Afraid Of The Game

11.I Found You

*2 Jave me vone*

Dy jave qe kur Davidi kishte ikur.Merrte nate per nate pasi puna e tij ishte goxha e lodhshme.
Nuk rrinte nje moment pa u shqetesuar,gje qe ne disa raste ishte paksa e bezdisshme.Ate mengjes po me trullosej koka.Me dukej sikur po shikoja dyshe ne horizont.Trokiti dera,edhe nje pohim doli nga une.
-Zonje,kane ardhur dokumentet qe kerkuat.-tha segretarja.
-Leri aty faleminderit.-thash e lodhur,dhe ajo beri sic thash.
-Deshironi gje?-pyeti paksa e shqetesuar nga pamja qe po shikonte.
-Jo jam mire.-ngrita koken,dhe bera nje buzeqeshje te sforcuar.
Ajo me medyshje u largua,duke mbyllur deren ngadale per mos te krijuar ate zhurmen acaruese te perplasjes.
Spo qendroja dot.U ngrita me nxitim,dhe vendosa te shkoja tek doktoresha per te pare nese me jepte ndonje ilac.
Shkova ne kembe,pasi ne ate gjendje nuk besoj se do e nisja dot makinen.
Pas disa minutave rruge,ndodhesha perballe spitalit.U futa brenda,dhe trokita tek dera.
-Hyr.-ishte fjala pasardhese e doktoreshes.
U futa brenda edhe ajo me priste ulur tek karrigia.
-Uluni.-tha,edhe sa mora miratimin,u ula.-Me thoni emrin.-tha.
-Lusila Morgan.-thash,dhe ajo me pa cuditshem.
-Ju....jeni bashkshortja e zotit David Morgan?-tha ajo.
-Po.-ju pergjigja paksa e habitur nga reagimi i saj.
-Me...Me falni zonje.Kenaqesi qe ju takoje eshte privilegj tju kem ketu.-tha ajo,edhe u ngrit ne kembe duke me dhene doren.
-Gjithashtu,po nuk eshte se jam ndonje Vip qe reaguat ashtu.-e pash me nje cudi edhe paksa e qeshur.
-M...Me falni.-uli paksa koken ne siklet.-Pra,si mund tju ndihmoj Zonja Morgan?...

*Nje muaj me vone*

Vetem pak dite ndanin nga ardhja e Davidit.Isha vertet e lumtur pasi kisha nje surprize.
Po rregulloja krevatin,dhe rrobat e Davidit,kur hapa sirtarin e komodines se tij,dhe gjeta nje zarf te palosur ne fund te saj.
E mora si per kureshtje edhe vendosa ta hapja.Ne fillim nuk mu duk gje,por pasi e hapa,syte mu erren.
U ula ne krevat,dhe syte filluan te nxirrnin lote te nxehte qe rridhnin ne faqe.Ai qe mbaja ne dore,ishte nje test.Por jo test i cfardoshem,ishte nje test ADN-je pozitiv.Nuk ishte e mundur.Pas kaq shume vitesh.Prap nuk ishte e mundur.Ai,ai kishte vdekur.Personi me te cilin u mertova me detyrim,personi me te cilin rash ne dashuri,nuk mund te ishte i njejti.Davidi nuk mund te ishte Jurgeni.Por prap,ajo ngjashmeria.Ajo ndjesia sa here qe e kam prane.Esht po e njejta.Syte spo pushonin.Isha e lumtur.Isha ne qiellin e shtate.E rrigjeta.E dija thelle qe ai ishte gjalle.Por nuk e dija qe do e kisha,kaq prane vetes.Isha aq e lumtur,por edhe e trishtuar qe ma mbajti te fshehte.Isha shume e inatosur.Pse me beri te vuaja kaq shume?Pse?Kur e dinte kush isha pse ma beri kete?Prandaj u martua me mua?Prandaj?Ishte e gjitha loje?Ai me perdori?Si u tregova aq e marre.Hodha fleten tutje,dhe mbulova syte me duar,kur papritur aty vjen Juri.
-Mamush,ca ke qe qan?-pyeti me nje ze qe ishte gati ne te qare.
-Skam...gje shpirt.Mu fut dicka te syri.-thash,me nje buzeqeshje te vaket,dhe e mora te prehri.
-Ti fry una syrit se te sherohet shume shume ashtu.-tha ai,dhe me kapi faqet.
E shtrengova fort,edhe e putha ne koke.
-Ti edhe pa i fryre syrit e ke sheruar.
Ate nate nuk ja hapa telefonin.
Me dergonte mesazhe pafund.
-*Lusi je mire te lutem mu pergjigj*-Davidi♡
-*Me fal,po laja enet.Mire jemi.-Zeshkania ime♡
-*Je mire?-Davidi♡
-*Po,po tani do flem plus kam ven Jurin ne gjum edhe sdua ta zgjoje.*-Zeshkania ime♡
-*Ne rregull Te dua...*-Davidi♡
-*Edhe...-dhe ndalova dergesen e mesazhit.Nuk ja dergova.E fshiva,dhe lash telefonin ne krah.U shtriva me Jurin prane,dhe e putha fort.
-Edhe une te dua Jurgen...
Te nesermen,u ngrita heret,dhe shkova ne kompani e lodhur.Zilja e telefonit ra.Ishte Davidi.
Nuk e hapa.E lash te binte deri sa e mbylli.E dija qe nuk mund ti shmangesha gjithe kohes.Por ama jo ate dite.Jo diten tjeter kur zbulova qe ai ishte Jurgeni.
Ditet iknin,derisa vendosa te hapja telefonin edhe ti flija.
-Lusila,ku ke qene e di sa ne merak me ke bere?-tha ai,dhe zerin e tij qe kisha dite pa e degjuar.Me kishte marr malli per ate ze aq te embel.
-Me fal,kam qene e zene keto dite me punet ne kompani,nuk kam pasur shume kohe.-ja ktheva paksa ne mendime.
-Ca ke?Sikur nuk ndihesh mire.-tha ai i shqetesuar.
-Jo mire jam,vetem se jam pak e lodhur nga puna edhe stresi i madh qe kam keto dite.-i thash,duke leshuar edhe disa pasthirma lodhje.
-Mos u shqeteso edhe 3 dite,dhe do jem aty prane teje.-tha ai,edhe ato fjale sikur me qetesuan pamase.
-Ika se kam shume pune.Te puth.-i thash,dhe mbylla telefonin
Edhe pse i thoja ato fjale,prap ndihesha e ftohte me te.Nuk e dija se si po reagoja.
E nesermja erdhi si nje sekonde.
Me merrte malli per momentet kur ngrihesha ne mengjes edhe shikoja ngs ana e majte e krevatit ate qe flinte prane meje.Preka jastekun instiktivisht,dhe i mora ere.Edhe pse e kisha lare,prap ndihej aroma e tij.
Me mungonte shume.Edhe pse thoja qe isha e merzitur prap nuk mund te rezistoja dot pa te.
Nuk me interesonte,edhe pse e mbajti te fshehte,prap do e fal.Mezi e gjeta,nuk mund ta humbisja prap.

*Dita e ardhjes*

Me ne fund ai po vinte.Isha shume e emocionuar.Jo vetem une,por edhe Juri i vogel.
-Si ndihesh bije?-pyeti babai i Davidit.
-Shume e emocionuar baba.Me shume per lajmin.-thash dhe i qesha buzagaze.
Ai me veshtroi dhe me buzeqeshi qete,sikur ta dinte se si ndihesha.
Arrija te shikoja helikopterin teksa ulej.Nje furtune ere nga helikat e medhaja,u krijua papandehur.
Me ne fund ishte ketu.Po e shihja serish,dhe jo si David,por si Jurgen.

*David P.O.V*

Zbrita nga helikopteri,dhe arrija te shikoja qarte fytyren e saj te embel teksa priste qe te shkoja tek ajo.
Hodha kemben jashte helikopterit tek shkallet,dhe pash tim bir qe mu versul gjithe gezim.
-BABUSH.-ishte fjala qe ai tha,e cila me mbushi zemren gjithe ngrohtesi.
E mora ne krah,dhe e putha fort ne koke.
-Biri im.-i thash me ze te ulet,dhe ai qe me puthi fort ne faqe.
E ula poshte,dhe shkova tek ajo.Ajo e cila mbante ne dore nje flete.
-Me mungove.-tha,dhe me perqafoj gjithe mall.Me mungoi ky perqafim i ngrohte i saj.Ato duart e embla qe me perqafonin qafen.
-Edhe ti me mungove shpirt.-i thash,dhe e putha ne balle.
Shkova tek babai,dhe pash ate buzeqeshjen e madhe qe e karakterizonte.
-Biri im.Kampioni im,mireseerdhe.-tha ai,dhe me perqafoj.
-Miresejugjeta baba.-i thash,dhe e perqafova poashtu.
-David.-tha Lusi.
-Po?-u ktheva nga ajo,dhe e pash me nje shikim paksa i cuditur.
-Kam nje surprize.-tha,dhe me zgjati fleten.
E hapa fleten dhe...

IM BACK AGAIIIIIIN GUYS.Ju mungova😆??E di edhe mua me mori malli po cti besh puneve qe jane ti shqyesh😑.Nejse nejse si ju duk pjesa😊?
Ca mendoni se kishte letra?😕
(Me thoni mendimin tuaj ne komente☺)