Afraid Of The Game

2.What Happend?

*Lusi P.O.V*
Vendosa te aplikoja vetem per tim bir,sepse doja te isha e forte,dhe doja ti plotesoja deshirat e tij.Keshtu qe u nisa per tek makina,dhe bashke me Jurin,shkuam tek kompania.
-Shpirt,do rrish ketu sa te vij une.Ne rregull?-e pyeta,dhe e putha ne balle.
-Mire mamush,po mos u vono shume.-tha,dhe buzeqeshi.
-Mire zemer nuk vonohem.-i thash,dhe zbrita nga makina,duke mbyllur makinen per siguri.
U futa brenda,dhe u mahnita.Ishte kaq gjigande.Eca drejt deri tek segretarja,dhe ajo me pyeti.
-Si mund tju ndihmoj?
-Pershendetje.Kam ardhur per aplikim si punonjese.
-Po.Emer mbiemer ju lutem.-tha ajo,dhe mori nje stilolaps ne dore,dhe nje flete.
-Lusila Klarms Haminson.-ju pergjigja duke buzeqeshur.
-Mosha.-pyeti serish,duke buzeqeshur gjithashtu.
-26.-ju pergjigja.

*David P.O.V*

Shkova ne kompani,kur pash se ajo me gjithe djalin u larguan.Mberrita,dhe pash makinen e saj,te parkuar disa metra larg deres,dhe brenda qendronte djali i saj,duke pare dicka ne ipad.Dola nga makina,dhe u futa brenda,duke ndeshur serish me te.
-Nuk e di nese do kete vende bosh zonjush pasi kane aplikuar me mijra punonjes.-i tha Xheid asaj,duke kerkuar per disa vende bosh.
Ajo dukej qart se ishte e trishtuar.Nuk me beri ndonje efekt te madh ajo sjellja e trishte e saj.Por nuk e di pse,por nuk po e shikoja dot ashtu.
-Hiq disa punonjes Xhejd dhe zonjusha neser do te filloje pune si segretarja personale e imja.-i thash,duke shkuar per tek zyra ime.
-S...Si urdheroni zoteri.-me pa me nje shikim te coroditur.
Shkova ne zyre,dhe fillova te rikujtoja disa gjera  te cilat me vinin e me iknin gjithnje nga mendja.

*Flashback*

-K....Ku ndodhem?-pyeta,dhe u perpoqa te hapja syte.Koka po me pellciste,dhe nuk po me kujtohej se cfare kishte ndodhur.
-Si ju quajne?-pyeti dikush,i cili po me shikonte.Drita e forte e reflektorit i cili ndodhej ne tavan,bente qe me veshtiresi ta shikoja.
-Me quajne....-nuk e vazhdova me.Nuk po me kujtohej emri?Kush isha?Cfare kishte ndodhur?Pse nuk me kujtohej asgje?As emri as si u gjenda aty?
-Nuk e di.N...nuk e di si me quajne.K..Kush jam une?-fillova te cmendesha,dhe te bertisja me te madhe.
-Djalosh je mire?-vazhdonte me pyeste ai.-Doktor,doktor.-bertiti ai.
Doktori hyri,dhe me beri nje shiringe,ku une me te lehte mbylla syte e mi,dhe fjeta.
U ngrita serish pas disa oresh,dhe aty ndodhej po i njejti person.Ishte nje burre rreth te 50-ave,i cili po qendronte ulur ne divan.
-K...Kush jeni?-e pyeta me nje ze te imet qe mezi u shqiptua.
-Jam Augusto Morgan.Kam qene me ty per gjithe kete kohe,saqe jam mesuar te te qendroj ne koke.Ke qene ne koma per rreth nje vit.-mu pergjigj,dhe kjo gje beri qe te shtangesha papritur.
-N..Nje vit?
-Po.-u pergjigj qete.Dukej qe ishte nje njeri i qete e i zoti.
-Ku jam?
-Ndodhesh ne Washington.Te solla ketu sepse doktoret te sollen per operimin.Nuk ishin ne gjendje ta benin ne New York.-shpegoj.
-Po...une kush jam?
-Qe sot e tutje,ti je im bir.-tha duke buzeqeshur ai,dhe duke u afruar.
-Yt bir?-pyeta i cuditur,por ama kisha vendosur qe te nisja te kerkoja ate qe me takonte.
-David.-tha ai,dhe cuditerisht ktheva koken.-Ky eshte emri yt bir.David Morgan.
Buzeqesha lehte,dhe ai me perqafoj,dhe te njejten gje bera dhe une.
Pas disa ditesh,me ne fund dola nga ai spital,dhe u nisa per tek shtepia e babait.Zbulova,qe ai eshte nje nder biznesmenet me te medhenj te Washingtonit.
Rreth 3 vite kishin kaluar qe nga humbja e memorjes.
Studjova ne nje nder shkollat me prestigjoze,duke u bere i afte per te drejtuar kompani e biznese,aty ku arrita te dilja vend i pare ne vend.U njoha me biznesmen te llojeve te ndryshme.Qe nga ata te shtreses se ulet,e deri tek ata te shtreses se lart.Pas disa muajsh,u njoha me Kejtis,nje vajze llastuar e nje biznesmeni te madh,qe babai kishte te bente.Ajo ishte e bukur dhe goxha terheqese,por nuk bente ate lloj efekti tek une.Isha mesuar te tregoja anen time te ftohte,e jo ate ku te ulnin vlerat me fjale.Dhe qe nga atehere,kurre nuk me eshte dhimbsur njeri.Kejtis supozohet te ishte e fejuara ime,por nuk ndodhi ashtu,pasi une u ktheva tek vendi qe u aksidentova 6 vite me pare.
Dhe ja ku isha...

*End of Fb*

*Lusi P.O.V*

Nuk po kuptoja me asgje.Ai me punosoj direkt?Pa asnje lloje interviste pune?!Uau,kjo ishte e cuditeshme.
-Atehere,neser duhet te vish ne oren 8:00 per te filluar pune.-tha segretarja,por une as qe poce degjoja,sepse isha ne mendimet e mija ku ende nuk po u besja syve e vesheve.
-Lusila...-vendosi doren perpara meje,dhe e levizte lart e poshte per te me permendur.Kur me ne fund u ngjalls,tunda koken lehte per te hequr mendimet nga koka dhe thash:
-Po?
-A me degjove?-pyeti.
-P..Po.-thash paksa ne siklet.
-Epo mire.-tha.-Emri im eshte Xhejd.
-Gezohem.-buzeqesha,dhe i dhash doren,kur papritur,dikush me terhoqi doren.
-Mami,ti ne the qe nuk do vonoheshe.-ishte Juri,i cili dukej qarte qe ishte lodhur duke pritur.
-Te thash te me prisje djal.-i thash,dhe e kapa tek koka.
-Ky duhet te jete djali yt?-pyeti Xhejd.
-Po,ju pergjigja duke buzeqeshur.
-Si te quajne bukurosh?-e pyeti Xhejd,pasi ishte ulur ne gjatesine e tij.
Ai u fsheh pak pas meje,dhe ju pergjigj i ndrojtur:
-Juri.
-Gezohem qe te takoj Juri.-i buzeqeshi ajo,dhe une poashtu.
-Une quhem Xhejd.
-Gezohem Xhejd.-e tha aq shpejt saqe asgje nuk u kuptua.Une dhe Xhejd filluam te qeshnim,dhe disa punonjes po na shikonin me habi.
U largova nga kompania,dhe u nisa per ne shtepi bashke me djalin.
Bera nje xhiro rreth dy ore me te,dhe ora kishte shkuar 18:00.
Mberritem,dhe ai zbriti si rrufe duke u futur brenda.Mbylla deren,dhe hoqa kepucet.
-O mama,ca ka per te ngrene?-pyeti Juri.
-Ca do ti te hash?-pyeta.
-Do me besh ato patatet e tua.Ato te skuqurat e mira?Te lutem se ti i ben shume shume te mira.-perkedhelej ai,dhe une qe bera nje shfryrje te lehte,dhe buzeqesha.
-Mire,ti bej une,po ik tani nderrohu se do hash.
Ai me vrap shkoj ne dhome,dhe une nisa te qeroja patatet...

*David P.O.V*

Shkova ne shtepi,dhe isha ende duke menduar per ate djalin e vogel,qe me quajti babi.Ndoshta ishte ngaterruar,por kjo nuk e shpjegonte faktin se perse une vazhdoja ta mendoja.
-Cke keshtu more bir?-pyeti babai,dhe erdhi duke ferkuar shpatullen time.
-Baba.-thash,dhe u ktheva duke e pare.
-Po bir?-pyeti.
-Sot nje femije i vogel erdhi drejt meje duke me perqafuar dhe me quajti babi.Dhe kjo gje po me torturon jashte mase.Nuk e heq dot fjalen e tij nga mendja.Duket sikur mamaja e tij e beri me qellim per te fituar vemendje.-thash i inatosur.
-Mund te jete e vertete valle ajo qe tha ai bir?Vertet mendon se ajo mund ta kete bere?-pyeti serish ai.
-Nuk e di baba.Nuk e di.Por kam ndermend ta zbuloj.-thash i vendosur,dhe shkova ne dhomen time.

-Babiii...-vazhdoja mendoja fjalet e atij femije.
-Mami,po babi ka xhan mua?
-Zemra ime,babi mandje me shume nga se mundesh ta imagjinosh.
-Po ai xhaxhi qepar pse te pyeti kush je?
-Sepse ai nuk ishte babi yt shpirt.Babi yt eshte nje zog qe fluturon cdo mengjes per te te shoqeruar shkolle,dhe te percjell ne gjume cdo nate...
-Dreqi ta haje!Pse ende mendoj per ate femer.Pse nuk po harroj dot fjalet e saj,dhe ate te qeshuren e saj.Dreq.Ajo duhet te me kete bere dicka...

Njereeez im back.Tni nuk e di kur do postoj prap po do perpiqem pr se shpejti.☺
Si ju duket ky Davidi?😌
(me thoni mendimin tuaj ne komente☺)