Afraid Of The Game

10.Pure Love

Mu ngriten nervat.Fjalet e tij me lenduan aq shume saqe as vete nuk e di si rezistova pa e qelluar.
Dola nga zyra e perlotur,edhe shkova me vrap ne makine,hipa pa u menduar dy here.Ashtu e merzitur edhe e lodhur nga te gjitha,shkova ne nje lokal ku arrita te hiqja mendjen nga pija.Nuk mundesha dot me,duhet te gjeja nje menyr per te hequr qafe stresin e tepert qe me shkaktoj ai lloje njeriu.Gjithsesi ai te nesermen do te ikte,por pse mua me dhimbte aq shume ai fakt?

*David P.O.V*

Veshtrova verdalle,dhe vura re telefonin te cilin e kisha harruar tek zyra e saj.Ne ate moment me erdhen ne mendje fjalet e thena nga une.Isha vertet i nevrikosur,por edhe xheloz e pranoj.Nuk duhet te kisha reaguar ashtu ndaj saj.Thjesht nuk bera mire.
Vendosa te shkoja tek zyra ti kerkoja falje,me preteksin e telefonit.
Shkova aty,dhe trokita nja tre here.Cuditerisht nuk u pergjigj njeri.Trokita edhe tre here te tjera,dhe aty me iku durimi,u futa pa hezituar,dhe vura re qe ajo nuk ndodhej aty,poashtu edhe canta e saj.Aq i terbuar isha,saqe shkova direkt poshte dhe pyta se ky ndodhej.
-Ku eshte Lusila,Doris?-pyeta segretaren e pare qe pash.
-Nuk e di zoteri,ajo iku para disa minutave,dukej si me nxitim.-tha ajo.
-Di gje per ku ishte nisur?-pyeta i nevrikosur por ama nuk e tregova.
-Jo zoteri,ajo nuk qendroj fare,madje mori makinen.-tha serish.
-Nejse faleminderit.-thash,dhe ashtu sic isha,shkova edhe mora makinen.
Para se te nisesha mendova ne fillim se ku mund te ishte.Ne shtepi nuk e besoja sepse do e dinte qe do shkoja atje ta kerkoja.
Ora ikte,edhe une ndodhesha ne rruge per ta kerkuar.Aq shume e kisha inatosur saqe kushedi ku mund te kishte shkuar.
Ora shenonte 20:49,ajo ende nuk dukej,kur papritur,pash targen e makines se saj.
Me vrap shkova parkova,dhe pash lokalin ku ajo ishte futur.Ishte nje PUB.U futa brenda,dhe qe ne banakun e pare dallohej qarte ajo fytyra e saj e embel,por qe ishte e shkaterruar nga fjalet e mia.
Shkova avash avash prane saj,edhe e preka.
-Lusi....-thash me ze te ulet..

*Lusi P.O.V*

Degjova zerin e tij,ishte ai qe me therriste.Ktheva koken,edhe pash ata sy te embel edhe te qete qe me shikonin ashtu si me dhimbje.
-Pse ma bere kete?Pse me ndave zemren ne dysh?Cfare te kam bere?-ishin keto fjalet e mia,te cilat u shoqeruan me disa pika loti te nxehte qe rridhnin rreke ne faqe.
Ai nuk u ndje,vetem pa se si lotet e mi rridhnin gjithe dhimbje,edhe me perqafoj.
E ndjeva ate perqafim deri ne kocke.
Me mungonte shume.Ishte perqafimi te cilin e prisja prej 6 vitesh.
-Me fal shpirt...Me fal per te gjitha.-tha ai,edhe keto fjale ma ben mishin kokrra kokrra.-Lusi...-tha ai,dhe me kapi nga faqet.Duart e tij ishin aq te buta por edhe te nxehta,saqe cuditerisht me pelqente.-Eja ikim ne shtepi,eja qendro prane meje te lutem.
Mbylla syte edhe lash fjalet te dilnin vete.E perqafova fort,edhe ngadale peshperita:
-Te dua.
Edhe nje pergjigje e papritur erdhi nga goja e tij.
-Edhe une.-dhe me ngriti koken duke me lene stamp nje puthje qe e prisja qe kur ai erdhi.
U ngritem te dy,edhe shkuam tek makina e tij.Me hapi deren,edhe ngadale u futa brenda.
Me pas u fut edhe ai dhe u be gati per tu nisur.Gjysma e rruges shkoje pa folur,deri sa une vendosa te thyeja heshtjen.
-Vertet do largohesh?-thash e trishtuar.
Pa shkeputur shikimin nga rruga,ai u pergjigj i dhimbsur:
-Po...
-Nuk mund te rrish edhe neser?-i thash me shpresen se do te merrja nje pergjigje pozitive.
-Me vjen keq zeshkane por nuk mundem.Eshte nje projekt qe jam marre prej me shume se 10 muaj.-tha ai,edhe serish lote dolen nga syte e mi.
-Hej,mos qaj,une do te vi prap nuk te le vetem,as ty as Jurin.-tha,edhe me kapi doren.
-Vertet?-i thash me sy plot me shprese.
-Po.-tha ai,edhe buzeqeshi plot dashuri.
Avash avash mberritem,edhe ai doli dhe erdhi hapi deren time.
Me zgjati doren,edhe une e kapa.
-Me lejon princeshe?-tha ai,edhe me ngriti ne krah.
-C....Cfare po ben?-thash e habitur.
-Si cpo bej,po ngre gruan time ne krah per ta cuar ne shtepi.-tha embelsisht edhe buzeqeshi.
Futi celsin tek dera,edhe e hapi ate ngadale duke e shtyre me kembe.
-Tani me lesho.-i thash duke qeshur.
-Harroje.-tha.-Tani qe te kam ne krah,nuk te leshoj me kurre.-edhe serish arrita te ndjeja buzet e tij te cilen perkedhelnin te mijat.Me leshoj ngadale,edhe me shtyhu tek muri duke bere qe shpina ime ta prekte.
Ndjeja duart e tij ne te gjithe trupin.Po me perkedhelte aq embel edhe aq lehte,saqe me dukej vetja si te isha je parajse.Ishte ndjenja me e bukur qe mund te kisha perjetuar.
Ngadale arrit tek dera,dhe e hapi.
Me shtrihu lehte ne krevat duke u shtrire edhe ai siper meje.Dora ime pershkruante shpinen e tij te gjere,edhe ngadale duart e mia shkuan tek kopsat e kemishes.
Zbertheva te paren,te dyten,deri sa arrita tek e fundit,edhe ja rreshkita ngadale deri sa e hoqa.
-Te dua Lusi,jam i marrosur pas teje.-tha ai,duke mos e shkeputur puthjen.
-Te dua edhe une,te dua me shume se gjithcka tjeter.-i thash,me lot ne sy nga gezimi.
-Mos qaj shpirt.Ti je imja.-tha,duke fshire lotet e mi.
-Edhe ti je i imi.-i thash,edhe puthje te tjera pershkruan momentin.

*Te nesermen*

E gjeta veten ne krevat,edhe koka qendronte mbeshtetur ne kraharorin e Davidit.Isha ne qiellin e shtate.Me e lumtur nuk kisha ku te veja.
-Mirmengjes gjumash.-i thash dhe e putha.
-Mirmengjes.-tha ai i pergjumur.
-Ngrihu,apo ske ndermend te ikesh sot.-thash duke qeshur.
-Ja me dy mendje e kam.-tha ai duke qeshur gjithashtu.
U ngrit ngadale,edhe shkoje ne banje te bente nje dush.
Zbrita poshte per te bere mengjesin,edhe trokiti dera.
-Erdha.-thash,dhe shkova ta hapja.
Ishte Juri me Tifanin.
-Mirmengjes mamush.-tha ai,edhe erdhi me vrap me perqafoj.
-Mirmengjes zemra ime.-i thash edhe e putha lehte ne faqe.
-Mirmengjes Lusi.-tha Tifani.
-Mirmengjes Tifani.-i thash,edhe e takova.
-Do futesh?-pyeta.
-Jo shpirt se do iki kam pak pune.-tha ajo.
-E mire.-i thash edhe e takova.
-Ku eshte Davidi?-pyeti Juri.
-Lart,po lahet,ti si thua me ndihmon pak te gatuaj?-i shkela syrin,edhe ai qe u hodh perpjete nga gezimi.
Pas disa minutave aty erdhi Davidi.
-Daviiiiiiid.-tha Juri edhe shkoje me vrap ta perqafonte.
-Mirmngjes kampion.-tha ai,dhe e ngriti ne krah.
-Cfare spaskeni gatuar.-tha ai dhe syte i ndriten nga uria.
-Mos mendo se jane te gjitha per ty.-thash duke e pare me nje shikim ironik.
-Pfffff jo moj,seriozisht?-tha ai duke ironizuar gjithashtu.
-Shume seriozisht.-thash.
Ai u afrua edhe duke qeshur.Me puthi lehte ne balle,edhe pesheriti:
-Te dua...

UUUUU RRIKTHEVAAAAAAAAA 😁.E di jam vonuar shume po interneti im kishte disa probleme,plus qe mua mu prish telefoni 😣.Do perpiqem te postoj serish se kam qene e ngarkuar edhe me shkollen 😇.Me prisni se do postoj 😊.E di nuk eshte ndonje pjese kushedi po ca ti bej qe skam kohe 😑.
(Me thoni mendimin mbi kte pjese ne komente ☺)