fund do te jete dikush qe do te te doje ashtu sic je,dhe nuk ka rendesi nese humb,do te vije ai casti ku humbjen do e fitosh me djerse.

Pas asaj qe thash,te gjithe ndenjen per nja tre sekonda,pastaj filluan te brohorisnin,dhe te ngriheshinne kembe.Mami e cila po qante por ama e buzeqeshur,dhe babi i cili po e shoqeronte me lot poashtu.Kurse Jurgeni,ai i cili me erdhi ne momentin kur nuk e prisja,beri me shenje nje bravo te madhe,dhe nje shkelije syri pas saj.
Isha teper e lumtur,cdo gje qe kisha dashur u realizua pikerisht ne ate moment...

*Ne darke*

Darka erdhi,dhe te gjithe te ftuarit erdhen ne festen e shkolles.Ishin prinder te ndryshem,shoket e mi,e shume te tjere.
-Eja te kercejme Lusi.-tha Tifani e cila u ngrit me vrap.
-Ca thua ti moj,je ne terezi?Pse per ca mendon se vi ne festa une?Per te ngrene moj.-thash,dhe mora nje kunje ku ishte e ngulur nje salcicke e vockel.
-He moj e babzitur ngrihu mos bej keshtu.-llastohej ajo.
-Do me ikesh.Shko kerce me Erenin.-i thash duke shkelur syrin.
-M....moj ti je e cmendur.-u skuq ne fytyre sa qe dukej qe pertej qe ishte nga turpi.
-Ooo EREEEN.-bertita,dhe ai ktheu koken.Bera me shenje qe te vinte,dhe pash nga Tifani qe po i kercisnin dhembet nga inati.Kjo gje nuk me beri pershtypje,por ama qesha djallezisht.
-Ca ke qe ulerin?-pyeti ai.
-Shiko,Tifani do te kercej me ty po sta thot dot keshtu qe e thash une.Kerce cik me cupen se ma fiksoj une dua te ha,kjo do te kercej.-i thash duke shfryre.
Ai beri disa memreritje,dhe tha:
-Ne rregull.-the i kapi doren asaj,dhe shkuan ne mes duke kercyer.
Po buzeqeshja,sepse e dija se Tifani e pelqente.Madje dukej qe dhe ai poashtu.

Oret po iknin,dhe Jurgeni erdhi pas meje duke thene:
-Eja pak me mua.
-Ku?-pyeta,por ai as qe me degjoj,dhe mori doren time duke e terhequr.
Shkuam tek taraca e lokalit,dhe arrija te shikoja yjet e shderricem te qiellit.Dhe hena e cila ishte teper e madhe ne ate cast.
Ai futi doren ne xhep,dhe me pa ne sy duke thene:
-Mezi prita deri sa kjo dite te vinte.Dhe tani qe je 20 vjec,mundem te te them keto.Kur te pash heren e pare Lusi,me bere nje pershtypje te cuditeshme.Qe tek zeshkania qe te thoja.Kurre nuk i kisha vendosur nje nofke dikujt.E dija qe nuk ishe njesoj si te tjerat,sepse ti ishte me e cmendur dhe me e hapur.Kjo gje me beri qe te mendoja shpesh per ty.Nuk me pelqente si fillim ajo ide sepse nuk doja qe te perfundoja duke u dashuruar me nje si "ty".Sepse mendoja se nuk ishe tipi im dhe nuk doja pas gjithe asaj qe ajo me kishte bere.Dhe qe ate dite nuk doja te dashurohesha sepze mendoja se qe te gjitha do te me tradhetonin sic beri ajo.Por pastaj sa vinte e kjo ndjenje behej me e forte.Behesha xheloz ne shume raste,dhe nuk me pelqente mendimi se ti shoqeroheshe ne djem.Pastaj diten ku do te niseshe,kuptova se ti kishe hapur nje grope te thelle brenda meje,dhe nuk dilje dot me.Ti me sherove plaget e thella qe kisha,dhe me bere qe te ndihesha serish i lumtur.Lusi,ti je personi me i vecante ne jeten time.Te dua me shume sec kam dashur dike tjeter.Ti je thesari im i vetem.-me keto fjale te thjesha por shume domethenese,ai arriti te me perlotte.Nxori doren nga xepi,dhe nxori nje kuti te vogel.Sa pash ate kuti,emocjonet u shtuan duke bere qe zemra te me dilte nga kraharori.Po dridhesha si te kisha ftohte.
E hapi,dhe ne fund tha:
-Lusi,deshiron te perfundosh jetem tende prane times,duke u martuar me mua?...

Sorry qe nuk kam bere update por sic e dini shkolla ka filluar 😭 dhe per fat te eq nuk mund te postoj cdo dite.Do perpiqem te postoj cik me shume😊.Behuni gati sepse dhe dy kapituj dhe fillon vellimi i dyte😆.Shpresoj qe kjo pjese te pelqehet😇.
Shtypni nese deshironi ate 🌟 aty poshte duke me treguar qe pjesa ju pelq.
(me thoni mendimin tuaj ne komente ☺)
P.S kete pjese e kisha hedhur pa dashje disa here sepse nuk me punonte watt-i keshtu qe nese dikush prej jush e ka lexuar me falni 😟 qe ju a bera ta rilexoni.