Afraid Of The Game

1.Rikthimi

Une jam Lusila Klarms Haminson dhe tashme 26 vjec.6 vite kane kaluar nga ajo dite.Dita qe me mori personin me te rendesishem te jetes time.Tashme jam nene,me nje djal prej tij.Jetoj e vetme ne shtepi me qera me tim bir,e lumtur edhe pse e vetme.Degjoja hapat e vogla te djalit tim,teksa vinte per ne kuzhine,aty ku une po gatuaja mengjesin.Buzeqesha lehte,dhe prita deri sa te dija se cfare do bente.
-BUUU.-bertiti ai,me shpresen se me trembi.U hodha perpjete per ti bere qejfin sikur ai te me kishte trembur.
-Ah Juri,te kam thene mos me tremb ne kuzhine.-thash dhe u ula ne gjatesine e tij,dhe ai qe qeshte embel.
-Me fal mamush,une vetem po luaja.Pak fare.-beri fytyren e engjellit ai,dhe me perqafoj.
-Mir,ne rregull.Por mos e bej me.Tani ulu ne tavoline te hash,se do ikesh ne shkolle.-thash,dhe e ngrita per ta ulur ne tavoline.
-O mamushi,e di ti qe une kam zene shume shume shoke dhe shoqe?-tregonte i vogli,duke ngrene.
-Oo,vertet?-beja te habituren duke buzeqeshur.
-Po.Njeren e quajne Klara,kurse shokun e quajne Alesio.-vazhdonte te hante.
-Sa mire.Po ne shkolle si shkon me mesimet?-pyeta.
-Shume bukur.Mesuesja me pyeti per emrin e mamit,dhe per emrin e babit.-buzeqeshte Juri,dhe kur degjova emrin e tij,nje buzeqeshje e zbehte doli nga buzet e mija.
-E cfare i the ti?-pyeta me nje buzeqeshje te shtirur.
-Une i thash,mamin ma quajne Lusila Haminson,kurse babin ma quajne Jurgen Haminson.
I ferkova koken,dhe buzeqeshja teksa shikoja se si ai po hante.Ishte bere lemeri nga te gjitha anet.
-Mama,mbarova.-tha,pasi kishte pire qumshtin me cokollate,dhe kishte ngrene krepen me banane.
-Tani,ik ne banje laj fytyren,dhe vish kepucet se do ikim.-i thash,dhe e zbrita nga tavolina.
Shkova tek rafti i kepuceve,dhe mora cizmet e mija.Ishte Tetor,dhe bente vertet shume ftohte.
-Mami,i lava duart dhe fyturen.-erdhi me vrap tek une,dhe me tregoj fytyren e vogel te pastruar,dhe duart e vogla te bera xix.
-Bravo shpirt.-thash,dhe e putha.-Vishi kepucet zemer se do ikim.
U ul tek shkallet,dhe mori kepucet e vogla,dhe i veshi.Nuk dinte ti lidhte,dhe me shikonte mua ne drite te syrit.
-O...mama,nuk i lidh dot!-tha ai,dhe uli koken.
-Ska gje zemer ti lidh une.-u ula ne bisht,dhe i lidha kepucet,dhe ai u ngrit ne kembe.
Hapa deren,dhe me vrap Juri shkoi tek makina.E mbylla,dhe shkova gjithashtu tek makina dhe e ndeza.U nisem,dhe Juri si i paduruar,ndezi televizorin e vogel.

-Flet Denisa Xhons te dashur miq,ketu nga aeroporti ku me ne fund zbriti nje nga stilistet me te medhenj te Europes.Sot ketu per te inaguruar kompanine e re qe do te hapet ne qytet.

Ngrita pak zerin,dhe po degjoja ne vemendje se cfare ka ndodhur.

-Stilisti i madh David Morgan,do te hapi qendren e re ku do te punesohen 1390 punonjes.Pra imagjinojeni se sa kompani e madhe eshte.Qendra te medha te hapura jashte New Yorkut,dhe te shperndara ne Europe,kan bere qe fama e tij te kete kaluar kufijte e imagjina...-aty Juri nderoj kanal,duke e cuar tek emisjoni i tij i preferuar.
-Juri,pse e ndryshove kanalin?-pyeta,dhe shkeputa pak vemendjen nga rruga duke e pare,dhe me pas e pash serish.
-Me cau koken,ishte e merziteshme.-tha ai,dhe shikonte me vemendje.
-A ti me gjithe merzitjen tende.-thash,dhe qesha nenze.
Mberrita ne shkollen e tij,dhe zbrita.
-Mama,do vish te takosh mesuesen?-pyeti engjellueshem ai.
-Mire shpirt,eja.-e kapa per dore,dhe u futem brenda.Shkova tek klasa e tij,dhe vura re,se te gjithe silleshin vertet mire me te,dhe kjo gje me beri te ndihesha e lumtur.
-Pershendetje,ju duhet te jeni zonja Lusila Haminson.-tha mesuesja,dhe u ktheva.
-Po,pershendetje.-thash,dhe buzeqesha.
-Une jam Ornilda,dhe do te jem kujdestarja e Jurit.-tha,dhe buzeqeshi poashtu.-Juri eshte nje djal shume i zgjuar dhe i sjellshem,gjithashtu i dashur me shoqerine.Flet dhe eshte i hapur,dhe kjo gje me pelqen,pasi disa femije mund te jene te ndrojtur dhe nuk flasin per problemet.
Pash nga im bir,dhe qeshte me shpirt nga shakate e bera me shoket dhe shoqet.
-Ka qene gjithnje i qeshur,dhe me ka folur per cdo gje.Nuk mban sekrete ndaj meje,dhe ndaj e di se per cdo gje qe ka,do ma thote.-  buzeqesha.
Dola nga klasa,dhe shkova tek makina per tu nisur per ne pune.Punoj si dizenjatore ne nje kompani te vogel stilimi.Ndaj dhe kompania e re qe do te hapej,me beri pershtypje.Kompania ku punoja po falimentonte dita-dites duke bere qe cmimi i fitimit te ulej.Duhet te gjeja nje pune tjeter,pasi vete drejtori na paralajmeroj.
U futa ne kompani,dhe degjoja gumezhime njerzish e kolegesh qe po flisnin per dicka.Dukeshin te alarmuar,dhe kjo gje me beri paksa te trembur nga fjalet qe do te degjoja.
-Anita,cfare ka ndodhur?-pyeta kolegen ngjitur,teksa po fliste ne telefon per nje kontrate rifillim ne pune te re.
-Oh,ckemi Lusi.Degjova se kompania do mbyllet neser,per shkak te stilistit te ri qe erdhi sot ne mengjes.Drejtori eshte super i nxehur dhe eshte gati te shqyej kedo qe do i dali perpara.-perfundoj ajo trishtuar.
Fantastike.Nuk kishte ku te shkonte me keq.
-Ti cfare po beje?-e pyeta serish.
-Kompania e zotit David,kerkon punonjes te rinj per te aplikuar per punen e tij.Duhet te jene me eksperjence dhe do te fitojne nje page me te larte.Pra nese ketu fiton 30% te cmimit te shitur,aty fiton 70% te cmimit te shitur.Duhet dhe ti Lusi te aplikosh pasi ke Jurin e vogel.-tha ajo,dhe me buzeqeshi.
-Ndoshta.Po,po nese nuk fiton?Dua te them,nese kompania e re kerkon punonjes me eksperjence,dhe del dikush qe nuk ka shume te tille,nuk pranohet?-pyeta duke menduar.
-Lusi ne qoftese e ke per vete,mos u shqeteso hic,pasi ketu ti ishe e para qe jepte mendime fantastike,dhe ishe numri nje i kompanise.Ke nje talent Lusi,mos  shqeteso,ti do te fitosh me siguri.Te jap une me firme.-tha Anita,dhe me kapi per shpatulle duke buzeqeshur.
Mora fryme thelle,dhe nuk fola.